Μαρθισμός

Τον πυρήνα της πνευματικής νοσογραφίας,όπως την αποτύπωσε ο πάπας Φραγκίσκος,αποτελεί ο γραφειοκρατικός ακτιβισμός μέσα στην Εκκλησία.Το δεύτερο νόσημα του παπικού καταλόγου καλείται μαρθισμός, ενώ στην τέταρτη θέση τοποθετείται ο υπερβολικός προγραμματισμός και ο υπαλληλισμός.Μαρθισμός είναι η ασταμάτητη δραστηριότητα, μέρα νύχτα, γεμάτη άγχος και ταραχή.Όσοι πάσχουν από το νόσημα αυτό στριφογυρίζουν αδιάκοπα,χωρίς να κάθονται λεπτό παρά τους πόδας του Ιησού να ακούσουν το λόγο Του.Δεν ξεκουράζονται ποτέ,ούτε σωματικά ούτε ψυχικά,γεγονός που αποτελεί ήδη αμαρτία, αφού στον άνθρωπο έχει δοθεί,με τον Δεκάλογο, η θεϊκή εντολή να ξεκουράζεται.


Εννοείται πως ο ακτιβισμός τον οποίο καταγγέλει ο πάπας δεν είναι εκείνος των ανθρώπων που κοπιάζουν για τους συνανθρώπους, αλλά είναι ο υπολογιστικός ακτιβισμός του γραφειοκράτη και καριερίστα κληρικού(και κάθε άλλου καριερίστα).Πράγματι τίποτε πιο θλιβερό από ιερείς και επισκόπους που σκέφτονται και ενεργούν σαν μάνατζερ.Μάνατζερ της Χάρης του Θεού! Τρέχουν πάνω κάτω,προγραμματίζουν και οργανώνουν,οχυρωμένοι πίσω από τα ντοσιέ τους ασχολούνται με το πρωτόκολλο παρά με τον πλησίον,άφιλοι και σκληρόκαρδοι,συσσωρεύουν υλικά αγαθά,τιμές και δόξες,εμπλουτίζουν την γκαρνταρόμπα τους(τα άμφιά τους!)και πασχίζουν διαρκώς για την αύξηση της εξουσίας τους,ναρκισσεύονται,ανταγωνίζονται και διαγκωνίζονται,κυκλοφορούν στους διαδρόμους της εξουσίας φλυαρώντας και κακολογώντας εντάσσονται σε μικρές κλειστές ομάδες,ζουν διπλή ζωή και υποκρίνονται,λατρεύουν και κυρίως λείχουν τον εκάστοτε αρχηγό,περιφέρονται αγέλαστοι και θλιμμένοι,αδιάφοροι για όλους,με το βλέμμα σταθερά προσηλωμένο στην καριέρα τους.

Σταύρος Ζουμπουλάκης , Χριστιανισμός της χαράς,Η μαρτυρία του πάπα Φραγκίσκου, εκδ. Πόλις