Πολύ καλά κάνει ο μοναχός Χ. της μονής Π.,που επαναλαμβάνει ακατάπαυστα την ευχή του Ιησού.Θυμάται όμως,άραγε,ότι δεν πρέπει να επιδιώκει τόσο τα πολλά λόγια,τις πολυάριθμες ευχές,όσο την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού;
Καλή είναι η πολλή προσευχή ως αντίδοτο στην πνευματική ραθυμία,αλλά το πιο βασικό είναι να έχουμε συνάμα διανοήματα και αισθήματα άγια.Ο κατεξοχήν καρπός της προσευχής είναι όχι η θερμότητα και η γλυκύτητα,που ίσως να οφείλονται και σε πλάνη,αλλά ο φόβος του Θεού και η συντριβή.Αυτά τα αισθήματα πρέπει να διατηρούμε πάντα ζωηρά μέσα μας.
Οσίου Θεοφάνους του εγκλείστου,Χειραγωγία στην πνευματική ζωή,εκδ.Ι.Μ.Παρακλήτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου