Ο Χριστός δεν "πνευματικοποιεί" τις εσχατολογικές επαγγελίες,αντίθετα τους προσδίδει νόημα και ιστορική πραγμάτωση σήμερα(πρβλ. Λκ 4,21),αλλά ανοίγει επίσης νέες προοπτικές,ωθώντας την ιστορία προς τα εμπρός,προς τη συνολική συμφιλίωση.Το κρυφό νόημα δεν είναι το "πνευματικό" που υποτιμά (ή και εξαλείφει ακόμα)το κοσμικό και το επίγειο θεωρώντας τα εμπόδια, αλλά το νόημα μιας πληρότητας που περιλαμβάνει και μεταλλάσσει το ιστορικό.Αλλά μόνο εντός του ιστορικού,πολιτικού και επίγειου συμβάντος μπορούμε να ανοιχτούμε προς ένα μέλλον πλήρους πραγμάτωσης.
Γι' αυτό δεν αρκεί να αναγνωρίσουμε ότι η εσχατολογία αναφέρεται στο μέλλον και το παρόν.Πράγματι αυτό μπορεί να το ισχυριστεί κανείς παραμένοντας σε επίπεδο "πνευματικών" πραγματικοτήτων,μελλοντικών και σημερινών.Θα ειπωθεί τότε,με μια έκφραση που μπορεί να μας παραπλανήσει,ότι η εσχατολογία δεν απαξιώνει την παρούσα ζωή.Αλλά αν ως "παρούσα ζωή" αντιλαμβανόμαστε μόνο την "παρούσα πνευματική ζωή", δεν έχουμε κατανοήσει ορθά την εσχατολογία.Η παρούσα κατάσταση είναι μια ενδοϊστορική πραγματικότητα.Η σύγκρουση μεταξύ χάριτος και αμαρτίας,η έλευση της Βασιλείας,η αναμονή της Δευτέρας Παρουσίας έχουν επίσης,αναπόφευκτα και αναγκαστικά,ιστορικό,πολιτικό,εγκόσμιο,κοινωνικό και υλικό χαρακτήρα.
Γκουστάβο Γκουτιέρεζ,Θεολογία της Απελευθέρωσης,εκδ. Άρτος Ζωής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου