Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2019

Μακάριοι οι ηττημένοι



Δε με στενοχωρεί πια η ήττα ούτε με λυπεί η αποτυχία.Καθόλου θα έλεγα.Και όχι επειδή έχω φτάσει σε κάποιο επίπεδο απάθειας ή έχω αφήσει να κυβερνά τη ζωή μου το θέλημα του Κυρίου ή επειδή περιμένω κάποια ανταμοιβή για την υπομονή μου.Απλά συνειδητοποίησα ότι αυτή είναι η ζωή και αυτοί οι κανόνες της.Και πως αν αξίζει να ζεις σε αυτόν τον κόσμο,αξίζει όταν είσαι με την μεριά των ηττημένων και όχι των νικητών.Τέτοιο βάρος δεν θα το άντεχα...

3 σχόλια:

  1. Ούτε νικητής, ούτε ηττημένος.
    Ούτε Τζήμερος, ούτε Ανταρσύα.
    Ελεύθερος από δυαδισμούς, στο κέντρο σου, αποδεχόμενος τον πρώτο κανόνα που έθεσε ο Μουσάσι στη διαθήκη του: Αποδέξου τα πράγματα όπως είναι.
    Ελεύθερος σαν τις γάτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πώς χώρεσες Τζήμερο και Ανταρσύα σε αυτή την ανάρτηση ;

      Διαγραφή
    2. Χαχαχα! Έλα, μη με απογοητεύεις!
      Η νίκη και η ήττα, με την πλανερή τους δράση, αμφότερες μεθούν και δημιουργούν στα θύματά τους mentalité αντίστοιχες με αυτές που συναντούμε στους οπαδούς των παραπάνω, ψώνισμα και επίδειξη από τη μία, μιζέρια και τριτοκοσμικότητα από την άλλη. Γιατί, όσο αγνά κι αν είναι τα ελατήρια σου, άμα πάρεις αυτόν τον ντουνιά στα σοβαρά, την έχασες τη μπάλα.

      Διαγραφή

Διακλαδώσεις

  Όταν κάποιος καλείται να κάνει μία επιλογή στη ζωή του, αυτομάτως σκοτώνει όλες τις άλλες ζωές που θα είχαν προκύψει αν είχε επιλέξει διαφ...