Μπαίνουμε ολοταχώς στο επόμενο κεφάλαιο περί ηλιθιότητας και εδώ θα ασχοληθούμε με μια πιο συγκεκριμένη μορφή ηλιθίου, τον θρησκευόμενο ηλίθιο.
Πρόκειται για μια συνδυαστική μορφή ηλιθίου στην οποία ενώνονται η επικινδυνότητα του ηλιθίου με τη δύναμη της πίστης. Ο θρησκευόμενος ηλίθιος υπάρχει σε όλες τις θρησκείες αλλά για ευνόητους λόγους θα ασχοληθούμε μόνο με τους δικούς μας. Δε θα πιάσουμε τώρα μουσουλμάνους, βουδιστές, ινδουιστές, καθολικούς κλπ.
Ο θρησκευόμενος ηλίθιος είναι φυσικά πιο καταστροφικός αφού η ηλιθιότητά του συνδυάζεται με την πίστη αλλά από την άλλη έχει πιο μικρό πεδίο δράσης, συνήθως την εκκλησία. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να επεκταθεί μερικές φορές και κάτω από ευνοϊκές συνθήκες.
Μπορεί να είναι λαϊκός, καντηλανάφτης, ψάλτης, παπάς ή δεσπότης. Όπως έχω αναφέρει πολλές φορές το μορφωτικό, το οικονομικό, το επαγγελματικό κλπ επίπεδο δεν παίζουν κανένα ρόλο στο αν κάποιος είναι ηλίθιος ή όχι.
Παρένθεση. Ο ηλίθιος είναι μια δύναμη της φύσης. Απλά συμβαίνει και όταν συμβεί καλό είναι να μη βρεθείτε στο δρόμο του.
Η μεγαλύτερη επικινδυνότητα του θρησκευόμενου ηλιθίου οφείλεται στην ανάμειξη πίστης και ηλιθιότητας. Ο ηλίθιος που δρα θεωρώντας πως επιτελεί έργο Θεού είναι ακόμη πιο σφοδρός, ακόμη πιο ασταμάτητος. Κάπως σαν τον ιδεολόγο ηλίθιο αλλά χωρίς κανένα απολύτως φόβο και ενδοιασμό. Ακόμα χρησιμοποιώντας στοιχεία της πίστης κανονικά ή μη (πχ ιστορίες με αγίους, γνωμικά γερόντων, ιστορίες με μάγια κλπ) και τη μεταδοτικότητα του διαδικτύου μπορεί να πείσει και να παρασύρει ανόητους ή εύπιστους στη δίνη της ηλιθιότητάς του και να τους στρατολογήσει στους σκοπούς του, οι οποίοι σκοποί στερούνται λογικής και είναι αδιάφοροι για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες που θα φέρουν. Φαντάζεστε λοιπόν να βρεθείτε απέναντι σε έναν τέτοιο τύπο;
Ο θρησκευόμενος ηλίθιος λοιπόν, έχοντας και την ορμή της πίστη δεν είναι μια απλή μορφή ηλιθίου, δεν προκαλεί απλά ζημιές στους άλλους και τον εαυτό του αλλά βρίσκεται σε μια διαρκή σταυροφορία. Και έχοντας στο οπλοστάσιό του όπλα όπως "υπεράσπιση της πίστης", "παράδοση", "ανανέωση της πίστης"(ο θρησκευόμενος ηλίθιος μπορεί να είναι είτε προοδευτικός είτε συντηρητικός) και κάτι βυζαντινές πινελιές καταλαβαίνετε πως είναι σαρωτικός.
Το καλό, όπως είπαμε, είναι πως είτε περιορίζεται σε αναρτήσεις στο διαδίκτυο(όπως καλή ώρα εγώ) είτε στα στενά όρια μιας, άντε δύο-τριών ενοριών. Οπότε είναι και πιο εύκολο να αγνοηθεί ή να αποφευχθεί χωρίς να χρειαστεί αλλαγή πόλης, χώρας ή πλανήτη.
Χτες που ανεφερα την επιστημη της γλωσσολογιας αναλογιζομουν οτι υπαρχουν λεξεις οπως ας πουμε η λεξη "θρησκεια" η οποια δε πρεπει να εχει σαφης ετυμολογια! Επισης η λεξη "θρησκευομενος" θα μπορουσε να θεωρηθει συνωνυμη με τη λεξη "θρησκοληπτος"? Προσφατα επιχειρησα να "δωσω" εναν δικο μου υποκειμενικο ορισμο για τη λεξη "θρησκεια". Θα μπορουσαμε ας πουμε να ονομασουμε ως θρησκεια "τις λατρευτικες εκφανσεις των φιλοσοφικων θεωρησεων ενος ανθρωπου η μιας κοινωνιας ανθρωπων"? Σκεφτηκα αυτον το πιθανο "ορισμο" αναλογιζομενος οτι υπαρχει και καποια πιθανη συσχετιση μεταξυ φιλοσοφιας και θρησκειας! Παντως εγω απο προσωπικη μου εμπειρια δεν εχω συναντησει θρησκευομενο ηλιθιο! Το μονο που ξερω παντως απο προσωπικη εμπειρια ειναι οτι καλα θα κανει ο ανθρωπος να φυλαγεται στη ζωη του απο ανθρωπους που σου λενε καταμουτρα και διατυμπανιζουν "εγω ειμαι της Εκλλησιας". Δε γνωριζω ποσο επικινδυνος ειναι ενας θρησκευομενος ηλιθιος παντως ενας με Φαρισαικη υποκρισια μπορει να σου κανει ζημια εαν του δειξεις εμπιστοσυνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικα παντως το θεμα της εμπιστοσυνης που δινουμε στους αλλους ειναι μεγαλο ζητημα προς συζητηση! Ποιοι ανθρωποι ειναι αξιοι θα λεγαμε της εμπιστοσυνης μας? Δεδομενου οτι δεν υπαρχουν μονο ηλιθιοι αλλα πολλων ειδων ανθρωποι που μπορει ο καθε ενας απο αυτους να εχει εστω ενα τουλαχιστον αρνητικο ιδιωμα οποτε να δημιουργει προβλημα με τη συμπεριφορα του στους αλλους επομενως μπορουμε να αναγνωρισουμε το αρνητικο του ιδιωμα δεδομενου οτι χρειαζεται να περασουμε χρονο μαζι του για να τον γνωρισουμε καλα? Δεδομενου οτι ολοι μας εχουμε καποιο ελλατωμα και παθος αφου ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ πατησε το ποδι του στη γη χωρις να εχει παθη, ελλατωματα και αμαρτιες μπορουμε ο ενας να εμπιστευομαστε τον αλλον? Και εαν γινεται αυτο τοτε μεχρι ποιο σημειο πρεπει να δειχνουμε εμπιστοσυνη στους αλλους?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπισης μια σημαντικη ερωτηση ειναι οτι οσοι απο εμας εμπιστευομαστε πολυ ευκολα τους αλλους δυναται να χαρακτηριστουμε ως ηλιθιοι, αφελεις, κουτοι? Μπορει καποιος να μας πει ευκολοπιστους επιεικως να μη μας προσβαλει αλλα ωστοσο απο που πηγαζει η ευκολοπιστια μας? Μηπως θελουμε να "βλεπουμε" καλοσυνη στους αλλους απλα γιατι υπαρχει ας πουμε και καποιο καλο στοιχειο μεσα μας παρα τα πολλα μας κουσουρια και αδυναμιες? Μηπως τελικα ο ετερος ανθρωπος ειναι μια "αντανακλαση" του εαυτου μας οπως περιπου οταν βλεπουμε τον εαυτο μας στο καθρεφτη και "περιμενουμε" να δουμε κατι καλο στον αλλον οπως "περιμενουμε" να δουμε "ομορφη" την αντανακλαση μας στο καθρεφτη? Η αντανακλαση μας ομως στο καθρεφτη λεγεται και ΕΙΔΩΛΟ. Παρεπιπτοντως εαν θα κοιταχτουμε στο καθρεφτη θα δουμε τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ μας οψη δεδομενου του γεγονοτος οτι πολλοι καθρεφτες λογω διαφορετικης κατασκευης μας δειχνουν και διαφορετικους? Η εικονα που θα δουμε στο καθρεφτη ειναι ακριβως η ιδια με την εικονα στη φωτογραφια μας η καπως διαφορετικη? Δεν εχουμε πολλες φορες ακουσει και απο το στομα αλλων ανθρωπων οτι πολλες φωτογραφιες μας "αδικουν" και δειχνουμε πολλες φορες διαφορετικοι? Τελικα μηπως ειναι ο αλλος ανθρωπος που θα μας πει πως ειναι η οψη μας η εξωτερικη αλλα και πολλες φορες πως ειναι η εσωτερικη μας οψη εαν του εχει δωσει το χαρισμα ο Θεος να βλεπει με τα ματια της ψυχης του?
ΑπάντησηΔιαγραφή