Με τη ζωή σου μιλάς για το θάνατο

Είχα αποφασίσει να μην ασχοληθώ με το θέμα της επιλογής του θανάτου του δημοσιογράφου Αλεξ. Βέλλιου αλλά αφού είδα διάφορα σχόλια και άρθρα είπα να γράψω κι εγώ κάτι.

Στην πραγματικότητα δεν θα ασχοληθώ με τη συγκεκριμένη περίπτωση(όχι πολύ τουλάχιστον) αλλά γενικότερα με την επιχειρηματολογία εναντίον της επιλογής θανάτου.Δεν το λέω ευθανασία διότι δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι τέτοιο.


Τον κ.Βέλλιο σαν δημοσιογράφο δεν τον συμπάθησα ποτέ.Δεν συμφωνούσα με αυτά που έλεγε και με εκνεύριζε που έπαιρνε χρόνο από το ¨Καφενείο των φιλάθλων" του Γεωργίου(ούτε αυτόν τον συμπάθησα ποτέ αλλά άλλο αυτό).Τον είχα κατατάξει στους Ευρωλιγούρηδες,που με περισπούδαστο ύφος και μπόλικες αρλούμπες ήθελαν να μας διαφωτίσουν την εποχή του επάρατου Σημίτη.Αυτά.

Για την απόφασή του δεν μου πέφτει λόγος.Είναι μια απόφαση σύμφωνη με τον τρόπο της ζωής του.Ήταν άθεος,επιζητούσε τη δημοσιότητα και είχε βρει την αλήθεια του στις ιδέες του διαφωτισμού,τουλάχιστον όπως τις αντιλαμβανόταν ο ίδιος.Αποφάσισε λοιπόν αυτό να κάνει και με το θάνατό του.Να βγει στα κανάλια και να προπαγανδίσει αυτό που πίστευε και πιστεύει.Το απόλυτο τίποτα.

Δεν μπορώ να καταλάβω όμως την αντίδραση διαφόρων πιστών,θρησκευόμενων ή όπως αλλιώς αυτοπροσδιορίζονται.Τι νόημα έχει να αντιταχθείς τώρα σε μια τέτοια επιλογή;Και ποιον θα πείσουμε μιλώντας απαξιωτικά για μια τέτοια επιλογή;Πώς θα πείσουμε έναν σημερινό άνθρωπο,αδιάφορο ως εχθρικό προς τη θρησκεία,πως το σωστό είναι να υπομείνουμε την αρρώστια και τις ταλαιπωρίες;Πώς θα πείσουμε ότι αυτό που για εμάς είναι ξεκάθαρο είναι και το σωστό; Ε,δεν μπορούμε.

Και ξέρετε γιατί;Γιατί ο Θεός μας δεν είναι Θεός θανάτου αλλά Θεός ζωής.Για την ακρίβεια είναι η ίδια η ζωή.Εκεί είναι το προνομιακό μας πεδίο.Και πώς θα πείσουμε λοιπόν για τη ζωή;Σίγουρα όχι με αποσπάσματα και κείμενα επί κειμένων από τους Πατέρες,τους αγίους κλπ.Κάποιος που δεν ενδιαφέρεται δεν πρόκειται να πειστεί από βιβλία.Αυτά αφορούν είτε αυτούς που ήδη πιστεύουν είτε αυτούς που ψάχνονται στα πνευματικά και θρησκευτικά θέματα.

Αυτό που θα τραβήξει την προσοχή ακόμα και του πιο αδιάφορου,είναι ο τρόπος που ζούμε.Πως κινούμαστε,πως σκεπτόμαστε,πώς συμπεριφερόμαστε.Είμαστε η ζωντανή διδασκαλία της Εκκλησίας.Όταν εμείς οι χριστιανοί είμαστε φοβικοί,μικρόνοες,στενοκέφαλοι,φανατικοί,συμφεροντολόγοι,
στριφνοί κλπ για ποιον Χριστό μιλάμε;Μάθε απ'έξω όλους τους Πατέρες και όλη την Αγία Γραφή και λέγε τα όπου σταθείς και όπου βρεθείς.Κανένας δεν θα σε ακούσει.Κανένα δε θα αγγίξεις.

Για να πείσεις κάποιον να αλλάξει ζωή πρέπει να του προσφέρεις κάτι καλύτερο,ανώτερο.Κάτι που δεν θα υπάρχει μόνο σε βιβλία.Κάτι ζωντανό,σπαρταριστό.Το χριστιανικό σου παράδειγμα.Αν αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε καλύτερα να σιωπήσουμε.Η επιλογή του θανάτου γίνεται όσο ζούμε.