Τον καιρό που ήμουν διάκονος,γνώρισα αρκετούς Μητροπολίτες.Άλλους χάρηκα που τους γνώρισα και άλλους καθόλου.Στην πρώτη κατηγορία(αν και στην πραγματικότητα είναι μια κατηγορία μόνος του)ανήκει ο Ιγνάτιος Βερατίου,της Εκκλησία της Αλβανίας.Και νομίζω ότι αξίζει να γράψω κάτι γι'αυτόν αντί να ασχολούμαι με άλλα μίζερα πράγματα.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Βερατίου είχε έρθει στη Λάρισα να τελέσει το μνημόσυνο ενός θαυμάσιου ιερομονάχου,του π.Σεραφείμ Δημόπουλου. Επ' ευκαιρίας τέλεσε και άλλες ακολουθίες.Επειδή όμως ο Μητροπολίτης Λαρίσης έπρεπε να είναι σε άλλο ναό,χώρισε τους διακόνους.Σε εμένα έτυχε να είμαι με τον Βερατίου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν χάρηκα αρχικά,καθώς ήμουν καινούριος,δεν ήξερα καλά το τυπικό και ένας άγνωστος Μητροπολίτης με άγχωνε.Προτιμούσα να μείνω με τον Λαρίσης που τον ήξερα.
Δεν χρειάστηκαν πάνω από λίγα λεπτά για να αλλάξω γνώμη.Ο Βερατίου ήταν ένας ήσυχος και ευγενέστατος άνθρωπος,απλός όσο δεν πάει και χωρίς τίποτα "παραξενιές" κατά τις ακολουθίες και τη Λειτουργία.Παρατήρηση δεν έκανε σε κανέναν και ήταν χαμογελαστός με όλους.
Αξίζει να γράψω ένα περιστατικό.Ο Σεβ/τος είχε έρθει από το Βεράτι χωρίς να φέρει ούτε καν τη ποιμαντική ράβδο του(το μπαστούνι που κρατάνε οι Μητροπολίτες όπου πηγαίνουν).Αυτό δεν ήταν πρόβλημα,μια και ο Λαρίσης του δάνεισε μία δική του(οι Μητροπολίτες έχουν κάμποσες,συνήθως δώρα).Αφού τέλειωσαν οι υποχρεώσεις του στη Λάρισα μπήκε στο αυτοκίνητο για να φύγει.Αφού τον χαιρέτισα και πήρα ευχή,πήγα να περιμένω να επιβιβαστεί και ο δικός μου Μητροπολίτης.Πράγματι ,ήρθε,αποχαιρέτισε τον Βερατίου και μπήκε στο αμάξι του.Κι εκεί που όλα πήγαιναν καλά,ο Βερατίου άρχισε να κάνει κάτι νοήματα.Με στείλανε να δω τι θέλει.Μόλις έφτασα μου είπε:"παιδί μου,δώσε τη ράβδο πίσω στο Δεσπότη,ξεχάστηκα και θα την έπαιρνα μαζί μου".Πήρα τη ράβδο και πήγα στον Λαρίσης:"Άντε μωρέ",μου λέει,"δώσ' τη του και πες του ότι είναι δώρο".Πράγματι την πήγα στον Βερατίου λέγοντάς του ότι του την κάνει δώρο ο Λαρίσης."Μα τι να την κάνω;Αφού έχω ήδη μία στο Βεράτι",μου απάντησε.Όταν του φώναξε κι ο Λαρίσης ότι είναι πλέον δική του,το πρόσωπό του φωτίστηκε σαν παιδιού πετάχτηκε από το αμάξι και πήγε σχεδόν χοροπηδώντας(είχε πολύ πλάκα να βλέπεις έναν μητροπολίτη που είχε προβλήματα υγείας να τρέχει σαν παιδάκι)και ευχαρίστησε τον Λαρίσης θερμά.
Αυτό είναι ένα περιστατικό που δείχνει τον χαρακτήρα του και την απλότητά του.Μπορούσα να γράψω και για τα άμφια(τα μοναδικά πιο απλά από τα δικά μου),για τους τρόπους του και τη συμπεριφορά του προς τους παπάδες και τους διακόνους αλλά δε χρειάζεται.Ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους που γνώρισα ποτέ είναι ο Βερατίου Ιγνάτιος και από τους Μητροπολίτες που ξεχώρισα μαζί με τον Ιερεμία της Γορτυνίας και ,φυσικά,τον Κυθήρων.
υγ.Διόλου τυχαίο πως τον ακολούθησε παπάς από την Αλβανία με δικό του αυτοκίνητο,χωρίς να του το ζητήσει,μόνο και μόνο για να τον συνοδεύσει.Δείχνει πόσο αγαπητός είναι στους παπάδες της Μητρόπολής του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου