Ιστορίες και παρεξηγήσεις

 

Λοιπόν, σε αυτές τις καταπληκτικές ιστορίες που γράφω, συχνά βάζω μέσα ένα ξάδερφο ή μια φίλη να λένε κάτι, στο οποίο απαντάω συνήθως με κάπως κωμικό/ειρωνικό/κυνικό τρόπο. Πιστεύω ότι έτσι προχωράει καλύτερα η ιστορία και γίνεται πιο άμεση. Δε ξέρω γιατί δε βάζω ποτέ μια ξαδέρφη ή ένα φίλο. Μάλλον δε μου χτυπάνε καλά στο μάτι όταν το βλέπω γραμμένο. 

Βέβαια για να γίνει πιο πετυχημένο το εγχείρημα αυτός ο "ξάδερφος" ή αυτή η "φίλη" αντλούν στοιχεία από πραγματικούς ανθρώπους που γνωρίζω. Μόλις λοιπόν διαβάσουν την ιστορία αρχίζουν τα τηλέφωνα και τα μηνύματα. "Γιατί το έγραψες αυτό", "πότε είπα εγώ τέτοιο πράγμα", "έτσι και σε πετύχω στο δρόμο, θα δεις τι θα πάθεις" κλπ. Κρύβομαι από ένα ξάδερφο που θέλει να μου ρίξει μία μπουνιά(έτσι μου είπε, μόνο μία και επειδή είμαι άνθρωπος καλής θέλησης τον πιστεύω) εδώ και κάτι χρόνια. Απορώ πως το θυμάται ακόμα εκείνο το κειμενάκι που είχα γράψει. 

Ένα ξαδερφάκι λοιπόν, όχι αυτός που με κυνηγάει, άλλος που θα με κυνηγήσει από αύριο, μου στέλνει μήνυμα μια μέρα. "Δε μιλάς ποτέ σου σοβαρά ρε, αμάν πια". Εντάξει, σκέφτομαι, έχει ένα κάποιο δίκιο. Αποφεύγω να μιλήσω σοβαρά, είναι αλήθεια. Οι σοβαρές συζητήσεις είναι βαρετές και φέρνουν σοβαρές παρεξηγήσεις. Οπότε την επόμενη φορά που μιλάμε, του μιλάω σοβαρά. Μου ξαναστέλνει μήνυμα μετά από λίγο. "Δε μπορώ να συνηθίσω τη σοβαρή πλευρά σου". Ε, τότε σήκωσα κι εγώ το γάντι και του λέω. Δε τη παλεύεις όταν κάνω πλάκα, δε μπορείς να συνηθίσεις όταν μιλάω σοβαρά, δε πας να $&#@# γιατί με έπρηξες; "Δε ντρέπεσαι παπάς άνθρωπος να μιλάς έτσι;" μου λέει και μου το κλείνει. Αν συνεχίσω έτσι δε θα μου μείνει ξάδερφος για ξάδερφο. 

Βέβαια τον συγκεκριμένο δε θα τον γλιτώσω εύκολα. Ο τύπος είναι ζωντανό νευρολογικό τεστ. Καλά, μου λέει τις προάλλες, θα σου πω μια ιστορία καταπληκτική. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δε λέει καταπληκτικές ιστορίες αφού το χάρισμα στο σόι μου το έχω μόνο εγώ. Μη κοιτάτε που είμαι ταπεινός και δε το διαφημίζω. Τέλος πάντων μετά από μια εισαγωγή-πρήξιμο μιάμισης ώρας του λέω παραδίνομαι πες τη ρημάδα την ιστορία! Α δε μπορώ τώρα πρέπει να φύγω, έχω κανονίσει για ποτάκι με μια κοπελιά που γνώρισα στο facebook μου λέει. Ώρες ώρες εύχομαι αυτή η "κοπελιά" να αποδειχτεί ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι και να τον κόψει σε μικρά κομματάκια σις κεμπάπ μπας και γλιτώσω. 

Όπως γίνεται αντιληπτό, οι ιστορίες που γράφω καμιά φορά προκαλούν παρεξηγήσεις αλλά και οι παρεξηγήσεις γίνονται ιστορίες που γράφω. Τελικά η ζωή είναι ένας μεγάλος κύκλος. Μόλις τώρα το φιλοσόφησα αυτό. Θα το κάνω κι αυτό ιστορία κάποτε και θα προκαλέσει κάποια παρεξήγηση φαντάζομαι.