Παρασκευή 10 Ιουνίου 2022

Η ακαταμάχητη γοητεία του γάμου....



Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το μεγαλύτερο μυστήριο είναι ο γάμος. όχι ο θρησκευτικός, όπως τον έχουμε στην Εκκλησία, αλλά ο γάμος γενικότερα. Και είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον το γεγονός πως αυτός ο θεσμός έχει επιβιώσει αλώβητος σχεδόν όλες αυτές τις χιλιετίες, έστω και με διάφορες μικροαλλαγές στη μορφή του. 

Στη μετάβαση από τις πολυθεϊστικές στις μονοθεϊστικές θρησκείες ο γάμος παρέμεινε σταθερός. Από την προτίμηση στον πολιτικό αντί του θρησκευτικού τυπικού γάμου, τα δεσμά ήταν εκεί. Να δένουν χειροπόδαρα τους ανθρώπους. 

Ακόμα και το σύμφωνο συμβίωσης τι είναι; Μια πιο "χαλαρή" μορφή γάμου είναι. Αλλά με άλλο όνομα για όσους θέλουν να είναι πιο μοντέρνοι και γκλαμουράτοι. Έτσι είναι. Όταν είσαι η δεύτερη γενιά που σταμάτησες να πήζεις το γάλα για να το κάνεις γιαούρτι και το αγοράζεις σε κεσεδάκια, ένα γκλάμουρ το θες.

Αλλά και για τους/τις πιο πεταχτούλ(ηδ)ες έχει βρεθεί μια καταπληκτική λύση ώστε να βουτήξουν κι αυτοί στα απύθμενα ιαματικά νερά του γάμου. Ο "ανοιχτός" γάμος. Τουτέστιν παντρευόμαστε και κάνουμε οικογένεια αλλά αν βρεθεί μια καλή περίπτωση κουτουπώματος δε λέμε όχι. μετά από συμφωνία βεβαίως των δύο μερών. Δεν ξέρω αν γεννάται πρόβλημα όταν μόνο το ένα από τα δύο μέρη έχει "τυχερά". Θα ψάξω, θα ρωτήσω, θα μάθω. 

Είναι δε τόση η επιτυχία του θεσμού( όπου "θ" μπορείτε να βάλετε "δ") που ακόμα και οι ομοφυλοφ...,εεε, ομοφυλ...εεε όχι, οι γκέ...ούτε αυτό λέμε πια, αυτοί που προσδιορίζονται με τα πολλά κεφαλαία γράμματα και κάνουν παρελάσεις διαφορετικότητας για να διαμαρτυρηθούν που αντιμετωπίζονται ως διαφορετικοί τέλος πάντων, ζητούν μετ' επιτάσεως να έχουν κι αυτοί το δικαίωμα να βάλουν βλακωδώς το κεφάλι τους στη λαιμητόμο και να τραβήξουν με χαρά το σκοινί ώστε να πέσει η τραγουδιστή λεπίδα και να κόψει τον λαιμό που κρατάει το ξερό κεφάλι τους.

Βέβαια, ο γάμος δεν είχε πάντα τα σημερινά χάλια που έχει στη σημερινή κοινωνία με αποτέλεσμα τα μισά ζευγάρια να χωρίζουν. όχι, υπήρξε μια λαμπρή περίοδος που η γυναίκα δεν είχε κανένα δικαίωμα, κανένα περιουσιακό στοιχείο, ούτε και τη δυνατότητα εργασίας και ήταν ελεύθερη να υπομένει τα μεθύσια, τις χειροδικίες, τα τσιλιμπουρδίσματα και άλλα πολλά ευχάριστα πράγματα από τον άντρα και κύρη του σπιτιού.

Αυτά μέχρι που ξημέρωσε μια νέα εποχή. Μια εποχή που η γυναίκα είχε τα ίδια δικαιώματα, που μπορούσε να ψηφίσει, να εργαστεί, να κερατώσει κι αυτή περήφανα τον άντρα της, να τον παρατήσει αυτόν και τα παιδιά της και λοιπά και λοιπά. Αρκεί όλα αυτά να γίνονταν μουλωχτά γιατί "τι θα πει ο κόσμος";

Όλα αυτά λύθηκαν πια με την ανακοίνωση με υπερηφάνεια της ανεξαρτησίας μας εντός και εκτός του γάμου και με την ενδοοικογενειακή βία, θανάσιμη πολλές φορές, να χτυπάει κόκκινο. 

Και όμως παρ' όλα αυτά και ίσως και εξαιτίας αυτών(μην υποτιμάτε τη μαζοχιστική τάση του ανθρώπινου είδους) ο γάμος είναι εδώ. Αλλάζει μορφές, αλλάζει τύπους, αλλάζει περιεχόμενο καμιά φορά αλλά ουδέποτε αλλάζει την ουσία του. Τη χαρούμενη και διά βίου ένωση δύο ερωτευμένων ανθρώπων.

Κι εσείς οι ανύπαντροι-ες μη κρυφογελάτε διαβάζοντας το παραπάνω σατιρικό εώς κανιβαλιστικό κείμενο. Ξέρετε πως όταν περάσουν τα χρόνια κι εσείς θα σκέφτεστε, χαϊδεύοντας τη μια από τις δεκαπέντε γάτες σας ή βγάζοντας βόλτα τα τέσσερα σκυλάκια σας, "βρε δεν παντρευόμουν κι εγώ"; Είναι ακαταμάχητη η γοητεία του γάμου σας λέω...

2 σχόλια:

  1. χα!χα! "Τι θα πει ο κοσμος"? Η πιο ελεεινη αντιληψη που δε μπορεσα ποτε να τη δεχτω! Μια φραση που δε θελουμε πολλοι ανθρωποι να τη δεχτουμε και ομως πολλες φορες καποιοι "πιανουμε" τελικως τους ιδιους τους εαυτους μας υποσεινηδειτα να αναλογιζομαστε ποια ειναι η αποψη των αλλων για εμας! Αναρωτιεμαι εαν αυτο το ειδος της ματαιοδοξιας που εχουμε οι Ελληνες ειναι καποιο καταλοιπο της λεγομενης υστεροφημιας που συνανταμε στα Ομηρικα Επη εαν και οι Αρχαιοι βαση αυτης της συνηθειας αναφεροντουσαν στη μετα θανατον φημη! Προσωπικα για το γαμο εχω να πω χωρις να θελω να ακουστω κακος οτι μπορουν να παντρευονται οσοι εχουν μεγαλα ψυχικα αποθεματα στωικοτητας σε προβληματα! Δυστυχως οι νεοι τοσο μποεμηδες και καλοπερασακηδες που εχουμε γινει δε θελουμε να παιρνουμε ευθυνες στα χερια μας! Η παρουσια ενος κατοικιδιου δεν αντικαθιστα σε καμοια περιπτωση τη παρουσια ενος μικρου παιδιου ωστοσο καλο ειναι ο ανθρωπος να μετραει καλα τις δυναμεις του πριν να επιχειρησει να παντρευτει! Εαν ενας ανθρωπος φερει ασχημα ψυχολογικα καταλοιπα απο τα βιωματα που περασε ο ιδιος στην οικογενεια που μεγαλωσε καλυτερα να τα θεραπευσει πρωτα προτου επιχειρησει να κανει δικο του σπιτι! Γιατι εαν κουβαλαει ασχημα ψυχολογικα καταλοιπα και τα φορτωσει στη συνεχεια στα δικα του τα παιδια κανοντας τα δυστυχισμενα οπως υπηρξε και ο ιδιος τοτε φρονιμοτερο ειναι να μεινει μονος του! Το αντιλαμβανομαι οτι ολο αυτο ακουγεται σκληρο και ακαρδο και ετσι ειναι ουσιαστικα αλλα οσοι εχουν κοτσια να θυσιασουν μια μελλοντικη "ευτυχια" η οποια θα ειναι δυστυχια για καποιους αλλους θα ηταν φρονιμο να το κανουν εφωσον δεν ειναι προθυμοι να θεραπευσουν τα παθη τους και τα ψυχολογικα τους καταλοιπα! Γιατι λεγοντας για ανοησιες και ηλιθιοτητες δυστυχως οι περισσοτεροι ενηλικοι εχουμε κανει αρκετες απο αυτες πανω στο θεμα του γαμου! Ωστοσο αυτες τις επιπτωσεις να τις πληρωνουμε μονο εμεις και ΠΟΤΕ τα παιδια που δε φταινε σε τιποτα! Καλο ειναι οι ανθρωποι να κανουν ενα γαμο που ειναι θεμελιωμενος στην Αληθινη Αγαπη και οχι σε σχεση δοσοληψιας! Δυστυχως ομως ολο αυτο ακουγεται ρομαντισμος στις μερες μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα ηταν πραγματικα ωραιο υποθετω να ειμασταν ολοι σε αυτη τη ζωη ευτυχισμενοι! Ομως ολοι οι ανθρωποι δεν ειναι ευτυχισμενοι και καποιοι βιωνουν πολλες δυστυχιες χωρις να φταινε απαραιτητως εκεινοι για τη δυστυχια τους! Και καποιοι ζουνε μια "ευτυχια" που ουσιαστικως ειναι παντελως εικονικη! Ο λογος για ολα αυτα ειναι οτι πολλοι ανθρωποι δεν αγωνιζονται και δε κουραζονται πραγματικα για να κερδισουν καποια πραγματα στη ζωη τους και φυσικα δεν αναφερομαστε μονο ως προς τα προς το ζειν! Αναφερομαστε σε ολες τις πτυχες της ανθρωπινης ζωης! Ο ανθρωπος πρεπει να αγωνιζεται και να μοχθει για να αποκτησει καθε τι καλο και πραγματικα ομορφο! Εαν δεν αγωνιζεται τοτε δε μπορει να χαρει πραγματικα και οτιδηποτε εχει αποχτησει χωρις αγωνα η ουσιατικα "χαιρεται" κιολας εις βαρος του αλλου οταν παιρνει απο τον αλλον κατι που δεν του αναλογει και το εχει αναγκη ο αλλος και τον οδηγει στη δυστυχια ετσι! Οταν ζηταμε να αποκτησουμε κατι στη ζωη μας ακομη και απο τον ιδιο το Θεο πρεπει να το αξιζουμε πραγματικα για να το αποκτησουμε! Πρεπει να εχουμε μοχθησει για αυτο! Τοτε καταλαβαινουμε και την αξια του! Εξαλλου υποθετω οτι ο Θεος ξερει καλυτερα απο εμας τι μας αξιζει και τι οχι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ο Άγιος Μόδεστος

  Ο Άγιος Μόδεστος, Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων, θεωρείται ανάμεσα στα άλλα και ο προστάτης άγιος των οικόσιτων ζώων καθώς είχε επιδείξει μεγά...