Οι δέκα λεπροί

 

Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί∙ στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας!» Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή το Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δε θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά πού είναι; Κανένα τους δε βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει το Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;» Και σ’ αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό∙ η πίστη σου σε έσωσε».

Ο Χριστός ο Υιός του Θεού, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ως τέλειος Θεός  γνώριζε πολύ καλά τι κρύβει στην καρδιά του ο κάθε άνθρωπος. Ήξερε τι είχαν κάνει, τι έκαναν, τι θα έκαναν. Ήξερε ακόμα και τις πιο μύχιες σκέψεις του κάθε ανθρώπου. Αλλά και ως τέλειος άνθρωπος δε θα μπορούσε να μην εκπλαγεί από την αγνωμοσύνη που έδειξαν οι εννιά λεπροί από τους δέκα που θεράπευσε. 

Πράγματι ο άνθρωπος, είναι ένα πλάσμα καταπληκτικό! Πάντα είναι ικανός να εκπλήξει με το καλύτερο ή το χειρότερο. Είναι ικανός στο όνομα του ορθολογισμού να επιβάλλει κάθε παραλογισμό που του έρχεται στο κεφάλι, να επικαλείται τους φυσικούς νόμους μόνο και μόνο για να πείσει και να πειστεί ότι μπορεί μα μια δήλωση να τους καταργήσει, να θεωρεί τη θρησκεία ξεπερασμένη και να θρησκειοποιεί την επιστήμη και την ιδεολογία. Γενικά ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα. Τόσο πολύ που ακόμα και ο Θεός πολλές φορές σχεδόν απορεί με τις αποφάσεις και τις πράξεις μας. Κι ας τις γνωρίζει εκ των προτέρων. 

Όμως ακόμα κι έτσι ο Θεός δε παύει να μας μοιράζει τις δωρεές Του. Γιατί δε παύει να μας αγαπά παρ' όλη τη παλαβομάρα, την αγνωμοσύνη, την ανοησία ακόμα και την κακία μας. Συμπαραστέκεται, νουθετεί, διδάσκει, συμπονά. Κι ας γνωρίζει ότι πολλοί από εμάς Τον αγνοούμε. Πολλοί Τον κοροϊδεύουμε, ναι το τολμάμε κι αυτό. Πολλοί διαστρέφουμε το θέλημα Του και διαβάζουμε όπως μας βολεύει τις ενέργειές Του. Και δε παίρνει πίσω τα δώρα Του από τους πολλούς(στη περικοπή στους δέκα οι εννιά που θεραπεύτηκαν ούτε που γύρισαν αν πουν ένα ευχαριστώ) ούτε τους αδικεί σε σχέση με τους λίγους(τον ένα της περικοπής). Αλλά αυτούς τους λίγους, αυτούς που φτάνουν στην αγιότητα ή αγωνίζονται για να φτάσουν εκεί, δε μπορεί και να μην τους κάνει παράδειγμα. 

Οι πολλοί στη περικοπή αφού θεραπεύτηκαν, αγνόησαν τον Χριστό. και σίγουρα κάποια θεωρία ανέπτυξαν για να δικαιολογήσουν την θεραπεία τους. Να την εξορθολογήσουν βρε αδερφέ. Κάποιο φάρμακό από αυτά που θα έπαιρναν πρέπει να έδρασε. Το οποίο δεν δρούσε τόσο καιρό...Το πίστεψαν αυτό οι πολλοί. Όπως το πιστεύουν και πολλοί σήμερα. Αλλά ό,τι πιστεύουν οι πολλοί, σπάνια είναι και σωστό. Σπανιότερα δε είναι και αληθινό. Ας το θυμόμαστε αυτό γιατί τις μέρες που έρχονται, ο άνθρωπος μάλλον θα εκπλήξει πολλές φορές ακόμα τον Θεό...