Δεκαοκτώ χρόνια ταλαιπωρήθηκε η γυναίκα της σημερινής περικοπής από την ασθένειά της που της την προκαλούσε ένα δαιμονικό πνεύμα.Και πήγε τελικά στον Ιησού , ημέρα Σάββατο, και αυτός την θεράπευσε.Αυτό εξόργισε τον αρχισυνάγωγο που έκανε πως δεν είδε το θαύμα και έμεινε στην κατάλυση της αργίας του Σαββάτου.
Σε αυτά τα δύο πρόσωπα βλέπουμε και δύο πτυχές της θρησκευτικής ζωής.Ο αρχισυνάγωγος,χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να ασκήσει εξουσία στους πιστούς.Να τους ελέγχει όχι μόνο στο τι θα κάνουν κατά την τέλεση των θρησκευτικών τελετών και των προσευχών τους αλλά και στην καθημερινότητά τους, ακόμα και στο αν και πότε θα θεραπευτούν από τη μακροχρόνια ασθένεια που τους ταλαιπωρεί.Η υποκρισία έχει γίνει δεύτερη φύση του και αδυνατεί να χαρεί με τη λύτρωση μιας πιστής γυναίκας.Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι ο έλεγχος,η εξουσία,η ισχύς.
Από την άλλη,η συγκύπτουσα.Μια γυναίκα που δεν μπορεί να σταθεί όρθια για δεκαοκτώ χρόνια.Που υπομένει, εκτός από τη συνηθισμένη καταπίεση που βίωναν τότε- και δυστυχώς βιώνουν ακόμα και σήμερα- οι γυναίκες και την καταπίεση του ίδιου του σώματός της.Παρόλα αυτά δεν χάνει ούτε την πίστη ούτε την ελπίδα της και τελικά θεραπεύεται.
Και ο Χριστός,επιτιμά τον πρώτο,τον ισχυρό,τον εξουσιαστή αποκαλύπτοντας την υποκρισία του ενώ λυτρώνει,σώζει τη γυναίκα,την αδύναμη,αυτή που θλίβεται καθημερινά.Σηκώνει για άλλη μια φορά τον καταπιεσμένο,τον αδύναμο,τον ταλαιπωρημένο
και στέκεται απέναντι στον υπερήφανο,τον ισχυρό, τον καταπιεστή.
Και αυτό οφείλει να κάνει και η Εκκλησία σήμερα.Διότι όταν δε στεκόμαστε και δεν υπερασπιζόμαστε τους κατατρεγμένους γινόμαστε ένα με τους δυνάστες.Ειδικά όταν τολμάμε να επικαλούμαστε τον Θεό για να δικαιολογήσουμε την υποκρισία μας.
Αυτή τη νέα κτίση ήρθε να εγκαινιάσει ο Χριστός με τη Γέννησή Του,αυτή τη νέα ζωή ήρθε να μας φέρει όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον αλλά σήμερα, στο τώρα.Μόνο που για να πραγματωθεί αυτό το νέο πρέπει κι εμείς να εργαστούμε , με όλες μας τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση.Αλλιώς καμία διαφορά δεν έχουμε από τον αρχισυνάγωγο της σημερινής περικοπής.
Η θεραπεια της συγκυπτουσας γυναικας δειχνει πολλα πραγματα που διδασκουν! Η γυναικα αυτη υπεμεινε ενα σταυρο για 18 χρονια! Λογικα δεν βαρυγκομησε για οσο καιρο κουβαλησε το σταυρο! ο Χριστος που ειναι αιωνιως και πανταχου παρον μπορουσε να θεραπευσει τη γυναικα αυτη ανα πασα ωρα και στιγμη ωστοσο την θεραπευσε την καταλληλη χρονικη στιγμη που εκεινος εκρινε για να διδαξει το κοσμο καποια πραγματα! Εκτος αυτου ο Θεος μας δινει αυτο που εχουμε πραγματικα αναγκη την ωρα που εμεις ειμαστε πνευματικα ετοιμοι να το λαβουμε! Ουτε πιο πριν ουτε πιο μετα απο την καταλληλη χρονικη στιγμη! Δεν πρεπει ποτε να ξεχναμε οτι η ιαση απο μια παθηση δεν συνεπαγεται και το τελος του πνευματικου μας αγωνα αλλα ειναι μονο ενα μεταβατικο σταδιο το οποιο μας ενισχυει πνευματικα και σωματικα να συνεχισουμε τον πολεμο μας! Ενα προβλημα λυνεται αλλα οσο ειμαστε στο κοσμο αυτο η επομενη μερα που θα ξημερωσει θα φερει αλλα προβληματα να αντιμετωπισουμε! ο αορατος πολεμος οσο ζουμε δεν τελειωνει
ΑπάντησηΔιαγραφή