Spiral Architect - Cloud Constructor

 

Το φως της Γεννήσεως

https://anastasiosk.blogspot.com/2022/12/erik-varden_31.html

 Erik Varden

Χριστουγεννιάτικη λειτουργία τα μεσάνυχτα

24 Δεκεμβρίου 2022 Trondheim

Ησαΐας 9:1-7: Ο λαός που περπατούσε στο σκοτάδι είδε ένα μεγάλο φως.

Τίτος 2:11-14: Ένας λαός που δεν θα είχε άλλη φιλοδοξία εκτός από το να κάνει το καλό.

Λουκάς 2:1-14: Και έλαμψε η δόξα του Κυρίου.

Ο φόβος της νύχτας και του σκοταδιού είναι μια εμπειρία που συνδέει άνδρες και γυναίκες όλων των εποχών και όλων των τόπων μεταξύ τους. Δημιουργεί μια συνενοχή μεταξύ μας, την οποία δεν θέλουμε να παραδεχτούμε, καθώς είμαστε εξαρτημένοι να τη θεωρούμε παιδαριώδη. Ωστόσο, δεν μπορούμε να της ξεφύγουμε. Το αρχέγονο άγχος παραμονεύει κάτω από μια λεπτή επιφάνεια ορθολογικής επιτήδευσης, έτοιμο να μας υποδεχτεί με περιπαικτικό γέλιο όταν προκύπτουν ευκαιρίες- όταν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, βυθιζόμαστε στο σκοτάδι και διαπιστώνουμε ότι τρέμουμε.

Στο δικό μας μέρος του κόσμου, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξαλείψουμε το σκοτάδι. Επενδύουμε καταρρακτώδη ρεύματα ενέργειας για να παράγουμε φως παντού. Είμαστε τόσο αφοσιωμένοι στο να κρατάμε τα φώτα αναμμένα με κάθε κόστος που σπάνια νιώθουμε το πραγματικό σκοτάδι της νύχτας, το φαινομενικά απόλυτο σκοτάδι που γνώριζαν οι πρόγονοί μας.

Πελέ (Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο)

 

To μεγαλείο του Πελέ δε βρίσκεται στις καταπληκτικές ικανότητές του με τη μπάλα στα πόδια. Δεν έγκειται στους τίτλους που πήρε με την εθνική του ομάδα ή με το σύλλογό του. Ούτε στα πλούτη που μάζεψε. Ούτε καν στην διασημότητά του. Αυτά τα έχουν κι άλλοι αλλά δε θα πάρουν ποτέ τη θέση του Πελέ ακόμα και στις καρδιές των ανθρώπων που δεν πρόλαβαν να τον δουν να παίζει. Το μεγαλείο του Πελέ βρίσκεται στο γεγονός ότι ήταν ο καλύτερος στο παιχνίδι. Όχι στο άθλημα ούτε στον αγώνα. Στο παιχνίδι. Ήταν ίσως ο τελευταίος τιτάνας που έβλεπε το ποδόσφαιρο όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι. Σαν παιχνίδι, σαν διασκέδαση, σαν ομορφιά. Όπως αντιμετωπίζει κάθε πραγματικός καλλιτέχνης την τέχνη του δηλαδή. Για τον Πελέ το ποδόσφαιρο δεν ήταν πολιτική και δεν ήταν πόλεμος. Δεν ήταν το γήπεδο το μέρος που θα έβγαζε τα απωθημένα του. Υπήρχε χρόνος γι' αυτά. Ο Πελέ μέσα στις γραμμές του γηπέδου και από τη στιγμή που πατούσε το χορτάρι ήταν ένα παιδί που έπαιζε. Και έπαιζε με την ψυχή του. Όχι για να αποδείξει κάτι αλλά για να χαρεί το παιχνίδι. Να του αφιερώσει τις ικανότητές του, να το χαρεί. Κι έτσι εκτός από το γήπεδο έπαιζε και στις ψυχές των ανθρώπων. Ξεσήκωνε τις ψυχές τους. Όχι σαν μαχητής, όχι σαν αγωνιστής, όχι σαν πολιτικός αλλά σαν αγνός καλλιτέχνης.

Dio - Dreamers Never Die documentary

 

Ευχετήριον

 

Καλότυχο και ευτυχισμένο το νέο έτος...

Ο χορός

Ένα από τα μεγαλύτερα βασανιστήρια που μπορεί να περάσει άνθρωπος που έχει μια κάποια σχέση με το χωριό από το οποίο κατάγεται είναι ο ετήσιος χορός που πραγματοποιείται σε διάφορα κέντρα και αίθουσες. Μη παρεξηγηθώ, μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι με τους συγχωριανούς μου και να τους βλέπω(εντάξει, όχι όλους) αλλά το ευρύτερο πλαίσιο στο οποίο γίνεται αυτή η συνάντηση είναι κάτι παραπάνω από εκνευριστικό. Μέσα σε μια αίθουσα λοιπόν μαζευόμαστε οι χωριανοί δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς με ένα και μόνο σκοπό. Να κουτσομπολέψουμε ο ένας τον άλλον. Τι φοράει η τάδε, πως έγινε έτσι ο δείνα και πάει λέγοντας. Εν τω μεταξύ, αυτές οι αίθουσες πρέπει με τον εξαερισμό να είναι τσακωμένες γι' αυτό και η ατμόσφαιρα γίνεται τόσο πνιγηρή που θυμίζει χαρακώματα του Α΄ΠΠ μετά τη ρίψη χημικών. Στα δε τραπέζια είμαστε τόσο στριμωχτά που συνήθως όταν κάποιος σηκώνει το πιρούνι για να βάλει μια μπουκιά στο στόμα του, αυτή καταλήγει στο μάτι ή τη μύτη του διπλανού του. Το κλου όμως της χοροεσπερίδας είναι φυσικά η μουσική. Η οποία πάντα και απαραιτήτως περιλαμβάνει κλαρίνα.

Πελέ

 

Όχι. Ό.τι κι αν διαβάσετε μη δίνετε σημασία. Αυτοί που τα γράφουν άλλωστε αυτά τα άρθρα δεν μπορούν να καταλάβουν ούτε από μαγεία ούτε από αθανασία. Αλλιώς δε θα έγραφαν κατευθυνόμενα κείμενα για τα προς το ζειν. Αυτοί καταλαβαίνουν μόνο την αριθμητική του 1+1=2. Δε μπορούν να καταλάβουν ότι το 1 μπορεί να τείνει στο άπειρο γιατί είναι τέτοιο το μεγαλείο του, τέτοια η ομορφιά που για χρόνια παρήγαγε που δεν μπορεί να παραμείνει πεπερασμένο. Δεν θα μάθουν ποτέ γιατί ένας άνθρωπος που κλωτσά μια μπάλα φτάνει την εκτυφλωτική λάμψη ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Γι' αυτούς άλλωστε η αστρονομία είναι μαθηματικοί υπολογισμοί απογυμνωμένοι από τη μαγεία των μεταξύ των αριθμών σχέσεων. Ο Πελέ δεν πέθανε. Σαν αστέρας εξερράγη και η ενέργεια που εκλύθηκε θα συνεχίσει να ταξιδεύει όσο υπάρχει ανθρωπότητα. Ακόμα κι αν αυτή η τελευταία ξεπέσει στην πιο εκχυδαϊσμένη εκδοχή του εαυτού της.

DIO - Egypt (The Chains Are On)

 

Καταναλωτές

 

Η -εδώ και δεκαετίες- απροκάλυπτη ταύτιση δημοσιογράφων, εφημερίδων, καναλιών, ιστοσελίδων με κόμματα, επιχειρηματίες και αθλητικές ομάδες δείχνουν τόσο την πραγματική ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας που ασκείται όσο και την ποιότητα της δημοκρατίας που απολαμβάνουμε. Δείχνει όμως και την ωριμότητα αλλά και την ικανότητα να διαχειριστούμε μια πραγματικά ελεύθερη δημοκρατία ως πολίτες. Επιλέγουμε να ενημερωθούμε από αυτούς που τα λένε/γράφουν καλά, εννοώντας αυτούς που παρουσιάζουν τα γεγονότα όπως εμείς τα θέλουμε να είναι .

Ένα μινκ στον Κηφισό

 

https://greenagenda.gr/%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%86%ce%b1%ce%bd%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%b5%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b5%cf%82-%ce%bc%ce%b9%ce%bd%ce%ba-%ce%ba%ce%ac%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b2%cf%8c%ce%bb%cf%84%ce%b1/

Ένα μινκ εντοπίστηκε να κολυμπά στα νερά του Κηφισού, στην Αθήνα.

Το απρόσμενο θέμα εντόπισε ο φωτογραφικός φακός της Eurokinissi. Το μινκ ενδημεί στη Βόρεια Αμερική. Ωστόσο ήταν η πρώτη φορά που εντοπίζεται στον αστικό ιστό της Αττικής.

Η εμφάνισή του οφείλεται σε μάλλον τυχαία ή άστοχη απελευθέρωσή του από άτομο που το φιλοξενούσε ως κατοικίδιο.

Το βιζόν είναι σαρκοφάγο θηλαστικό, εξαίρετος κολυμβητής που βουτά με μεγάλη επιδεξιότητα και μπορεί να φτάσει σε βάθος 5 μ. Κολυμπά ακόμη και στα παγωμένα νερά τον χειμώνα, χάρη στην προστασία που του παρέχει το πυκνό τρίχωμά του.

Megadeth - She-Wolf

 

Χαρά μεγάλη

Αν δεν προσέχεις τις παρέες σου μπλέκεις σε διάφορες άσχημες καταστάσεις. Μία από αυτές είναι να μαθαίνεις λέξεις τις οποίες υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα συναντούσες ποτέ και η ζωή σου δε θα άλλαζε στο παραμικρό. Σήμερα λοιπόν έμαθα μια καινούρια τέτοια λέξη. Παίζει να είναι η πιο άχρηστη  που έχω μάθει τα τελευταία 35 χρόνια, την οποία μάλλον δε θα τη χρησιμοποιήσω ξανά πουθενά πέρα από αυτό το ατυχές και άτυχο κείμενο που διαβάζετε τώρα. Και δε φτάνει που την έμαθα ενώ δε μου χρειαζόταν, δεν κάνανε τον κόπο να μου την εξηγήσουν από την αρχή αλλά με βάλανε να ψάξω στο google για να βρω τι στα κομμάτια σημαίνει. Κι εγώ αν και δεν έδινα δεκάρα, να πω την αλήθεια, τελικά λόγω περιέργειας το έψαξα. Πρόκειται για μια λέξη η οποία εκφράζει το αρχαιοελληνικό γλωσσικό πλούτο και κάλλος(όχι ο κάλος που βγάζουμε στα χέρια και στα πόδια) σε όλο τους το μεγαλείο. Πρόκειται για τη λέξη "γουρνοχαρά". Μου την είπαν εντελώς φυσικά λες και θα έπρεπε να ξέρω τι στην ευχή είναι αυτό το πράγμα. Λοιπόν, αφού έκανα επισταμένη και σε βάθος έρευνα, να σας πω ότι πρόκειται για ένα γλυκύτατο έθιμο σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, το οποίο αφορά το σφάξιμο του γουρουνιού εκεί κοντά στα Χριστούγεννα. Μια μέρα πριν, μία μετά. Και δε φτάνει που το σφάζουν το καημένο για να φτιάξουν μπριζόλες, τηγανιές, λουκάνικα και άλλα τέτοια, του τραγουδάνε κι από πάνω. Παραδοσιακά τραγούδια, κάλαντα και άλλα άσχετα. Δηλαδή, η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο. Γιατί το μαχαίρι αντέχετε, το τραγουδάκι όμως το παραδοσιακό, πώς να το σηκώσει το οποιοδήποτε πλάσμα, ακόμα κι αν είναι κάποιο μεγάλο γουρούνι.

Η «ἐλευθερία τοῦ ταξί»

 

https://antifono.gr/elite/

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στήν Μαρία Κορνάρου

Μέλος τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας, ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Σορβόννης, μὲ πόστα στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Μονάχου, τῆς Πεννσυλβάνια, τῆς Βοστόνης… Συγγραφέας πλέον τῶν εἴκοσι ἔργων πάνω στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ φιλοσοφία, στὴν μεσαιωνικὴ καὶ τὴν ἰσλαμικὴ σκέψη, στὴν χριστιανικὴ θρησκεία, στὴν νεωτερικότητα… Καὶ ὅμως, οὔτε ἕνα ἔργο τοῦ Ρεμί Μπράγκ δὲν ἔχει μεταφραστεῖ στὰ ἑλληνικά. Κανένα ἑλληνικὸ μέσο δὲν τοῦ ἔχει πάρει, ἔστω, μία συνέντευξη. Ἄλλοι «normaliens» -ἤτοι, ἀπόφοιτοι τοῦ κορυφαίου γαλλικοῦ ἱδρύματος ἀνώτατης ἐκπαίδευσης, ὅπως ὁ Μπράγκ- μεταφράζονται πανηγυρικῶς καὶ περιοδεύουν τὴν ἐπικράτεια μετὰ βαΐων καὶ κλάδων πρὶν κἂν κλείσουν τὰ τριάντα τους χρόνια –πρόσφατο παράδειγμα ὁ Ἐντουάρ Λουί. Ἀρκεῖ νὰ μεταδίδουν τὸ κατάλληλο μήνυμα: ἕνα μήνυμα ἐλευθερίας πολὺ ταιριαστὸ σ’αὐτὸ ποὺ ὁ Μπρὰγκ ἀποκαλεῖ «ἐλευθερία τοῦ ταξί». Τὰ περαιτέρω μᾶς τὰ ἐξήγησε ὁ ἴδιος στὴν συνέντευξη ποὺ ἀκολουθεῖ, ἕνα ἀπόγευμα στὸ διαμέρισμά του στὴ Βουλώνη, μὲ μία σαφήνεια καὶ εὐθύτητα, σὰν νὰ τὰ ἤξερε ἀπὸ πρίν. 

– Έχετε αφιερώσει μέρος των σπουδών σας στις λεγόμενες κλασσικές σπουδές. Είναι αλήθεια ότι δεν καλλιεργούνται σήμερα τόσο όσο άλλοτε στην Γαλλία; 

– Είναι αλήθεια, και νομίζω ότι αυτό σχετίζεται με την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων γλωσσών. Πρόκειται για μία από τις πολλές μεταρρυθμίσεις που έλαβαν χώρα την δεκαετία του 60. Αυτή την δεκαετία είδαμε στ’ αλήθεια να αναποδογυρίζει η κοινωνία, ήταν μία «ήπια» επανάσταση, μία επανάσταση των ηθών. Τότε συνέβη η εξέγερση των φοιτητών της Αμερικής, τότε εφευρέθηκε η χημική αντισύλληψη… Όλα αυτά έγιναν ταυτόχρονα. Η σχέση μεταξύ των φύλων άλλαξε ραγδαία, γιατί οι γυναίκες δεν φοβούνταν πια μη μείνουν έγκυοι. Μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν, ή ακριβέστερα, ό,τι ήθελε ο σύντροφός τους, γιατί αυτή η απελευθέρωση της γυναίκας ήταν προπαντός μία απελευθέρωση των ανδρών από τις ευθύνες τους. Θυμάμαι την εποχή εκείνη, οι συμφοιτητές μου ήταν πολύ ευχαριστημένοι με το νέο «χάπι», γιατί τους επέτρεπε να ικανοποιήσουν ελεύθερα τις επιθυμίες τους. Είναι αυτό που αποκαλώ, «η ελευθερία του ταξί». Λέμε ότι ένα ταξί είναι ελεύθερο, όταν είναι άδειο, δεν πάει πουθενά, και είναι διαθέσιμο για οποιονδήποτε έχει τα χρήματα να το πληρώσει. Είναι μία εντελώς ειρωνική έννοια της ελευθερίας: ο ελεύθερος άνθρωπος, στην σύγχρονη αντίληψη, είναι ο άδειος άνθρωπος, που δεν πάει πουθενά, και που είναι υποδουλωμένος στην εξουσία των χρημάτων. 

Black Sabbath - Nightwing

 

Διάλειμμα

Καμιά φορά, μέσα στη φασαρία, τα τραγούδια, τις γιορτές, τις δουλειές, την ταχύτητα, χρειάζεται και ένα διάλειμμα ησυχίας. Μια μικρή απόδραση απομόνωσης. Μια μέρα που θα είναι αφιερωμένη στην απραξία και τη σιωπή. Ειδικά σε περιόδους χαζοχαρούμενες και γεμάτες με πολύχρωμα λαμπάκια και χαζοτράγουδα. Σαν αυτές που διανύουμε τώρα δηλαδή. Πάντα χρειάζεται μια σκιά, λίγο σκοτάδι, ένας απαλός τόνος γκρίζου ή μαύρου για αν σπάει αυτή η δικτατορία του πολύχρωμου. Έχουμε ανάγκη της σιωπής για να εκτιμούμε καλύτερα τις συζητήσεις και τις μουσικές. Είναι αναγκαία η μοναξιά για να γίνουν πιο γλυκές οι αγκαλιές. Έτσι είναι η ζωή στο κάτω κάτω. Αν έχει μόνο το ένα στοιχείο, καταντά είτε ανυπόφορη είτε ανούσια. Που σε τελική ανάλυση είναι και τα δύο το ίδιο. 

Sonata Arctica - Christmas Spirits (Radio Edit)

 

Laurus Nobilis - messer vs messer duel fight

 

Περί βίας

 

Όταν καταπολεμείται η βία με βία, το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να υπάρξει είναι η δημιουργία ενός κύκλου αγριοτήτων, η επικράτηση του ισχυρότερου και η δημιουργία προϋποθέσεων για νέους κύκλους βίας. Ο κόσμος παραμένει στάσιμος, η τυραννία μπορεί να αλλάξει εκφραστές αλλά στην ουσία της παραμένει τυραννία, το έργο που παίζεται είναι ίδιο και απαράλλακτο απλά αλλάζουν ρόλους οι ηθοποιοί που απαρτίζουν τον θίασο. Η μόνο λύση για μεταμόρφωση του κόσμου, αυτό είναι και το ζητούμενο, είναι να σπάσει αυτή η αλυσίδα με τους αμέτρητους κρίκους-κύκλους βίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη σταθερή αντίσταση σε κάθε μορφή αδικίας και με την δέσμευση ενάντια στη χρήση κάθε είδους βίας. Δε θεωρώ πως υπάρχει δίκαιη ή άδικη βία. Κάθε βία είναι άδικη γιατί τελικά στρέφεται όχι μόνο εναντίον "δικαιολογημένων" στόχων αλλά έχει τη τάση να διευρύνει κατά πολύ τον κατάλογο αυτών των στόχων και να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα. Όσο η βία θα είναι η απάντηση στη βία και όχι η αντίσταση στην αδικία και η εξάλειψη κάθε είδους βίας ο κόσμος θα συνεχίσει να πνίγεται κάθε λίγο και λιγάκι στο αίμα...

Dropkick Murphys - "The Season's Upon Us"

 

O Ιησούς Χριστός αντιπροσωπεύει και την οδό της ειρήνης

 

https://www.protothema.gr/world/article/1322225/papas-fragiskos-poios-akouei-tin-foni-tou-neogennitou-iisou/

«O Ιησούς Χριστός αντιπροσωπεύει και την οδό της ειρήνης. Με την γέννηση, τα πάθη, τον θάνατο και την ανάσταση, άνοιξε τον δρόμο από έναν κόσμο κλειστό και καταπιεσμένο από την εχθρότητα και τον πόλεμο, σε έναν ανοικτό, ελεύθερο να ζήσει την αδελφοσύνη και την ειρήνη. Ας ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο!», τόνισε ο πάπας Φραγκίσκος, μιλώντας πριν από λίγο στους συγκεντρωμένους πιστούς, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.

H Ελπίδα των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα είναι από θεολογικής απόψεως -και εν πολλοίς αυτό έχει διατηρηθεί παρά την υπερβολική εκκοσμίκευση και εμπορευματοποίηση την οποία έχουν υποστεί- η ημέρα κατά την οποία γεννήθηκε η ελπίδα. Όχι ότι δεν υπήρχε ελπίδα στον κόσμο πριν τη γέννηση του Χριστού. Αλλά εκείνη την ώρα γεννήθηκε με σάρκα και οστά η ελπίδα. Από αφηρημένη έννοια και μάλλον άπιαστη, απέκτησε ανθρώπινη υπόσταση. Αλλά ποιους αφορά η ελπίδα; Θα έπρεπε να αφορά όλους τους ανθρώπους λογικά αλλά κάτι τέτοιο είναι μακριά και από τη σημερινή μας, μουντή, πραγματικότητα αλλά και από την πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Η ενσάρκωση της ελπίδας, αφορά ανθρώπους της πίστης και της ακεραιότητας όπως ο Ιωσήφ και η Μαρία, αφορά ανθρώπους που εργάζονται σκληρά για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους και που δεν έχουν κάποιου είδους μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, όπως οι βοσκοί, αφορά ανθρώπους ανώτερων κοινωνικών τάξεων που όμως τα πλούτη, η άνεση, οι γνώσεις και οι βεβαιότητές τους δεν μπορούν να τους κοιμίσουν σε ένα λήθαργο ευδαιμονίας και υλισμού. Αφορούν όλους τους ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια, την αλήθεια που θα τους ελευθερώσει. όπως ήταν οι τρεις  Μάγοι. 

Εθνοπατριωτικά

 

Και πραγματικά οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Άγιοι όχι μόνο δεν κάνουν εθνοπατριωτικά κηρύγματα, αλλά ουδέποτε αναφέρονται σε πατρίδες και έθνη και χρησιμοποιούν τον όρο Έλλην μόνο αναφερόμενοι στους ειδωλολάτρες. Εξ άλλου οι εθνικισμοί, για μας που καυχώμεθα ότι είμεθα κληρονόμοι της πολιτιστική παραδόσεως του Βυζαντίου, είναι μια θλιβερή οπισθοδρόμηση, γιατί ένα καίριο επίτευγμα του βυζαντινού πολιτισμού ήταν η οικουμενικότητα. Και ο Παπαδιαμάντης χρησιμοποίησε τον όρο γραικύλος όχι για τους Ρωμιούς που δε συμμερίζονται την εθνικιστική κακομοιριά, αλλά γι' αυτούς που απεμπολούν τη δική τους πολιτιστική παράδοση χάριν της δυτικής πολιτιστικής παραδόσεως, μέρος της οποίας είναι και οι εθνικισμοί.

π. Φιλόθεος Φάρος, Η Εκκλησία ως σκάνδαλο και ως σωτηρία, εκδ. Αρμός

Jethro Tull - God Rest Ye Merry Gentleman

 

Χριστούγεννα

 

Τα Χριστούγεννα είναι ένα κάλεσμα. Ένα κάλεσμα σε πορεία, σε κίνηση. Όλοι οι πρωταγωνιστές αυτής της ημέρας κινούνται, πορεύονται. Οι τρεις Μάγοι από την Ανατολή, αφήνουν πίσω τους αξιώματα, τιμές, πλούτη, επιστημονικές εργασίες και ακολουθούν ένα άστρο στον ουρανό που θα τους οδηγήσει σε Αυτόν που θα συμφιλιώσει τον Θεό και τους ανθρώπους. Αυτόν που θα καταργήσει το φράγμα του θανάτου και θα ελευθερώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Και όταν φτάνουν στη Βηθλεέμ, αυτοί, οι σπουδαίοι, οι άρχοντες προσκυνούν ένα μωρό που γεννήθηκε σε μια σπηλιά. Που δεν είχε ούτε σπίτι να μείνει. Γιατί και οι γονείς του παιδιού είναι σε κίνηση. Πηγαίνοντας για την απογραφή ο Ιωσήφ και η Παναγία, ψάχνουν να βρουν ένα μέρος για να μπορέσει να γεννηθεί το μωρό που έρχεται. Κι αυτό επιλέγει την ώρα της πορείας να έρθει. Ο Χριστός επιλέγει την μετακίνηση ως την κατάλληλη στιγμή για να γεννηθεί. Και ο Βασιλιάς των Βασιλέων γεννιέται σε σπηλιά και νανουρίζεται σε φάτνη όπου Τον ζεσταίνουν με τις ανάσες τους τα ζώα. Και οι πρώτοι που μαθαίνουν το χαρμόσυνο γεγονός, οι βοσκοί, ταπεινοί και φτωχοί αυτοί, βρίσκονται σε κίνηση. Έχουν βγάλει τα κοπάδια τους να βοσκήσουν.

Μήνυμα του Αλβανίας Αναστάσιου

 

https://www.orthodoxianewsagency.gr/aytokefales_ekklisies/ekklisia_albanias/minyma-gia-epi-gis-eirini-tou-alvanias-anastasiou-gia-ta-xristougenna/

Ο Προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας, αναφέρεται στις πολεμικές συρράξεις στην Ουκρανία, τη Συρία, την Υεμένη και γενικότερα στην Ασία και την Αφρική αλλά και τις βεβηλώσεις που έγιναν σε ιερούς χώρους.

Ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας αναφέρει ότι το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος αλλά ο εγωκεντρισμός, με τις ποικίλες μορφές του, αλαζονεία, υπερηφάνεια, εγωπάθεια, μεγαλομανία. «…αυτός καταστρέφει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και των λαών και υποδαυλίζει τις μικρές και μεγάλες συγκρούσεις. Μέσα στο φως της Γεννήσεως του Χριστού διευκρινίζεται επίσης ότι ο εγωκεντρισμός υπερνικάται με την αγάπη και την ταπεινοφροσύνη, που αποτελούν θεμελιώδη    προαπαιτούμενα για την εδραίωση της ειρήνης», αναφέρει μεταξύ άλλων.

Το μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας για τα Χριστούγεννα

 

Trans-Siberian Orchestra - A Mad Russian's Christmas

 

Προσευχόμενος βαδιστής

Συνηθίζω να λέω πως προσεύχομαι με τα πόδια. Δεν αισθάνομαι πουθενά αλλού τόσο κοντά σε μια προσευχητική κατάσταση όσο όταν περπατάω. Ούτε στο σπίτι ούτε στην εκκλησία μπορώ να προσευχηθώ αβίαστα όπως όταν περπατάω. Μάλλον επειδή βλέπω πως οδηγεί ο μέσος Έλληνας οπότε ξεκινάω με το "Θεέ μου ας μη πέσει κανένας ηλίθιος πάνω μου". Anyway που λέμε και στα Γκράβαρα, πολλές δε φορές και σε άλλες περιοχές της Στερεάς Ελλάδας(Αιτωλοακαρνανία, Φωκίδα, Φθιώτιδα, Ευρυτανία να ξέρετε πως αποτελούν ένα γνήσιο αντίγραφο των ανακτόρων του Μπάκινγκχαμ στην Ελλάδα όσον αφορά την βρετανική προφορά), όταν περπατάω αισθάνομαι πιο κοντά στο Θεό. Ή πιο ασφαλής. Πιστεύω πως άμα πω καμιά βλακεία και τα πάρει μαζί μου ο Μεγάλος, τουλάχιστον θα έχω μια πιθανότητα να τρέξω σαν τον Λωτ στα Σόδομα και να μη γίνω αλατάκι για να βάλετε στη γαλοπούλα σας. Ελπίζω να τρώτε γαλοπούλα και να μην είστε τίποτα vegan αναρχικοί φεμινιστές.

H. Kanazawa, K. Enoeda - Jiyu kumite

 

Motorhead - Too Good To Be True

 

Σκρουτζ

 

Να πω τη μαύρη μου αλήθεια ποτέ μου δε συμπάθησα την εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Όπως ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί πρέπει να ξεφαντώσω ντε και καλά τις Απόκριες ή να πλακωθώ στα σπληνάντερα την Τσικνοπέμπτη. Λες και τον υπόλοιπο χρόνο έτρωγα χόρτα και βολβούς. Επίσης ποτέ δεν είδα με καλό μάτι το "πρέπει να βγω και να διασκεδάσω επειδή είναι Σάββατο". Ούτε χώνεψα το γιατί να μη  μπορώ να φάω μελομακάρονα τον Αύγουστο και κουραμπιέδες τον Απρίλιο. Παρένθεση εδώ για να χαιρετίσω με σεβασμό την κυθηραϊκή παράδοση που θέλει τις μακαρούνες(έτσι λένε τα μελομακάρονα) και τους κουραμπιέδες να κυκλοφορούν στο νησί όλο το χρόνο. Τέλος παρένθεσης. επιστρέφω στο θέμα. Δε λέω ότι δεν τα έκανα ποτέ όλα αυτά και ήμουν και είμαι ένας αμετανόητος αντικομφορμιστής.

Megadeth - Addicted to Chaos

 

Ο τρίτος πόλος

https://ardin-rixi.gr/archives/248309

 του Γιώργου Ρακκά

Από το καλοκαίρι κι έπειτα η εγχώρια πολιτική και κοινωνική ζωή εμφανίζει τα συμπτώματα μιας καλπάζουσας αποσύνθεσης. Κάθε βδομάδα γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου επεισοδίου κατάπτωσης: Μίχος, Πάτσης, Κιβωτός του Κόσμου, Καϊλή, Σπυράκη –με τις υποκλοπές να βρίσκονται σταθερά στο φόντο.

Πίσω από τις προσπάθειες του πρωθυπουργού να δώσει την εικόνα ότι διατηρεί τον έλεγχο, διαισθάνεται κανείς την επιτάχυνση της εντροπίας, η οποία μάλιστα τον ξεπερνάει. Όχι αυτόν μόνον, αλλά και όλη την προσπάθεια αρκετών υπουργών του που αγωνίζονται να δώσουν με το έργο τους ένα νέο στίγμα πολιτικής: μεταρρυθμιστικό, εθνικά υπεύθυνο, υπερβατικό της παλαιάς διαίρεσης αριστερά/δεξιά και δηλωτικό μιας νέας σύνθεσης ανάμεσα στον φιλελευθερισμό και την σοσιαλδημοκρατία.

Ο διπλωματικός ακτιβισμός του Ν. Δένδια, η εξοπλιστική ανάταξη που επιτυγχάνει ο Ν. Παναγιωτόπουλος, ο μεταρρυθμιστικός οίστρος του Κ. Πιερακκάκη, η πρόοδος που συντελείται στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων ή τις ξένες επενδύσεις, η εγκατάλειψη της ατζέντας των ‘ανοιχτών συνόρων’ στη διαχείριση της μετανάστευσης αποτελούν ορισμένες από τις κυριότερες όψεις του στίγματος αυτού.

Πόσο βάθος έχει, ωστόσο, στην κοινοβουλευτική ομάδα, στο στελεχιακό δυναμικό του κόμματος, στις συνδικαλιστικές του πτέρυγες ή σε εκείνες που παρεμβαίνουν στην τοπική αυτοδιοίκηση;

Κανένα ή ελάχιστο. Μέσα στην Νέα Δημοκρατία, υπάρχουν δύο αποκλίνουσες πραγματικότητες· ένας πόλος με τοποθέτηση που βρίσκεται πιο κοντά στο πνεύμα και το κλίμα της εποχής, που αναγνωρίζει ότι η διακυβέρνηση της χώρας μέσα στα ταραγμένο διεθνές τοπίο μπορεί να καρποφορήσει μόνον αν είναι προϊόν ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών, και όχι δέσμια των μονοκομματικών αντιλήψεων του παρελθόντος.

Κακό

 

Όλοι οι άνθρωποι έχουμε και μια σκοτεινή πλευρά. Όλοι έχουμε κάνει κάτι κακό, κάτι για το οποίο να ντρεπόμαστε όταν επανέρχεται στη μνήμη μας. Κάτι που δεν το λέμε ούτε στον εαυτό μας. Ή ίσως και να μη ντρεπόμαστε. Πολλοί άνθρωποι χαίρονται για κάτι κακό που έχουν κάνει. Το βαφτίζουν ευφυές ή αναγκαίο. Μπορούν έτσι και κοιμούνται το βράδυ. Αυτοί οι τελευταίοι δεν είναι οι χειρότεροι. Γιατί έχουν επίγνωση πως έχουν κάνει κάτι κακό. Χειρότεροι είναι αυτοί που ενώ έχουν κάνει κάτι κακό δεν το καταλαβαίνουν καν. Το θεωρούν φυσιολογικό. Όχι έξυπνο ή απαραίτητο αλλά φυσιολογικό. Δεν θεωρούν πως το κακό που κάνουν είναι κάτι το ιδιαίτερο, το έκτακτο. Είναι το καθημερινό τους φέρσιμο. Όσοι ντρέπονται για το κακό που κρύβουν μέσα τους μετανιώνουν ή μπορεί να μετανιώσουν, όσοι θεωρούν έξυπνο ή αναγκαίο το να κάνουν κάτι κακό το ελέγχουν, το χρησιμοποιούν όταν το χρειάζονται(χωρίς αυτό να ελαττώνει την κακία) και επειδή υπάρχει κίνητρο και μοτίβο στη συμπεριφορά τους είναι δυνατόν να προβλεφθεί και να αντιμετωπιστεί. Αλλά οι τελευταίοι είναι πραγματικά επικίνδυνοι. Κανείς δε ξέρει πότε θα προβούν σε μια έμπρακτη έκφραση του κακού μέσα τους και εναντίον ποιου θα στραφεί αυτή. Ίσως και εναντίον των ίδιων.

SABATON - Christmas Truce

 

Πριν μισό εκατομμύριο χρόνια στο Αιγαίο

 

https://www.fosonline.gr/plus/epikairotita/article/222721/oi-anthropinoi-diesxizan-to-aigaio-pelagos-prin-miso-ekatommyrio-xronia

Το ερώτημα του πότε οι πρόγονοι του σύγχρονου ανθρώπου απέκτησαν τη γνωστική και τεχνική δυνατότητα να διασχίσουν τις θάλασσες πλέοντας, δεν έχει απαντηθεί με ακρίβεια. Γνωρίζαμε πως ο Homo sapiens ήταν το πρώτο μέλος της Homo οικογένειας που τα κατάφερε, αλλά ανακαλύψεις των τελευταίων ετών προσφέρουν στοιχεία πως οι αρχαιότεροι ανθρωπίνοι ήταν πιο εξελιγμένοι από αυτό που πιστεύαμε.

Αρχαιολόγοι του Πανεπιστημίου της Πάτρας βρήκαν αρχαία αντικείμενα στα νησιά του Αιγαίου, που προϋπύρχαν πολύ πριν από την εμφάνιση του Homo sapiens. Αυτό σημαίνει πως αρχαιότεροι άνθρωποι είχαν βρει τρόπο να διασχίσουν μεγάλες επιφάνειες νερού, δημιουργώντας την ερώτηση πότε ξεκίνησαν να πλέουν, κάτι που είναι δύσκολο να απαντηθεί αφού οι βάρκες και τα κανό στο παρελθόν ήταν ξύλινα και δεν αντέχουν στο χρόνο. Σίγουρα όχι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, κάνοντας την εύρεσή τους σήμερα αδύνατη.

Ωστόσο, η ανάλυση του γεωλόγου Γιώργου Φερεντίνου και της ομάδας του, περιλαμβάνει οστά και πέτρινα εργαλεία που επιβίωσαν στο πλήρωμα του χρόνου. Στα νησιά του Αιγαίου έχουν ανακαλυφθεί εργαλεία που χρονολογούνται πριν 476.000 χρόνια. Στην Λέσβο, στην Μήλο και στη Νάξο, έχουν βρεθεί εργαλεία που σχετίζονται με τον τα εργαλεία του Homo erectus σε Αφρική και Ασία πριν 1.9 εκατομμύρια χρόνια. Πώς μπορούν λοιπόν αυτά τα εργαλεία να έφτασαν στα νησιά του Αιγαίου;

Ήταν ένα μικρό καράβι...

 

Ένας Έλληνας εφοπλιστής, Μαρτίνος νομίζω λέγεται, είπε σε μια ομιλία του ότι ανησυχεί για το μέλλον της ναυτιλίας στη χώρα μας επειδή δεν εμφανίζονται νέοι πλοιοκτήτες. Στην αρχή θεώρησα πως πρόκειται για κάποιο κωμικό/σατιρικό άρθρο. Όταν το διάβασα διαπίστωσα πως πρόκειται για έναν σοβαρό εφοπλιστή, ο οποίος σε μια σοβαρή του ομιλία, είπε το παραπάνω πολύ σοβαρά. Πραγματικά πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα όπως πολύ σοβαρά τέθηκε και αφορά τη γενικότερη νοοτροπία που υπάρχει στη χώρα μας. Διότι δε νοείται να περιμένεις φίλη μου το δώρο Χριστουγέννων για να έρθει στα ίσια του ο μήνας, δεν δικαιολογείται ξάδερφε να κοιτάς να δεις πώς θα βγει το πετρέλαιο και το ρεύμα του χειμώνα, δε γίνεται βρε παιδιά στο κάτω κάτω να ψάχνετε τα πιο φθηνά προϊόντα στο σούπερ μάρκετ και να μη βγάζετε πέντε δέκα παράδες στην άκρη για να πάρετε ένα δάνειο και να αγοράσετε ένα τάνκερ, ένα μεταφορικό, ένα φέρυ μποτ βρε αδερφέ έστω ώστε να ενισχυθεί ο στόλος της ελληνικής ναυσιπλοϊας. Αυτά είναι απαράδεκτα πράγματα.

Fascinating lecture by renowned Novelist and Karateka

 

Holy Diver - Dio

 

Το νόημα

 

Ε, τώρα που κοντοζυγώνουνε οι μέρες θα αρχίσουν(υποθέτω ότι έχουν ήδη αρχίσει) να εμφανίζονται άρθρα που είτε θα λένε για την απώλεια του θρησκευτικού νοήματος των σύγχρονων Χριστουγέννων ή για την εμπορευματοποίηση της γιορτής ή για το χαμένο μήνυμα που το έπνιξαν τα στολίδια και τα λαμπιόνια. Σε όλα αυτά τα άρθρα έχω να απαντήσω απλά: Καλώς ήρθατε στο 2022. Και επίσης καλώς ήρθατε στον καπιταλισμό/νεοφιλελευθερισμό. Και τέλος καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα. Όπου το μόνο νόημα βρίσκεται σε μια εφήμερη καταναλωτική χαρά και σε μια επιφανειακή προσέγγιση του κάθε γεγονότος και φυσικά μέσα από ένα οικονομολογικό πρίσμα. Αν δεν σας αρέσει κάντε κάτι να το αλλάξετε. Και μην ετοιμάζετε τίποτα φλάμπουρα επαναστατικά. Άλλωστε οι επαναστάτες του σήμερα είναι, σε περίπτωση που επικρατήσει η επανάστασή τους, οι δικτάτορες του αύριο. Οπότε αλλάξτε όσοι γκρινιάζετε, αν τολμάτε δηλαδή, το δικό σας τρόπο ζωής και ίσως να επηρεάσετε και 5-10 ανθρώπους με στοιχειώδες μυαλό, κι έτσι κάποια πραγματική ελπίδα θα αρχίσει να αχνοφαίνεται. Αλλιώς σταματήστε τη γκρίνια κι αφήστε μας να ψωνίσουμε μα την ησυχία μας...

Γιατί δε μας μιλάνε οι εξωγήινοι;

 

https://ecozen.gr/2022/12/giati-oi-exogiinoi-den-echoun-erthei-se-epafi-me-ti-gi/

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί, αν δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν, οι εξωγήινοι δεν έχουν έρθει σε επαφή με τον πλανήτη μας; Ίσως νομίζουν ότι η Γη είναι βαρετή.

Ένα νέο έγγραφο που δημοσιεύτηκε στη βάση δεδομένων arXiv υποδηλώνει ότι οι ευφυείς εξωγήινοι πολιτισμοί μπορεί να μη θεωρούν τους πλανήτες που φιλοξενούν ζωή ιδιαίτερα ενδιαφέροντες. Εάν η ζωή έχει εξελιχθεί σε πολλούς πλανήτες του γαλαξία, τότε οι εξωγήινοι πιθανώς ενδιαφέρονται περισσότερο για εκείνους όπου υπάρχουν σημάδια, όχι μόνο βιολογίας, αλλά και εξελιγμένης τεχνολογίας, έγραψε στην εφημερίδα ο συγγραφέας της μελέτης Αμρί Βάντελ, αστροφυσικός στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Σημειώνεται ότι το έγγραφο δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομότιμους.

Η μελέτη διερευνά το παράδοξο του Φέρμι (Fermi Paradox), το οποίο υποστηρίζει ότι δεδομένης της ηλικίας του σύμπαντος, είναι πιθανό ότι οι ευφυείς εξωγήινοι θα είχαν αναπτύξει διαστημικά ταξίδια μεγάλων αποστάσεων μέχρι τώρα, και επομένως είναι πιθανό να είχαν επισκεφτεί τη Γη. Το γεγονός ότι δεν έχουν -από όσο γνωρίζουμε- μπορεί να αποτελεί απόδειξη ότι δεν υπάρχει άλλη νοήμονα ζωή στον Γαλαξία.

Αλλά οι ειδικοί έχουν προσφέρει άλλες εξηγήσεις για τους εξωγήινους που…αγνοούνται. Ίσως επισκέφτηκαν τη Γη στο παρελθόν, πριν οι άνθρωποι εξελιχθούν ή ήταν σε θέση να καταγράψουν την επίσκεψη. Ή ίσως το ταξίδι στο διάστημα μεγάλων αποστάσεων είναι πιο δύσκολο από ό,τι πιστεύεται. Ίσως οι εξωγήινοι εξέλιξαν τον προηγμένο πολιτισμό πολύ πρόσφατα για να φτάσουν στη Γη. Ή έχουν αποφασίσει σκόπιμα να μην εξερευνήσουν τον κόσμο. Είναι ακόμη πιθανό να έβαλαν με κάποιον τρόπο τέλος στην ζωή τους.

Motley Crue - Same Ol’ Situation (S.O.S.)

 

Προ της Χριστού Γεννήσεως

 

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αποτελεί μια καταγραφή της γενεαλογίας του Ιησού Χριστού. Ως Θεός ο Κύριός μας δεν έχει γενεαλογία μα ως άνθρωπος έχει και γι' αυτό την καταγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος. Για να να γνωρίζουμε πως ο Χριστός είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Πως έχει και τις δύο φύσεις. Αν έχει κανείς το κουράγιο και ψάξει ένα ένα τα ονόματα που αναφέρονται και βρει την ιστορία του καθενός, θα δει πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν ένα σύνολο με πολλές διαφορές. Θα βρει κανείς σε αυτό το κατάλογο αγίους ανθρώπους και αμαρτωλούς. Άρχοντες και απλούς, φτωχούς ανθρώπους. Ηθικούς και εγκληματίες. Οι άντρες και οι γυναίκες τα ονόματα των οποίων διαβάσαμε καλύπτουν σχεδόν κάθε περίπτωση ανθρώπινης ζωής και συμπεριφοράς.

Γιατί αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού. Ο Χριστός ήρθε για όλους τους ανθρώπους και από όλους τους ανθρώπους. Ήρθε για τους ευσεβείς αλλά ήρθε και για τους αμαρτωλούς. Ήρθε για τους πλούσιους και για τους φτωχούς. Για βασιλείς και ζητιάνους. Όλοι αυτοί, όλοι εμείς, συμμετέχουμε στο σχέδιο του Θεού για τη σωτηρία μας. Για όλους εμάς είναι ανοικτή πλέον η πύλη της βασιλείας του Θεού και περιμένει να τη διαβούμε. 

Χωροχρονικό πείραμα

 

https://www.fosonline.gr/plus/epikairotita/article/222169/epistimones-kovoyn-dromo-ston-xoroxrono-meso-texnitis-skoylikotrypas

Σε ένα πείραμα που αγγίζει το μεγαλύτερο μέρος των μυστηρίων της σύγχρονης Φυσικής, ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την Ελληνίδα επιστήμονα, Μαρία Σπυροπούλου, ανακοίνωσε ότι προσομοίασε ένα ζεύγος από μαύρες τρύπες σε έναν κβαντικό υπολογιστή και έστειλε ένα μήνυμα ανάμεσά τους μέσω ενός συντομότερου «μονοπατιού» στον χωροχρόνο, που είναι γνωστό και ως «σκουληκότρυπα» (wormhole).

Στη Φυσική, «σκουληκότρυπα» είναι μια υποθετική τοπολογική ιδιότητα του χωροχρόνου που σχηματίζει μία σήραγγα, η οποία συνδέει δύο απομακρυσμένα σημεία του. Θα μπορούσε να αποτελεί στην ουσία ένα… «κόψιμο δρόμου».

Leprous - The Valley

 

Με τα πόδια

 

Το περπάτημα δεν είναι για εμένα υποχρέωση. Δεν είναι κάτι στο οποίο καταφεύγω επειδή δεν έχω αυτοκίνητο(ποτέ μου δεν τα χώνεψα τα ρημάδια). Δεν είναι ανάγκη. Δεν περπατάω επειδή μου το είπε ο γιατρός(αν και ο γιατρός μου το λέει κάθε φορά που πηγαίνω). Το περπάτημα εκτός από τρόπος ζωής είναι και τρόπος προσευχής. Είναι τόπος φιλοσοφίας και κινητήριος δύναμη της σκέψης μου. Την ώρα που περπατώ μιλάω με το Θεό(συνήθως Του λέω πως τα έχει κάνει μαντάρα, ευτυχώς δε μου έχει απαντήσει ακόμα) πολύ ευκολότερα από όταν είμαι στο ναό ή όταν ακολουθώ κάποιο τυπικό ή είμαι μπροστά σε μια εικόνα. Είναι την ώρα του περπατήματος που, βλέποντας το περιβάλλον γύρω μου, φιλοσοφώ για την πολιτική, την κοινωνία, τη καθημερινότητα. Εκείνη την ώρα έρχομαι αντιμέτωπος με φαντάσματα του χθες, με όνειρα του αύριο, με γεγονότα του σήμερα. Όταν τα πόδια μου σπρώχνουν το έδαφος, ανοίγει το μυαλό και ζεσταίνεται η καρδιά. Εκείνη την ώρα με πιάνει και διάθεση για παιχνίδι. Πηδάω πάνω σε πεζούλια, γλιστράω ανάμεσα από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, στριφογυρνάω ανάμεσα σε λακκούβες και παγκάκια. Όταν με ρωτάνε πώς είμαι, η απάντηση είναι πάντα πως όσο περπατάω είμαι καλά. Δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι κυριολεκτικό. Και ναι, κάποιος διαβάζοντας όλα αυτά θα μπορούσε εύκολα να σκεφτεί πως όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια. Αν πάντως δείτε κάποιον ρασοφόρο να περπατά κάνοντας κάτι σαν ήπιο παρκούρ στο δρόμο, εγώ είμαι. Σας επιτρέπω να με κεράσετε έναν καφέ...

Magellan - Mama

 

Η Ρωσία και η πολιτική της έναντι της Ελλάδας

 

https://ardin-rixi.gr/archives/248215

του Γιάννη Ξένου | Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Άρδην (τ. 124 – Σεπτέμβριος – Νοέμβριος 2022)

Έχουν συμπληρωθεί οκτώ μήνες από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και, ενώ η στρατιωτική σύγκρουση περιορίζεται στα εδάφη της Ουκρανίας, ο πόλεμος της προπαγάνδας έχει εμπλέξει σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη. Η γενναία ουκρανική αντίσταση αποδεικνύει τις αδυναμίες της Ρωσίας, που μοιάζει πια με μια «χάρτινη τίγρη» και όχι με την πελώρια αρκούδα που τρόμαζε την Ευρώπη και θεωρούνταν από την Κίνα στρατιωτικός βραχίονάς της στην αντιπαράθεσή της με τις ΗΠΑ. Αν όμως στο στρατιωτικό πεδίο η Ρωσία ηττάται, στο επίπεδο της προπαγάνδας τα πηγαίνει κάπως καλύτερα, γιατί, τουλάχιστον από τα χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, οι μηχανισμοί προπαγάνδας της Ρωσίας είναι πιο επιδέξιοι και πιο έμπειροι.

Όμως αυτοί οι μηχανισμοί, που έχουν διεισδύσει σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη και συντηρούσαν σε μεγάλο βαθμό τον ηγεμονικό ρόλο της Ρωσίας, έχουν αρχίσει να βρίσκονται σε αποδρομή εξαιτίας των επιλογών του Πούτιν.

Στην Ελλάδα, ήδη από τη Μεταπολίτευση, η Ρωσία μεθοδικά έχτισε δίκτυα επιρροής που έφτασαν στο απόγειό τους την προηγούμενη δεκαετία. Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί στήριξαν τη χούντα και επέτρεψαν στους Τούρκους να εισβάλουν στην Κύπρο το 1974, προκειμένου με αυτό τον ωμό τρόπο να λυθεί, κατά την αντίληψη του Κίσινγκερ, το ελληνοτουρκικό πρόβλημα στην ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, είχε ως αναπόφευκτη συνέπεια να μειωθεί η επιρροή των ΗΠΑ στη Μεταπολίτευση. Η Σοβιετική Ένωση, παρότι είχε και αυτή λερωμένη τη φωλιά της, σχετικά με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, αφού και αυτή έδωσε το πράσινο φως στους Τούρκους, κατάφερε να μείνει στο απυρόβλητο. Η σοβιετική πολιτική διευκολύνθηκε στον βασικό στόχο της, την έξοδο στις θερμές θάλασσες της Μεσογείου, με τη μη ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ και τη μόνιμη ανακατωσούρα στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, χωρίς να υποστεί η ίδια καμιά συνέπεια, ενώ ο βασικός ανταγωνιστής στραπατσαρίστηκε.        

Συνεννόηση

 

Τελικά το επάγγελμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του κάθε ανθρώπου. Διαμορφώνει όχι μόνο πτυχές της προσωπικότητάς του αλλά και τον τρόπο ομιλίας του και τις κοινωνικές του σχέσεις. Να σας φέρω ένα παράδειγμα. Μιλούσα τις προάλλες με μία φίλη λογίστρια. "Τι κάνεις βρε παιδί μου, χαθήκαμε", της λέω, "τι νέα" ξαναλέω προκαλώντας τη μοίρα μου με την αθωότητα και την άγνοια προβάτου που οδεύει προς το σφαγείο. "Άσε μου λέει, πολλή δουλειά, πήγα να πληρώσω..." και ξεκινάει μετά ένα δεκάλεπτο με τέταρτο περίπου να μου αραδιάζει κάτι περίεργα αρχικά, κάτι αρκτικόλεξα, κάτι αλαμπουρνέζικα, έβαζε ένα φωνήεν, τρία σύμφωνα και μετά ξανά φωνήεν.

Τουρκία: Πολιτικός σεισμός μετά την καταδίκη Ιμάμογλου

 

https://www.fosonline.gr/plus/epikairotita/article/221822/toyrkia-politikos-seismos-meta-tin-katadiki-imamogloy

Φυλάκιση δύο ετών, επτά μηνών και 15 ημερών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων. Η απόφαση προκάλεσε πολιτικό σεισμό στη χώρα και οδηγεί σε ηρωοποίηση του δημάρχου

«Με αυτή την απόφαση ο Ερντογάν επέλεξε τον πολιτικό του αντίπαλο στις προεδρικές εκλογές που μάλλον θα είναι ο Εκρέμ Ιμάμογλου», σχολίαζαν στο τηλεοπτικό δίκτυο Haberturk, για τη χθεσινή απόφαση του δικαστηρίου που καταδίκασε τον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης σε ποινή φυλάκισης δύο ετών, επτά μηνών και 15 ημερών, για «εξύβριση» δημοσίων αξιωματούχων.

Σε περίπτωση που η απόφαση οριστικοποιηθεί, τότε ο κ. Ιμάμογλου θα είναι αντιμέτωπος με στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και δεν θα μπορεί να είναι δήμαρχος, ούτε και να διεκδικήσει την εκλογή του. Ο συνήγορός του, Κεμάλ Πολάτ, είπε ότι θα ασκήσει έφεση, η οποία έχει ανασταλτικό χαρακτήρα για την ποινή. Η διαδικασία εξέτασης της υπόθεσης από το Εφετείο μπορεί να διαρκέσει όμως και δύο χρόνια.

Η καταδίκη του αφορά ομιλία του το 2019, κατά την οποία ανέφερε ότι αυτοί που ακύρωσαν τις τοπικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης εκείνη την περίοδο, ήταν «ανόητοι».

Sieges Even - When Alpha and Omega Collide

 

Εκρίζωση

 

Δεν είναι τόσο ότι οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι. Ναι, κάποιοι είναι. Αλλά κυρίως είναι το σύστημα, το περιβάλλον και ο τρόπος ζωής που διαφθείρει. Σε ένα κόσμο στο οποίο διαφόρων ειδών λόμπι κάνουν δουλειές κάτω από το τραπέζι, που σου μαθαίνουν πόσο σημαντικό είναι το χρήμα και η εξουσία, που ο εγωκεντρισμός θεωρείται προτέρημα, και που όσο πιο πολύ εκμεταλλεύεσαι καταστάσεις και ανθρώπους τόσο πιο σπουδαίος θεωρείσαι, η διαφθορά θα ανθίσει, οι ιδέες θα γίνουν απλά περιτυλίγματα, ο αλτρουισμός και η προσφορά ρομαντικές ανοησίες. Δε χρειάζεται ούτε εξυγίανση ούτε αλλαγή του τρόπου λειτουργίας. Χρειάζεται μια εκ θεμελίων εκρίζωση αυτού του τερατουργήματος που κυβερνά τον σημερινό κόσμο. Κι αυτό είναι δύσκολο καθώς το υπάρχον σύστημα γαργαλάει τον ναρκισσισμό του σύγχρονου ανθρώπου, της λατρείας του εγώ του ενώ παράλληλα του υπόσχεται μεγαλεία που ποτέ δε θα φτάσει αλλά πάντα θα έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι εφικτά.

Η Αίγυπτος κάνει τις κινήσεις της

 

https://ardin-rixi.gr/archives/248209

Του Νίκου Μελέτη από το liberal.gr

Τη δεύτερη σφήνα με την οποία αμφισβητεί εμπράκτως το παράνομο Τουρκολυβικό Μνημόνιο στριμώχνοντας μάλιστα αυτή τη φορά τη Λιβύη, επιχειρεί το Κάιρο καθώς ο πρόεδρος Σίσι υπέγραψε διάταγμα για τον καθορισμό των ορίων της Αιγυπτιακής ΑΟΖ προς δυσμάς, που φαίνεται να αγνοεί το Τουρκολυβικό.

Εν αναμονή της δημοσίευσης και των χαρτών της μονομερούς ανακήρυξης των δυτικών εξωτερικών ορίων της Αιγυπτιακής ΑΟΖ στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, σύμφωνα με την πρώτη εικόνα, η γραμμή αυτή προς βορρά σταματά στη μέση γραμμή μεταξύ Κρήτης και Αιγύπτου αφήνοντας έτσι κενό προς οριοθέτηση, κατόπιν συμφωνίας, του τριεθνούς σημείου συνάντησης των ΑΟΖ της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Λιβύης. Ένα σημείο όμως που τείνει να ακολουθήσει την προέκταση της οροθετικής γραμμής της συμφωνίας Ελλάδας -Αιγύπτου και που αμφισβητεί πλήρως το Τουρκολυβικό Μνημόνιο και την περιοχή της ΑΟΖ την οποία διεκδικούσε βάσει αυτού η Λιβύη, εις βάρος της Ελλάδας αλλά και της Αιγύπτου.

TRANSATLANTIC - The World We Used To Know

 

Μπροστά σε έναν νέο κόσμο...

 

44 Όλοι δε οι πιστοί έμεναν μαζί και είχαν όλα κοινά,

45 και επωλούσαν τα κτήματά των και τας περιουσίας των και τα εμοίραζαν εις όλους κατά την ανάγκην που είχε ο καθένας.

46 Και κάθε ημέραν προσήρχοντο όλοι με μια ψυχή εις τον ναόν, έκοβαν τον άρτον εις τα σπίτια τους, και έτρωγαν με αγαλλίασιν και απλότητα καρδιάς (*),

47 δοξολογούντες τον Θεόν και αγαπώμενοι από όλον τον λαόν. Ο δε Κύριος επρόσθετε εις αυτούς κάθε ημέραν εκείνους που εσώζοντο.

Πράξεις των Αποστόλων

Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική και αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή. Στη θέση των σημερινών ιεραρχικών, εξουσιαστικών πολιτικών δομών και οικονομικών θεσμών, οι αναρχικοί προτείνουν κοινωνικές σχέσεις θεμελιωμένες στην «εκούσια» ομαδική συγκρότηση αυτόνομων ατόμων, την αλληλεγγύη και την αυτοδιαχείριση

Από τη Βικιπαίδεια, λήμμα "Αναρχισμός"

Από τα δύο παραπάνω αποσπάσματα μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς πως και ο αναρχισμός έχει βιβλικές ρίζες σαν "σύστημα", σαν ιδέα αλλά και πως η πρώτη Εκκλησία είχε αναρχική οργανωτική δομή. Μπορούν και οι δύο πλευρές (αναρχικοί και Εκκλησία) να συσκοτίσουν αυτή την εικόνα με πιο πολύπλοκες φιλοσοφικές, θεολογικές, κοινωνιολογικές και πολιτικές αναλύσεις αλλά η ουσία δε μπορεί να κρυφτεί ακόμα και από τον πιο ερασιτέχνη ερευνητή. Τώρα, δε με ενδιαφέρει ο "προσηλυτισμός" των αναρχικών ή όποιας άλλης ιδεολογικής ομάδας από τα αριστερά ή από τα δεξιά μια και δεν είμαι και πολύ φίλος των ιδεολογιών γενικά. Αλλά πολύ θα ήθελα να δω την Εκκλησία να κάνει βήματα προς μια τέτοια οργάνωση ξανά. Σίγουρα, κάποια από αυτά τα στοιχεία έχουν διατηρηθεί στην ενοριακή ζωή αλλά, έχουν προστεθεί τόσα άλλα ανά τους αιώνες και έχουν διαφοροποιηθεί και τα ίδια τα στοιχεία αυτά που είναι δύσκολο πια να αναγνωριστούν. Καταλαβαίνω πως έπρεπε να γίνει μια εναρμόνιση με την Αυτοκρατορία όταν ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία αλλά και αργότερα στα πλαίσια των κρατών-εθνών . Και η εναρμόνιση αυτή προφανώς και θα είχε επιπτώσεις. Προφανώς και κάποιες φορές θα ήταν επιτυχημένα και άλλες όχι και τόσο. Και δημιούργησε και μια παράδοση. Αλλά οι συνθήκες σήμερα είναι πολύ διαφορετικές και από τον 4ο και από τον 9ο και από τον 16ο και από τον 20ο αιώνα. Και αφού στα πλαίσια μια παραδόσεως έγιναν οι προηγούμενες εναρμονίσεις και αλλαγές, έτσι μπορούμε και σήμερα να χαράξουμε μια διαφορετική πορεία. Και ναι, θα μπορούσαμε να συμβουλευτούμε και εγχειρίδια αναρχικών συγγραφέων για να βοηθήσουν προς μια οργάνωση νέα, που θα θυμίζει περισσότερο την πρώτη Εκκλησία. Τις πρώτες κοινότητες. Και έχοντας και την παράδοση της Εκκλησίας(Απόστολοι, Πατέρες της Ερήμου κλπ) θα μπορέσουμε να αποφύγουμε σκοπέλους όπως την δημιουργία μιας μορφής οργάνωσης που να θυμίζει σοβιετική απολυταρχία. Πιθανότατα θα καταφέρουμε να αποφύγουμε και καταστάσεις κατάχρησης εξουσίας, παράνομων ενεργειών και ηθικών παρεκτροπών που ταλανίζουν αρκετές φορές το σώμα της Εκκλησίας. Βέβαια, για να προχωρήσουμε σε κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι θα χάσει η Εκκλησία κάποια πράγματα. Θα πρέπει να αφήσουμε το κράτος, ίσως να απωλέσουμε πράγματα που δικαιούμαστε(πχ τη μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος η οποία είναι αντίδωρο του κράτους προς την Εκκλησία επειδή αυτή έδωσε την περιουσία της για να μπορέσει να δημιουργηθεί αυτό το κράτος και να έχουν και οι ακτήμονες κάποια χωράφια, άλλο ότι σε λίγα χρόνια τα χωράφια των ακτημόνων πέρασαν στους μεγαλοτσιφλικάδες), θα χάσουμε και την ασφάλεια που προσφέρει μια τέτοια σχέση, θα απωλέσουμε επιρροή αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς, όλα αυτά δεν είναι ζητούμενα για την Εκκλησία, ή μάλλον δεν πρέπει να είναι ζητούμενα, και εκτός των άλλων, τα προνόμια τούτα αποτελούν πλέον και τροχοπέδη πολλές φορές στο ποιμαντικό έργο. Είμαστε μπροστά σε έναν νέο κόσμο, με νέες και παλιές ανάγκες τις οποίες πρέπει (και) η Εκκλησία να καλύψει και αυτό θα γίνει μόνο με αποφάσεις γενναίες και οδυνηρές. Ο Μέγας Κωνσταντίνος έθεσε την Εκκλησία ένα μεγάλο πειρασμό, αυτόν της κρατικής προστασίας και αγκάλης, έναν πειρασμό ο οποίος μέχρι και σήμερα έχει αποδειχτεί δυσεπίλυτος γρίφος για την Εκκλησία μας. Όμως τέτοιου είδους γόρδιοι δεσμοί συχνά δε μπορούν να λυθούν. Οφείλουν να κοπούν. Με γενναίες και οδυνηρές αποφάσεις, όπως οδυνηρός είναι και ο τοκετός.

Το πείραμα

 

https://xristianiki.gr/%cf%88%cf%85%cf%87%cf%81%ce%b1%ce%b9%ce%bc%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac/

Των Κωνσταντίνου Μπλάθρα

Γιώργου-Νεκτάριου Παναγιωτίδη*

Ακόμα και ο πιο ανενημέρωτος και αδιάφορος πολίτης, νομίζουμε, έχει πλέον αντιληφθεί πως την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία έχουμε μπει στη σφαίρα ενός ιδιότυπου κοινωνικού πειράματος. Τα δεδομένα του είναι περίπου και κατά προσέγγισιν αυτά: Μαζικοποίηση και μάντρωμα των ανθρώπων, προσπάθεια ελέγχου της συνείδησής τους μέσω του καταναλωτισμού και του εκμαυλισμού των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αφαίρεση ζωτικών προϋποθέσεων για τη ζωή και τη δημιουργία τους, του πλούτου και της εργασίας τους δηλαδή και, συνεπεία των παραπάνω, αφαίρεση ακόμα και των προσχηματικών πολιτικών δικαιωμάτων τους –και των υποχρεώσεών τους, μαζί πάνε αυτά. Το κλίμα κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης έχει πλέον στηθεί. Τις τελευταίες μέρες, μάλιστα, παραμονές Χριστουγέννων, που ο πειρασμός χορεύει, εντείνεται.

Γιατί τι άλλο ακούμε καθημερινά, παρά για σκηνικά ανείπωτης φρίκης και αναλγησίας; Και δεν εξετάζουμε εδώ το τι από όλα αυτά τα «προπαγανδιστικά» της ιδιοτελούς πίστης του συστήματος στον άνθρωπο-λύκο ισχύει. Ακούμε, λοιπόν, για γονείς βιαστές και προαγωγούς, για την εξουσία να παρακολουθεί τους πάντες  –θέλουν να το ξεχάσουμε;–, για «Κιβωτούς» που εν μια νυκτί, ελέω τιβί, μετατρέπονται σε «Τιτανικούς», για νεανικές συμμορίες, για αύξηση του θυμού και της βίας, για φωτιές και καταστροφές, για κάθε λογής συμπτώματα κοινωνικού πανικού. Όλα αυτά τι άλλο δείχνουν παρά το ότι έχουμε ξεφύγει; Ο αδυσώπητος, τάχα μου εκσυγχρονιστικός,  «νεοφιλελευθερισμός», που στόχο του έχει το παλαιό «άρπαξε, κλέψε, βίασε» για τους ολοένα και λιγότερους νομείς της εξουσίας, έχει οδηγήσει πλέον τις κοινωνίες –όχι μόνο την ελληνική είναι αλήθεια– στο όριο της παράκρουσης. Το θανατηφόρο μίγμα εξουσία-πλούτος, που κάθε μέρα προπαγανδίζεται ως ελιξίριο ζωής, οδηγεί τον κόσμο σε επιθανάτιο ρόγχο. Τα καθεστώτα, οι πολιτείες, η ανθρώπινες κοινωνίες, η φύση η ίδια έχουν ποτιστεί μ’ αυτό το δηλητήριο. Που σύμπτωμά του είναι η αλόγιστη και τραγική χρήση βίας. Εάν σε όλα τα παραπάνω προσθέσουμε εκείνο που είναι η ρίζα του κακού, η απιστία δηλαδή και η βαθύτατη πνευματική έκπτωση, που, προκειμένου για τα ελληνικά πράγματα, είναι η έκπτωσή μας από το ορθόδοξο αγωνιστικό και ασκητικά αδελφικό ήθος, τότε η θέση μας γίνεται τω όντι τραγική.

SHADOW GALLERY - Gold Dust [Radio-Edit]

 

Το φίδι

 

H απληστία είναι φοβερό ελάττωμα. Είναι ύπουλη γιατί σε καταλαμβάνει μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό με το λεπτό, σταδιακά και ήσυχα. Όχι απότομα. Μέχρι που ελέγχει όλες σου τις πράξεις. Σε οδηγεί σε ηλίθιες αποφάσεις. Σε βάζει να ρισκάρεις όνομα, καριέρα, προοπτικές για να κερδίσεις παραπάνω από αυτά που έχεις ήδη σε πλεόνασμα. Χτίζεις παλάτι για να χωρέσεις τα κέρδη σου και  καταλήγει το παλάτι να γίνει τύμβος. Από όμορφο, ισχυρό και με λαμπρό μέλλον σε κάνει δακτυλοδεικτούμενο. Είναι το αιώνιο φίδι της Εδέμ, με δάγκωμα γλυκό και τέλος πικρό. Αν δε το διώξεις νωρίς, το μόνο που σου μένει τελικά είναι η εξορία από τον παράδεισο που κυνηγούσες. 

*Η σχέση του κειμένου με τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις δεν είναι και τόσο συμπτωματική

Κιβωτός

 

https://antifono.gr/%cf%84%ce%b1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b9%ce%b2%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%8d-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%b1%ce%bd-%ce%b3-%ce%b2%ce%b1/

Το πρόβλημα της «Κιβωτού» δεν είναι ούτε ποινικό ούτε καν εκκλησιαστικό. Η καλύτερη «παγίδα» που στήνεται εντέχνως είναι, και σε αυτή και σε άλλες περιπτώσεις, η προσπάθεια να χαθεί από την οπτική του μέσου πολίτη το «επίδικο». Πίσω από κουτσομπολιά, φήμες, καταγγελίες, διαδόσεις, πολώσεις, αποκρύβεται ότι η διαδικασία άσκησης κοινωνικής πολιτικής λειτουργεί ολοένα και περισσότερο εξω-θεσμικά. Το ότι η «κεφαλή» της Κιβωτού είναι (ήταν) ο π. Αντώνιος προσφέρει έναν τρόπο παρελκυστικής παγίδευσης ακόμη, καθώς τείνει να δημιουργήσει- και όντως δημιουργήθηκαν- δύο αντίπαλα «στρατόπεδα»: οι φιλο-εκκλησιαστικοί και οι αντι- εκκλησιαστικοί. Είναι λάθος προσέγγιση και από τις δύο πλευρές. 

HAKEN - The Endless Knot

 

Ο Άγιος Σπυρίδωνας

 

O άγιος Σπυρίδωνας ήταν σε όλη του τη ζωή ένας απλός βοσκός. Ακόμα κι όταν έγινε επίσκοπος Τριμυθούντος παρέμεινε ένας απλός βοσκός. Παράλληλα με τους ανθρώπους ποίμαινε και τα πρόβατά του. Έστεκε πάντα δίπλα στους φτωχούς ανθρώπους και τους πονεμένους και προσπαθούσε να φέρει στον ίσιο δρόμο τους ανθρώπους που είχαν πέσει στα δίχτυα της αμαρτίας. Πάντοτε συμπαραστάτης του ήταν ο Θεός ό οποίος έδωσε πολλά χαρίσματα στον άγιο. Όταν λειτουργούσε τον συνόδευαν οι χορείες των αγγέλων στη λειτουργία. 

Έτσι είναι. Η απλότητα και η πίστη εκεί οδηγούν. Στην εν Θεώ ζωή. Σε μια ζωή όπου το θέλημα του ανθρώπου  αφήνεται στο θέλημα του Θεού. Όπου οι βιοτικές μέριμνες δεν προκαλούν άγχος αλλά αποτελούν μια πρόσκληση σε ένα χαρούμενο αγώνα. 

THE SILENT KILLER | ANACONDA - National Geographic Documentary

 

Running Wild - Bad To The Bone

 

Οι προσκλήσεις

 

Είπε ο Κύριος «Ένας άνθρωπος ετοίμασε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε το δούλο του να πει στους καλεσμένους: ελάτε, όλα είναι πια έτοιμα. Τότε άρχισαν ο ένας μετά τον άλλο να βρίσκουν δικαιολογίες: Ο πρώτος του είπε: έχω αγοράσει ένα χωράφι και πρέπει να πάω να το δω· σε παρακαλώ, θεώρησέ με δικαιολογημένον. Άλλος του είπε: έχω αγοράσει πέντε ζευγάρια βόδια και πάω να τα δοκιμάσω· σε παρακαλώ, δικαιολόγησέ με. Κι ένας άλλος του είπε: είμαι νιόπαντρος και γι΄ αυτό δεν μπορώ να έρθω. Γύρισε ο δούλος εκείνος και τα είπε αυτά στον κύριό του. Τότε ο οικοδεσπότης οργισμένος είπε στο δούλο του: πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς. Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος. Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου· γιατί σας βεβαιώνω πως κανένας από κείνους που κάλεσα δε θα γευτεί το δείπνο μου. Γιατί, πολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί».

Πολλές φορές σκέφτομαι αυτό το απόσπασμα της σημερινής περικοπής από το κατα Λουκάν Ευαγγέλιο. Είπε ο Κύριος που έστρωσε το τραπέζι και οι καλεσμένοι του αρνήθηκαν την πρόσκληση στον δούλο του: "πήγαινε γρήγορα στις πλατείες και στους δρόμους της πόλης και φέρε μέσα τους φτωχούς, τους ανάπηρους, τους κουτσούς και τους τυφλούς. Όταν γύρισε ο δούλος του είπε: κύριε, αυτό που πρόσταξες έγινε και υπάρχει ακόμη χώρος. Είπε πάλι ο κύριος στο δούλο: πήγαινε έξω από την πόλη στους δρόμους και στα μονοπάτια κι ανάγκασέ τους να έρθουν, για να γεμίσει το σπίτι μου"

Όταν ο ουρανός ζωγραφίζει...

 

https://greenagenda.gr/%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%bd%ce%b5%cf%86%ce%b1-%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%bf-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%ce%bc%ce%b1-%cf%83%cf%84/

Ένα εντυπωσιακό θέαμα με σύννεφα που θύμιζαν κύματα στον ωκεανό είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν την περασμένη Τρίτη οι κάτοικοι του Σέρινταν, στο Γουαϊόμινγκ των ΗΠΑ, που έστρεψαν το βλέμμα τους στην κορυφογραμμή της οροσειράς Bighorn.

Το σπάνιο φαινόμενο απαθανάτισε με το φακό της η Ρέιτσελ Γκόρντον από την πίσω πόρτα του σπιτιού των γονιών της, πριν δημοσιεύσει φωτογραφίες στη σελίδα του Facebook «Wyoming through The Lens», όπως είπε στο BBC.

Όταν άλλοι χρήστες τη ρώτησαν αν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τις φωτογραφίες, απάντησε: «Δεν είναι δικά μου τα σύννεφα. Όλοι μπορούν να τα απολαύσουν».

Accept - The Undertaker

 

Κάποτε σε μια φαρμακαποθήκη...

 

Θυμάμαι με νοσταλγία καμιά φορά, τις ημέρες που δούλευα σε γνωστή φαρμακαποθήκη. Αν και σιχαίνομαι το πρωινό ξύπνημα και τότε χρειαζόταν να ξυπνάω από τις 4 τα χαράματα για να ετοιμαστώ και να πάρω το λεωφορείο του εργοστασίου, ομολογώ ότι θεωρώ εκείνη την εποχή ίσως την ομορφότερη της ζωής μου. Θυμάμαι τις απεγνωσμένες προσπάθειες των υπευθύνων να συνεννοηθούν μαζί μου και τις απέλπιδες απόπειρες να με πείσουν να κάτσω υπερωρία χωρίς να πληρωθώ αλλά να μαζέψω ώρες για να πάρω ρεπό. Μετά από μια σειρά σουρεάλ απαντήσεων οι οποίες περιλάμβαναν τις εξής δικαιολογίες "παίζει ο Ολυμπιακός και πρέπει να κάνω ατμόσφαιρα", "έχω κλείσει μανικιούρ-πεντικιούρ και περμανάντ", "έχω να αρμέξω", "φύτεψα ντομάτες στη γλάστρα και θέλω να ελέγξω την πρόοδό τους", αποφάσισαν να με αφήσουν στην ησυχία μου και να με καταχωρίσουν στους "ελαφρά πειραγμένους". Ακόμα αναπολώ τα κουτσομπολιά της αποθήκης, τα οποία με άνεση μπορούσαν να συγκριθούν με τη χρυσή εποχή του χωριού μου, τις ρουφιανιές( με εμένα δεν ασχολιόταν κανείς για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω), τους καυγάδες με τους οδηγούς που ήθελαν να φορτώσουν, τα ψυγεία που φυλάσσονταν κάποια φάρμακα και είχαν ησυχία, το κυνήγι με τους αρουραίους και τις φορές που κρυβόμουν σε μια μεγάλη κούτα και "ξεκούραζα τα μάτια μου". Και, ναι, θυμάμαι και τους συναδέλφους. Μία από τις σπάνιες φορές που σε κάποιο μικρό περιβάλλον δεν αντιπαθούσα το 90 και βάλε τις εκατό. Άκουγα και ακούω πολλούς που λένε "αχ και να γυρνούσα στα σχολικά/φοιτητικά χρόνια". Εγώ, να πω την αλήθεια πουθενά δε θα ήθελα να γυρίσω αλλά αν μου έβαζες το μαχαίρι στο λαιμό μάλλον σε εκείνα τα χρόνια της φαρμακαποθήκης θα γυρνούσα. Και αν μπορούσα να αλλάξω λίγο το πρωινό ξύπνημα, ακόμα καλύτερα...

(Κάποια στοιχεία είναι λίγο τραβηγμένα, λίγο παραποιημένα για να βγει πιο διασκεδαστικό το κείμενο. Η ουσία όμως αναλλοίωτη)