Συχνά με παρεξηγούν και με περνάνε για τεμπέλη. Τώρα, αυτή η παρεξήγηση δεν είναι τελείως αβάσιμη. Είμαι άνθρωπος που σπάνια ξεκινάει πράγματα, ακόμα σπανιότερα τα προχωράει αυτά που ξεκίνησε και πολύ γρήγορα τα παρατάει. Επίσης είμαι πρόθυμος να κάνω ο,τιδήποτε αρκεί να μη σηκωθώ από τη σκιά που έχω βρει να ξαπλώσω από κάτω. Παραδέχομαι επίσης ότι η ζέστη του καλοκαιριού με κάνει κάπως ράθυμο και το κρύο του χειμώνα μειώνει τη διάθεσή μου για δουλειά.
Η άνοιξη με τις εναλλαγές της είναι αλήθεια πως με κουράζει, οπότε δε μπορώ να ξεκινήσω πράγματα αφού είμαι ήδη κουρασμένος ενώ το φθινόπωρο είτε κουβαλάει ακόμα τη ζέστη(ή τη ζέστα που λέει και μια ψυχή) του καλοκαιριού που δεν με αφήνει ούτε παντόφλες να φορέσω είτε γίνεται πολύ μουντό προκαλώντας αυτή τη γλυκιά ποιητική μελαγχολία που δε γίνεται να τη βιώσει κάποιος αν έχει πέσει με τα μούτρα σε κάποια δουλειά. Καταλαβαίνετε λοιπόν πως δεν είναι ακριβώς δικό μου το φταίξιμο αλλά κυρίως των εποχών και των νόμων που τις διέπουν.Από την άλλη είναι και ένας τρόπος επιβίωσης. Ή τέλος πάντων ένας τρόπος να αποφεύγω τα πολλά προβλήματα. Έχω μία μάλλον έμφυτη ικανότητα να κάνω και να λέω τα λάθος πράγματα, τη λάθος στιγμή. Αν κάτι είναι κακό το κάνω χειρότερο ενώ αν είναι καλό, το καταστρέφω με μια αξιοσημείωτη δεινότητα είναι η αλήθεια. Οπότε αντί να μπλέκομαι σε ιστορίες, κουβέντες, φασαρίες, προτιμώ να βρίσκω μια αναπαυτική θέση κάπου δροσερά ή ζεστά, αναλόγως την εποχή, και να πίνω έναν παγωμένο χυμό που να περιέχει ανανά ή καρύδα ή ένα τσάι με διάφορα μπαχαρικά. Καλύτερα έτσι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου