Ένα από τα πολλά κακά που με συντρόφευαν από τη νεανική μου ηλικία ήταν πως οι άνθρωποι νόμιζαν πως ήμουν λύκος ενώ εγώ ήμουν το πολύ κοπρόσκυλο.Γύρευα κυρίως χάδια και σπάνια κηνύγι.Δάγκωνα πάντως που και που...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Παραμονή Χριστουγέννων
Ακούμε συχνά πως για την περίοδο αυτή πρέπει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να μοιράσουμε αγάπη και καλοσύνη στους γύρω μας. Να γίνουμε φι...
-
https://owlcation.com/social-sciences/The-Meaning-of-Sparrows-Identification-and-Folklore Το σπουργίτι είναι ένα συνηθισμένο μικρό πουλ...
-
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή τέσσερις άνδρες κατεβάζουν τον παράλυτο φίλο τους, μαζί με το...
-
https://slpress.gr/fotorama/25-chronia-apo-ti-genoktonia-tis-royanta/ Στις 7 Απριλίου του 1994, οι μακρόχρονες εντάσεις μεταξύ της π...
Κοπρόσκυλα είναι όλοι στη νεανική ηλικία, οι άλλοι νομίζουν πως οι νέοι είναι λύκοι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, κάτι φασιστοειδή τύπου Βορίδη πάντα λύκοι ήταν, λυσσασμένα σκυλιά με τσεκούρια στο χέρι!
Όχι δεν είναι . Όχι με την έννοια που του δίνω εγώ . Αυτού που περιφέρεται γυρεύοντας κανένα χάδι και λίγο φαΐ. Όχι με την έννοια του αχαΐρευτου...
ΔιαγραφήΘύτες(λύκους) ο κόσμος γεμάτος , πολλών αποχρώσεων
Πολύ όμορφη η περιγραφή σου παπα Κώστα. Τώρα θες λύκος λιοντάρι σκύλος ή κοπρόσκυλο δεν έχει σημασία. Όλοι οι άνθρωποι στην νεότητα τους έχουν "πυρηνική" ενέργεια μέσα τους κι ανάλογα βέβαια με το περιβάλλον και την ιδιοσυγκρασία τους την εκφράζουν. Αλλά ακόμα κι το πιο άγριο ζώο όταν είναι μικρό αναζητά δυο χαδάκια και μια μπουκιά φαγί από τους δικούς του γύρω. Το πως θα μεγαλώσει αργότερα εξαρτάται από διάφορα βέβαια και όπως έλεγε και ο όσκαρ γουάιλντ στον ιδανικό σύζυγο, ποιος δεν θα ήθελε να βάλει το παρελθόν του σε μια κόλλα χαρτί και να το κάψει για πάντα. Πιστεύω ότι οι περισσότεροι απο μας αν όχι όλοι αν μπορούσαμε θα το κάναμε. Όμως και ο ληστής στο σταυρό που δεν ήταν απλά ληστής αλλά κρατούσε και..τσεκούρια πριν τα οποία ποιος ξέρει σε τι κεφάλια είχαν πέσει, πρώτος μπήκε στον παράδεισο με τον Κύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα το να σταυρώνουμε έστω με λέξεις ανθρώπους για το παρελθόν τους χωρίς να γνωρίζουμε το μέλλον και κυρίως τι συμβαίνει μέσα τους μας καταντά περισσότερο θλιβερούς από τις υποτιθέμενες "κακές" πράξεις αυτών που κατηγορούμε. Γνώμη μου βεβαίως και μπορεί να κάνω λάθος.
Π
Να πας να χαϊδέψεις κροκοδειλάκι τότε να δούμε πόσα δάχτυλα θα σου μείνουν!Ο κοπρίτης δε ζητά χάδι από τους δικούς του αλλά από ξένους.Γενικά με την εικόνα του αδέσποτου σκύλου έχω ένα κόλλημα και τη χρησιμοποιώ συχνά σε κείμενα,ποιήματα,συζητήσεις κλπ.
ΔιαγραφήΑν κάψουμε το παρελθόν όμως δεν αλλάζουμε και το παρόν και το μέλλον μας;Και τι θα γράψουμε στη θέση του καμένου παρελθόντος.όχι,μπορεί να τα έκανα όλα λάθος στο παρελθόν αλλά δεν το καίω.Είναι πολύ πολύτιμο για κάτι τέτοιο.
Εξαρτάται από το παρόν τους το αν θα τους κρίνουμε (και) από το παρελθόν τους.Αν και γενικά καλό είναι να σχηματίζουμε άποψη αντί να κρίνουμε και να κατακρίνουμε.
Κρίνουμε με το σήμερα φυσικά, το τώρα κάθε στιγμή, αλλιώς δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος με παρελθόν λευκό σαν του φωτός, όλοι έχουμε λεκέδες μικρούς ή μεγάλους σ'αυτη την ζωή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι Άγιοι πριν γίνουν Άγιοι άνθρωποι ήταν με λάθη και σφάλματα, και μετά πάλι άνθρωποι είναι, η μάχη που έδιναν όμως και δίνουν δεν σταματάει γιατί μια στιγμή θέλει να σε εγκαταλήψει η χάρις του θεού, ένα μικρό παραπάτημα, και μετά ξανά και ξανά. Ή κάνω λάθος;
Η φράση του Γουάιλντ για το κάψιμο του παρελθόντος έχει το νόημα του ότι οι περισσότεροι δεν έχουν άγιο παρελθόν καθώς και ότι πολλοί έχουν ενοχές και φόβους γι αυτό, ειδικά αν έχουν υψηλές κοινωνικές θέσεις. Αυτό το νόημα έχει στο έργο τουλάχιστον η ατάκα, μιλά για ανθρώπους με υψηλές θέσεις ευθύνης.
Όλοι κρινόμαστε για όλα αλλά δεν είναι καλό να κατακρίνουμε πρόσωπα, αυτό λέω και γω παπα Κώστα. Ας θάψουμε τις επιλογές και τις πράξεις του απέναντι μας, κι όχι το πρόσωπο.
Για τα δημόσια πρόσωπα βέβαια και δη τους εκλεγμένους κυβερνήτες-διαχειριστές μας έχω την αίσθηση ότι το ίδιο πρέπει να συμβαίνει σε ανθρώπινο επίπεδο όσο και να μας έχουν τσαντίσει και προδώσει. Είναι θέση ευθύνης προς το σύνολο άλλωστε. Σε επίπεδο νόμων τι να λέμε, αφού αυτοί ράβουν αυτοί κόβουν κάθε φορά και κυρίως όταν πρόκειται για τους ιδίους ανεξάρτητα από τα χρώματα τα πιστεύω τους και το τι λένε όλοι τους.
Κροκοδειλάκι μικρό ναι έχω χαιδέψει αλλά στην μαμά του δεν νομίζω ότι θα έκανα τέτοια χάρη να με συμπαθάει :-)
Τα αδέσποτα σκυλιά-κοπρίτες που λες πολλές φορές είναι πολύ πιο πιστά από τα ράτσας και εννοείται πιο ανθεκτικά. Και λογικό δεν είναι να ζητάνε χάδια και μπουκιές από ξένους, αφού όλοι ξένοι είναι γι αυτά, αν είχαν σπίτι κι αφεντικό που τα πρόσεχε τα τάιζε και τα μάθαινε πως να συμπεριφέρονται δεν νομίζω ότι θα έφευγαν απο δίπλα του.
Εν ολίγοις πάντως διαβάζοντας την τελευταία σου πρόταση νομίζω ότι συμφωνούμε.
Π
Ε,άμα συμφωνούμε , μου το χαλάς.Πώς θα υπάρξει η ένταση που θα ανεβάσει την ακροαματικότητα-τηλεθέαση-επισκεψιμότητα;
ΔιαγραφήΗ ένταση και το σασπενς αν κρατάει πολύ γίνεται ανυπόφορο, χρειάζεται ένα 'χαπι έντ" παπα Κώστα μου για να πάμε για ύπνο ήσυχοι. Ε αύριο θα τα...ξαναπούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ :-)