11 χρόνια

https://xristianiki.gr/%ce%b7-%cf%87-%ce%b4-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%bb%ce%ad%ce%be%ce%b1%ce%bd%ce%b4%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%b3%cf%81%ce%b7%ce%b3%ce%bf/

Το Γραφείου Τύπου της Χ.Δ. εξέδωσε στις 6/12/2019 την ακόλουθη ανακοίνωση:


Στις 6/12/2019, συμπληρώνονται 11 χρόνια από τον άδικο θάνατο ενός 15χρονου παιδιού, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που, με την ευτολμία και την παρρησία που το χαρακτήριζε, έπεσε θύμα ανθρωποκτονίας από πρόθεση από ένα Ειδικό Φρουρό, τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, μάλιστα, σύμφωνα με την απόφαση του δικαστηρίου, από «άμεσο δόλο» και λόγω «επίδειξης ισχύος». 

Αναμφίβολα, η εξέγερση που ακολούθησε -και που επαίνεσαν
προσωπικότητες ανά τον πλανήτη, όπως ο περιβόητος Σαμπκομαντάντε
Μάρκος- χαρακτηρίστηκε από πράξεις τυφλής βίας και αναίτιες καταστροφές, τις οποίες καταδικάζουμε.

Ταυτόχρονα όμως, ένα από τα κυρίαρχα συνθήματα που ανέδειξε ήταν το απολύτως αληθινό: «Εσείς μιλάτε για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές». Για εμάς τους Χριστιανούς, ο ίδιος ο Χριστός έχει διακηρύξει την ασύλληπτη υπεραξία της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία είναι πολυτιμότερη από όλο το περιεχόμενο του πλανήτη μας. Για τη σωτηρία του ανθρώπου, και ως ψυχή και ως σώμα, μεριμνά ο ίδιος ο Θεός-μάλιστα και για τη διατήρηση της βιολογικής του ύπαρξης, όπως μας διαβεβαιώνει ο Μ. Φώτιος. Ο άγιος Νικόλαος μάλιστα, που σήμερα μνημονεύουμε, ήταν γνωστός για τις ακυρώσεις θανατικών καταδικών, μάλιστα άδικων.


Η εξέγερση εκείνη σηματοδοτεί την τελευταία πράξη αντίστασης στην κατάχρηση εξουσίας που συνδυάστηκε με ένα -με τη μέθοδο του σαλαμιού εφαρμοζόμενο- νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα.

Στην Ορθόδοξη Παράδοσή μας, όπως αυτή υπάρχει εκτός των αστοχριστιανικών και άλλων στρεβλώσεων, η αλαζονική και μάλιστα ασέβαστη προς την ίδια την ανθρώπινη ζωή στάση της εξουσίας είναι, κατά τον αγ. Ισίδωρο τον Πηλουσιώτη, «εξομοίωση με τα θηρία και τα φίδια» και οδηγεί στην απώλεια.

Αν το 2008 τα πράγματα ήταν απαισιόδοξα για τους νέους, πόσω μάλλον ισχύει αυτό σε μια κοινωνία από όπου πέρασε ο οδοστρωτήρας των μνημονίων και που συνεχίζει σε μεταμνημονιακή εποπτεία, όπου τα τυπικά προσόντα για μια πιθανότητα εύρεσης δουλειάς αυξάνουν συνεχώς και η εργοδοτική αυθαιρεσία οργιάζει ασύδοτη.

Η λύση στα αδιέξοδα της σύγχρονης κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας του μεταμνημονιακού νεοφιλελευθερισμού, όπου ο εργαζόμενος σκληρά πένεται και ευδοκιμεί ο «καπάτσος» και ο νόμιμος ληστής του εθνικού πλούτου, δεν είναι η ιδιώτευση και η αποπολιτικοποίηση αλλά το ενδιαφέρον για τις ανάγκες και τα προβλήματα του συνανθρώπου και η στράτευση στην ιερή και ευλογημένη υπόθεση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της γνήσιας δημοκρατικής ελευθερίας του προσώπου.