Καθηγητές

 

Λοιπόν, είναι πραγματικά δύσκολο να συνεργάζεται κάποιος με μένα και ειδικά να με έχει συνεφημέριο. Θα έλεγα πως συμπάσχω με τον προϊστάμενο του ναού στον οποίο υπηρετώ αν δεν είχε τόση πλάκα να τον βλέπω να αναψοκοκκινίζει όταν δείχνω μια απίστευτη αδιαφορία για τα μουσικά της λειτουργίας, για τα άμφια, για τον στολισμό του ναού και όλα όσα ένας καθώς πρέπει σημερινός κληρικός θεωρεί ως σημαντικά. Δηλαδή όλα τα ασήμαντα. Επίσης υπάρχει μια άλλη δυσκολία, καθώς λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, δε μπορεί να ξέρει τι θα πω και σε ποιον θα το πω. Για παράδειγμα μπορεί να  έχουμε καλεσμένο κάποιον καθηγητή πανεπιστημίου κι εγώ με μεγάλη άνεση και ελαφρότητα να του πω πως το πρόβλημα με τους ακαδημαϊκούς δεν είναι μόνο ότι δε ξέρουν τίποτα αλλά ότι πιστεύουν πως ξέρουν τα πάντα. Πραγματικά αυτό με τους καθηγητές πάντα μου έκανε εντύπωση. Μιλάνε ακατάπαυστα και για πράγματα ασήμαντα κάνοντάς τα να φαίνονται πολύ σημαντικά. Κι όταν τους ρωτάς από που πηγάζει η σιγουριά τους για τις θέσεις τους ενώ υπάρχουν πολλά πράγματα που συνηγορούν για το αντίθετο, σου λένε ότι είναι καθηγητές. Και τώρα που έπιασα τους καθηγητές, ποτέ δε κατάλαβα γιατί ο καθηγητής θεωρείται σοφότερος από τον αγρότη ή τον κτηνοτρόφο. Εννοώ προφανώς ένας καθηγητής μαθηματικών έχει μεγαλύτερες γνώσεις από τους δύο παραπάνω στα μαθηματικά. Αλλά πολύ λιγότερες για την καλλιέργεια πατάτας και την εκτροφή γιδοπροβάτων. Ή το μάζεμα ελιών και το πήξιμο του τυριού. Κι εδώ που τα λέμε τα μαθηματικά δε τρώγονται, δε ψήνονται, δεν τηγανίζονται και δε συνοδεύονται με μέλι και μπαχαρικά. Επίσης προσπαθώ να καταλάβω που ακριβώς χρησιμεύουν τα καταραμένα τα μαθηματικά στη καθημερινή ζωή πέρα των τεσσάρων βασικών πράξεων και μας αναγκάζουν να παιδευόμαστε να μάθουμε τετραγωνικές ρίζες(ορκίζομαι πως κανείς ποτέ, εκτός φυσικά από τους καθηγητές ποιους άλλους, δε με ρώτησε για τη τετραγωνική ρίζα κάποιου αριθμού), τα ολοκληρώματα και άλλες ανοησίες που το μόνο που κάνουν είναι να μας χαλάνε τα καλοκαίρια για να δώσουμε δεύτερη φορά το Σεπτέμβρη. Δηλαδή, δε θα ήταν προτιμότερο να μας μαθαίνουν πώς να φτιάχνουμε γιαούρτι ή να καλλιεργούμε μαρούλια; Τα οποία δε καταλαβαίνω γιατί να τα καλλιεργήσουμε στον κήπο αφού τα μισά και παραπάνω τα τρώνε τα σαλιγκάρια. Βέβαια, μετά μπορούμε κι εμείς να φάμε τα σαλιγκάρια για εκδίκηση. Εκτός κι αν είστε από εκείνους τους φλώρους που τρώνε μόνο συμβατικά φαγητά. Επίσης δε καταλαβαίνω τις γυναίκες που παντρεύονται καθηγητές και παραπονούνται για την πλήρη άγνοιά τους σε θέματα κτηνοτροφίας, καλλιεργειών και οικοδομικών τεχνικών ή παντρεύονται οικοδόμους, αγρότες και κτηνοτρόφους και διαμαρτύρονται για τη πλήρη άγνοιά τους σε θέματα ποίησης, φιλοσοφίας και μαθηματικών. Καλά το τελευταίο δεν ισχύει. Κανείς άνθρωπος δε παραπονιέται για την έλλειψη μαθηματικών γνώσεων του άλλου. Ούτε ακόμα κι οι Μαθηματικοί που έχουν πλήρη άγνοια των μαθηματικών. Αλλιώς θα έβγαζαν και κανένα μαθητή ή καμιά μαθήτρια που να καταλαβαίνει μαθηματικά. Δε ξέρω αν το κάνουν αυτό και οι άντρες που έχουν παντρευτεί γυναίκες των αντίστοιχων κατηγοριών αλλά δε με νοιάζει καθόλου γιατί στη πραγματικότητα είμαι ένας βρωμερός φαλλοκράτης και θα έβρισκα έτσι κι αλλιώς ένα λόγο να δικαιολογήσω την οποιαδήποτε αντρική συμπεριφορά. Τώρα που κοιτάζω αυτό το κειμενάκι, είμαι σίγουρος πως άλλο ήθελα να γράψω και άλλο έγραψα. Ε, καλά. Χρονιάρες μέρες είναι δε πειράζει. Σταματάω εδώ γιατί πάω να διαβάσω τα καινούρια κόμικς που πήρα και για τα οποία λίγοι ακαδημαϊκοί έχουν μια κάποια γνώση.