Κυριακή Ζ΄ Επιστολών

 "Αδελφοί, όσοι έχουμε δυνατή πίστη οφείλουμε να ανεχόμαστε τις αδυναμίες αυτών που έχουν αδύναμη πίστη, και να μην κάνουμε ό,τι αρέσει σ’εμάς. Η συμπεριφορά του καθενός μας να είναι αρεστή στον πλησίον, ώστε να τον βοηθάει να προκόβει στο αγαθό κι έτσι να συντελεί στην οικοδομή της εκκλησίας."

Με τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου ξεκινά η αποστολική περικοπή σήμερα. Αφού τα διαβάσουμε προσεκτικά ξανά και ξανά ας κοιταχτούμε και στον καθρέφτη. Να κοιταχτούμε όχι μόνο ο καθένας προσωπικά αλλά και ως σύνολο, ως Εκκλησία. Και να αναλογιστούμε πως ακριβώς συμπεριφερθήκαμε όλοι αυτά τα τελευταία δύο χρόνια της υγειονομικής κρίσης. Τι γράψαμε, τι είπαμε, τι ακούσαμε, με τι συμφωνήσαμε. Να δούμε πόσο κοντά στην προτροπή του Αποστόλου Παύλου πως "σοι έχουμε δυνατή πίστη οφείλουμε να ανεχόμαστε τις αδυναμίες αυτών που έχουν αδύναμη πίστη, και να μην κάνουμε ό,τι αρέσει σ’εμάς" σταθήκαμε όλοι μας. Μητροπολίτες, κληρικοί, λαϊκοί. 

Αλλά να μη μείνουμε μόνο εκεί. Γιατί αυτά τα δυο χρόνια δεν ήταν η εξαίρεση, ήταν το αποκορύφωμα ενός κανόνα. Ας σκεφτούμε πόσες φορές, παλιότερα ή και τώρα, μιλήσαμε άσχημα για άλλος χριστιανούς, για άλλους αδερφούς και αδερφές μας που φανήκαν αδύναμοι στη πίστη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γιατί πάντα εμείς κρατάμε για τον εαυτό μας το ρόλο του δυνατού στη πίστη, ασχέτως αν κάτι τέτοιο ισχύει ή όχι.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είναι δική μας δουλειά να κρίνουμε ποιος αξίζει και ποιος όχι να είναι στην Εκκλησία. Ούτε μας έδωσε κανείς το ρόλο των προστατών και υπερασπιστών της πίστης. Υπερασπιζόμαστε τη πίστη όχι μιλώντας για τους κανόνες, το θέλημα του Θεού και τον Χριστό αλλά ζώντας σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, σύμφωνα με το παράδειγμα του Χριστού. 

Ας αφήσουμε λοιπόν τη κριτική και τις κατηγορίες και ας ακολουθήσουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου. Να βοηθάμε τους άλλους χριστιανούς με τη συμπεριφορά μας ώστε να προκόβουν στο αγαθό και να βοηθούν στην οικοδόμηση της Εκκλησίας. Μιας Εκκλησίας που ώρες ώρες κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τη γκρεμίσουμε εμείς οι ίδιοι.