Μας λέει στη σημερινή αποστολική περικοπή ο Απόστολος Παύλος: Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο, να έχετε πνευματικό ενθουσιασμό, να υπηρετείτε τον Κύριο. Η ελπίδα να σας δίνει χαρά. Να έχετε υπομονή στις δοκιμασίες. Να επιμένετε στην προσευχή. Να βοηθάτε τους άλλους χριστιανούς, όταν βρίσκονται σε ανάγκη, και να επιδιώκετε να φιλοξενείτε τους αδελφούς. Να προσεύχεστε για το καλό των διωκτών σας, να ζητάτε την ευλογία του Θεού γι’ αυτούς κι όχι να τους καταριέστε.
Σε αυτές τις λίγες γραμμές καταλαβαίνουμε και γιατί εξαπλώθηκε ο Χριστιανισμός στον κόσμο τότε αλλά και γιατί χάνει έδαφος σήμερα. Σε αυτές τις λίγες γραμμές αποκαλύπτεται ο χριστιανικός τρόπος ζωής, ένας τρόπος αγάπης, αυτοθυσίας, υπομονής. Αποκαλύπτεται ένας χριστιανισμός και ένας τρόπος ζωής ο οποίος είναι σκέτη φωτιά. Φωτιά που ζεσταίνει τις καρδιές των ανθρώπων, φωτιά που καίει τα πάθη και τις αμαρτίες, φωτιά που απειλεί καθεστώτα.
Σε αυτές τις λίγες επίσης γραμμές φανερώνεται τι δεν έχουμε οι χριστιανοί σήμερα. Δεν υπάρχει ίχνος αυτής της φλόγας. Έχει καλυφθεί από την τυπολατρία, τη συνήθεια, τα έθιμα, τις φοβίες, την αυτοπεριχαράκωση. Δεν θυσιαζόμαστε για τον πλησίον αλλά βάζουμε χαρακώματα μήπως και κάποιος άλλος έλθει και μολύνει το χώρο μας.
Οι εποχές αλλάζουν γρήγορα, τα δεδομένα μεταβάλλονται και αυτά που κάποτε φαίνονταν ότι θα διαρκέσουν για πάντα σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει χώρος σε αυτό το κόσμο για χλιαρότητα και συνήθεια. Δεν υπάρχει χώρος για βόλεμα. Υπάρχει χώρος μόνο για τη φωτιά που ο Χριστός άναψε με τη διδασκαλία Του. Ή την κρατάμε ζωντανή ή σβήνουμε κι εμείς μαζί της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου