Ναι, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με τα όνειρα. Που ψάχνουν να βρουν τα κρυφά νοήματα πίσω από αυτά που βλέπουν όταν κοιμούνται. Υπάρχουν και αυτοί που ζουν με μύθους και θρύλους. Και προσπαθούν να τους βάλουν στη ζωή τους ώστε να ξεγελάσουν τη μονοτονία της.
Υπάρχουν και οι άλλοι που δεν μπορούν να απολαύσουν καμιά χαρά της ζωής δίχως να κρεμάσουν μετά στο λαιμό τους τον βράχο των τύψεων. Και τέλος είναι και οι άλλοι που ζουν τη ζωή, θλίβονται με τις αναποδιές της και χαίρονται με τις ομορφιές της. Η επιλογή είναι (σχεδόν) πάντα ελεύθερη.
Η χαρα για το καθε ανθρωπο ειναι κατι υποκειμενικο οπως ειναι περιπου τα γουστα για τα φαγητα! Σε καποιον αρεσουν τα οσπρια και σε καποιον αλλον αρεσει το κρεας! Σε καποιον του αρεσει να μυριζει τις οσμες των λουλουδιων και σε αλλον να παει να χαλαει τα λεφτα του ασκοπα σε ενα σωρο πραγματα που δε του χρειαζεται ειτε γιατι αισθανεται οτι αυτο το γεμιζει ψυχολογικα ειτε γιατι καθεται και ακουει οσους του λενε για το "shoping therapy" λες και η αγορα προιοντων εχει θεραπευτικες ιδιοτητες! Και αμα δηλαδη δεν εχει λεφτα να χαλασει τοτε πως θα κανει τη "θεραπεια" του? Η αισθηση της χαρας ειναι υποθετω συνυφασμενη και με το αισθημα της ηδονης! Οταν καθομαστε και λεμε οτι καποιοι ανθρωποι δε μπορουν να απολαυσουν καμια χαρα της ζωης διχως να κρεμασουν μετα στο λαιμο τους το βραχο των τυψεων πρεπει να διευκρινησουμε σε ποιες χαρες αναφερομαστε! Γιατι αλλος εχει χαρα οταν τρωει ενα γαλακτομπουρεκο και αλλος εχει χαρα οταν γινεται τυφλα στο μεθυσι! Οποτε ο ενας μπορει να εχει τυψεις επειδη δε θα μπορει να κοιταξει το βαρος του στη ζυγαρια εαν πλακωνεται συνεχεια στα γαλακτομπουρεκα και ο αλλος θα εχει τυψεις επειδη οταν θα ειναι εθισμενος στο αλκοολ δε θα του ειναι ευκολο να απαλλαγει απο τον εθισμο του! Το αισθημα των τυψεων ειναι απολυτα συνυφασμενο με τη συνειδηση του ανθρωπου! Οταν μπορει και αισθανεται ακομη μεσα του τυψεις ενας ανθρωπος δεν ειναι παντοτε κακο αυτο επειδη αυτο αποδεικνυει οτι ειναι ευσυνειδητος! Εαν αισθανεται τυψεις απο απο λαθος αιτιες ειναι αλλο θεμα αυτο! Επισης οταν μιλαμε για θλιψεις που αισθανονται καποιοι ανθρωποι με τις αναποδιες που τους συμβαινουν πρεπει να εχουμε υποψη μας οτι σε ολους τους ανθρωπους δε συμβαινουν οι ιδιες αναποδιες και ο καθε ανθρωπος εχει το δικο του επιπεδο αντοχων στις αναποδιες που τους τυχαινουν πραγμα που σημαινει οτι αλλοι ασθανονται μεσα τους και εντονο και διαρκες σε χρονο το αισθημα της θλιψης και αλλοι το αισθανονται λιγοτερο εντονο και μικροτερο σε χρονικη διαρκεια το αισθημα της θλιψης! Ομορφια επισης βλεπει καποιος σε ενα δεντρο και καποιος αλλος βλεπει ομορφια σε ενα αυτοκινητο! Ολα εχουν να κανουν με τη διαφορετικοτητα του καθε ανθρωπου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ο καθε ανθρωπος εχει το δικο του επιπεδο αντοχων στις αναποδιες που ΤΟΥ τυχαινουν" ηθελα να γραψω! Εγραψα κατα λαθος "ΤΟΥΣ τυχαινουν". Και εγραψα κατα λαθος 2 φορες τη λεξη ΠΟΥ στη φραση "Εαν αισθανεται τυψεις απο απο λαθος αιτιες".
ΑπάντησηΔιαγραφή