Η κακοποίηση της άδειας

 

Είναι φοβερό αυτό που συμβαίνει με ορισμένους ανθρώπους και την κακοδιαχείριση...ποια κακοδιαχείριση...την κατακρεούργηση της άδειάς τους. Να κάνω εδώ μια παύση και να διευκρινίσω. Άδεια είναι πάνω από τρεις μέρες. Κάτω από τρεις μέρες είναι ρεπό. Έστω ενωμένα. Συνεχίζω λοιπόν. Μου στέλνει ένα φίλος μήνυμα γεμάτο ενθουσιασμό: "Πω ρε φίλε, επιτέλους άδεια, να ξεκουραστώ, να ηρεμήσωωωω!!!". Κοιτάζω την ώρα αποστολής, έξι το πρωί. Που σημαίνει ότι έχει ξυπνήσει από τις πεντέμισι τουλάχιστον, δε μπορεί με το που άνοιξε τα μάτια του να είχε το δάχτυλο στο κινητό για να στείλει μηνύματα σε όλους τους φίλους του. Του λέω "έχεις κανονίσει για κυνήγι και ξύπνησες πιο νωρίς κι από όταν έχεις δουλειά;". "Όχι", μου απαντά, "αλλά δε μπορώ να κοιμηθώ, έχω συνηθίσει από τη δουλειά". Μα αυτό είναι το νόημα της άδειας. Να μη κάνεις αυτά που λόγω δουλειάς έχεις συνηθίσει. Αλλιώς άσε να πάρει άδεια κανένας άλλος που θα ξέρει να το διαχειριστεί το πράγμα. Μου λέει η άλλη "επιτέλους άδεια να χαλαρώσω". "Ωραία" απαντώ εγώ ο αθώος και απονήρευτος, "θα πας για κανένα καφεδάκι;". "Α, όχι" μου λέει "έχω αφήσει κάτι εκκρεμότητες στη δουλειά και τις τελειώνω από το λάπτοπ μου". Δηλαδή είναι να πας, την αρπάξεις από το μαλλί και να τη σέρνεις γύρω γύρω στη πόλη για παραδειγματισμό. Ρε κυρά μου, αφού έχεις άδεια γιατί δουλεύεις; Κι αφού δουλεύεις γιατί πήρες άδεια; Δικιά σου είναι η εταιρεία; Ή θα καταρρεύσει αν δε δουλέψεις στην άδειά σου; Έχουν πεθάνει άνθρωποι για να μπορείτε εσείς να παίρνετε άδειες και να τις πετάτε στο καλάθι των αχρήστων! Ντροπή σας! Αν δε μπορείτε να τεμπελιάσετε αξιοπρεπώς στην άδειά σας να κάτσετε εκεί να δουλεύετε όλη μέρα, κάθε μέρα. Σαν τους σκλάβους στις φυτείες του Νότου των ΗΠΑ. Ε, μα με βγάζουν έξω από τα ρούχα μου μερικοί και μερικές!