Λέει ο Κύριος στη σημερινή περικοπή: "Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν· κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά".
Διαβάζω αυτό το κομμάτι του Ευαγγελίου ξανά και ξανά. Μετά πάω σε ένα συλλείτουργο (λειτουργία δηλαδή και με άλλους ιερείς) ή κοιτάζω στον καθρέφτη την ώρα που ντύνομαι για τη λειτουργία. Κοιτάζω και τον κόσμο από κάτω και τους ψάλτες στο αναλόγιο. Βλέπω ακριβά υφάσματα, ρούχα δεξιώσεων και άλλες εξεζητημένες αμφιέσεις.
Ξαναδιαβάζω το παραπάνω απόσπασμα. Ξαναγυρνάω στη παραπάνω σκηνή. Ακούω τις κουβέντες για το που αγοράστηκε το τάδε ύφασμα για να γίνουν τα άμφια, το ράσο του ψάλτη, τα κομψά ρούχα της κυρά δείνα.
Και ξαναδιαβάζω το ευαγγελικό απόσπασμα. Πείτε με τρελό αλλά έχω την αίσθηση κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας(ναι, διαβάζω και Σαίξπηρ)....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου