Οι ήρωες αυτοί του πνεύματος(οι Πατέρες και οι Μητέρες της Ερήμου) είναι πάντοτε γεμάτοι χαρά. Διακρίνονται επίσης από ασυνήθιστο χιούμορ. Οι ιστορίες της ερήμου είναι γεμάτες αστείες αφηγήσεις και διασκεδαστικά στιγμιότυπα. Το χιούμορ τους σχετίζεται κατά τη γνώμη μου με την ταπεινοφροσύνη τους. Εάν αντιμετωπίζουν τον εαυτό τους με λιγότερη σοβαρότητα είναι επειδή θέλουν να πάρουν το Θεό περισσότερο στα σοβαρά. Δεν έχουν εμμονή με την άσκησή τους , ούτε έχουν απορροφηθεί από τις ιδιαίτερες αρετές τους.
Οι κάτοικοι της ερήμου μπορούν να είναι χαρούμενοι, επειδή γνωρίζουν ότι είναι άνθρωποι και ότι η αποτυχία είναι κάτι ανθρώπινο. Σε τελική ανάλυση, οι γέροντες της ερήμου γνωρίζουν κάτι πολύ απλό: ότι δεν είναι θεοί. Και γνωρίζουν ότι μονάχα μέσω του Θεού όλα είναι δυνατά. Αυτό ίσως να μας φαίνεται κοινότυπο, αλλά συχνά το ξεχνούμε. Οι γέροντες της ερήμου γνώριζαν ότι η τελειότητα βρίσκεται στον Θεό και ότι σίγουρα δε μπορούμε να διαπραγματευτούμε με τον Θεό τις αρετές και τις κακίες μας, στηριγμένοι στην αδυναμία ή σε κάποια από τις ικανότητές μας.Στην Καρδιά της Ερήμου, π. Ιωάννης Χαραυγής, εκδ. πορφύρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου