Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»
Ο Ζακχαίος δεν ήταν ένας απλός αμαρτωλός. Ήταν τελώνης. Δηλαδή μάζευε φόρους από τους συμπατριώτες του για να τους δίνει στους κατακτητές Ρωμαίους. Και φυσικά, κατά το συνήθειο των τελώνων της εποχής, δε μάζευε μόνο τους φόρους που ζητούσαν οι Ρωμαίοι αλλά χρέωνε παραπάνω τους συμπατριώτες του και τα κρατούσε για τον εαυτό του. Όχι μόνο συνεργαζόταν με τον κατακτητή αλλά επιπλέον καταλήστευε και τους συμπατριώτες του για προσωπικό όφελος. Ήταν ένας άνθρωπος δηλαδή, που μπήκε φτωχός στην υπηρεσία του τότε κράτους και τελικά απέκτησε εις βάρος των συμπατριωτών του τεράστια περιουσία. Όλοι νομίζω μπορούμε να σκεφτούμε σημερινά ανάλογα παραδείγματα...
Οπότε μπορούμε μόνο να φανταστούμε τι έκπληξη προκάλεσε η απόφαση του Χριστού να πάει να μείνει στο σπίτι του συγκεκριμένου ανθρώπου. Και τι αντιδράσεις προκάλεσε, ε; Ξεσηκώθηκε το πλήθος όλο. Βέβαια το πλήθος το έχει αυτό. Ξεσηκώνεται, χειραγωγείται, διαμαρτύρεται, εναντιώνεται πολύ συχνά. Αυτό που κάνε σπάνια το πλήθος είναι να σκέφτεται. Γι' αυτό και στις διηγήσεις του Ευαγγελίου αναφέρεται συνήθως ο μεγάλος όγκος ανθρώπων που ακολουθούν αλλά δε καταλαβαίνουν τον Ιησού ως πλήθος ή ως όχλος.
Και το πλήθος, αυτό που σήμερα αποκαλούμε πιο ευγενικά ως κοινή γνώμη, δεν συγχωρεί κάποιον όσο κι αν αλλάξει. Δε μπορεί να συγχωρέσει τον Ζακχαίο τον Τελώνη ακόμα κι όταν αυτός λέει πως θα δώσει τη μίση του περιουσία στους φτωχούς και ότι θα αποζημιώσει στο τετραπλάσιο αυτούς που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έκλεψε. Ουσιαστικά λέει δηλαδή ότι θα δώσει όλον τον πλούτο του. Γιατί, όπως έχουμε δει πολλές φορές στο Ευαγγέλιο, ο πλούτος είναι καλός μόνο όταν μοιράζεται. Όταν προσφέρεται. Όταν αποθηκεύεται και αυγατίζει μόνο για την ικανοποίηση του κατόχου του, οδηγεί στην καταστροφή, στην απώλεια της ψυχής. Κι όμως, το πλήθος ούτε αυτό φαίνεται να αναγνωρίζει. Γι' αυτό και ο Χριστός μιλά μεν στον Ζακχαίο αλλά απευθύνεται σε όλο τον όχλο όταν λέει: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους».
Το σημερινό Ευαγγέλιο έχει δύο κύρια μηνύματα που μας προσφέρει και τα οποία είναι αρκετά επίκαιρα αυτή την εποχή. Το ένα είναι πως και ο πιο αμαρτωλός άνθρωπος αν μετανοήσει, αν αλλάξει τρόπο ζωής και ζητήσει συγχώρεση, είναι αποδεκτός από τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Είναι όμως βασική προϋπόθεση η έμπρακτη μετάνοιά του. Δεύτερον ότι καλούμαστε να είμαστε άνθρωποι, πρόσωπα, όπως μας έφτιαξε ο Θεός και όχι πλήθος, όχι μάζα, όχι όχλος. Να βλέπουμε, να ακούμε, να σκεφτόμαστε και να βγάζουμε τα συμπεράσματά μας μόνοι μας. Να είμαστε ελεύθεροι και ολοκληρωμένοι. Και έτσι, ως τέτοιοι θα μπορέσουμε να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου