Δε μου αρέσει να μου λένε καλημέρα. με βλέπει ο άλλος στο δρόμο 7 παρά το πρωί, "καλημέρα" μου λέει χαμογελώντας. Και πρέπει κι εγώ να χαμογελάσω και να του πω καλημέρα, κι ας μην έχει βγει ο ήλιος ακόμα. Όχι ρε, δεν είναι καλημέρα. Αν ήταν καλή θα ήμουν σπίτι και θα κοιμόμουν, δε θα ήμουν στο δρόμο να βλέπω εσένα! Και πού το ξέρεις ότι έχω καλημέρα; Δεν έχω καλή μέρα. Ξύπνησα για να πάω να κηρύξω πτώχευση και να γραφτώ στους απόρους του δήμου Αθηναίων. Μαύρη είναι η μέρα μου κι άραχλη. Και τι πάει να πει καλημέρα; Πού το ξέρεις ότι δε θα συννεφιάσει, δε θα βρέξει, δε θα χιονίσει; Πού ξέρεις ότι είναι καλή η μέρα για εμένα αν έχει λιακάδα; Δε μου αρέσει ο ήλιος. Μου κάνει καρκίνο στο δέρμα. Άσε με ήσυχο! Ε, ρε κάτι άνθρωποι που κυκλοφορούν πρωί πρωί....Άδικο έχω;
Από το επερχόμενο λογοτεχνικό μου πόνημα "Το ημερολόγιο ενός χαλβά" εκδ. Ο Ανέκδοτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου