Τα δύο φύλα

 

Μιλάω με μια παλιά συμφοιτήτρια(όχι με μία μόνο αλλά μία κοροϊδεύω τώρα), πολύ καλή κοπέλα αλλά σε κάθε κουβέντα έχω την αίσθηση ότι μιλάω με τη γιαγιά μου; Γιατί; Γιατί κάθε, σχεδόν, φορά που θα πούμε κάτι πρέπει οπωσδήποτε να αναφέρει ότι πέρασαν από τότε πάνω από είκοσι χρόνια. Όπως η γιαγιά μου, όταν μου έλεγε ιστορίες ξεκινούσε ή παρέμβαλε πάντα το "ε, τότε ήταν δύσκολα χρόνια, πείνα, φτώχια". Έτσι κι αυτή η φίλη μου με τα είκοσι χρόνια που έχουν περάσει από τότε. Σιγά πια κυρά μου! Λες και μόνο για εμάς πέρασαν τα είκοσι χρόνια. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος έμεινε να ζει στο 2000. Τι πράγμα και τούτο. Πάντως με αυτή τη λόξα της, με έκανε να αναλογιστώ τα δύο φύλα και το πως γερνάνε. Αρχικά να διασαφηνίσω τη θέση μου. Άνδρες και γυναίκες δεν ανήκουν στο ίδιο είδος. Οι γυναίκες είναι άνθρωποι με όλη τη πολυπλοκότητα της σκέψης τους και την ποικιλομορφία τους ενώ οι άντρες είναι απλά άτριχοι ομιλούντες χιμπατζήδες. Και όχι και τόσο άτριχοι μερικοί από εμάς...Βάλτε μας να δούμε αγώνα ποδοσφαίρου ή να φάμε ένα κοντοσούβλι και θα δείτε πως λέω αλήθεια! 

Αυτή λοιπόν η ποικιλομορφία και πολυπλοκότητα των γυναικών φαίνεται και στον τρόπο που γερνάνε. Βλέπεις γυναίκες που γερνάνε όμορφα, γυναίκες που γίνονται ομορφότερες όσο γερνάνε ακόμα και γυναίκες που δε γερνάνε, λες και μπήκαν στη κατάψυξη! Είναι και κάποιες που θα έπαιρνα όρκο ότι μικραίνουν! Υπάρχουν βέβαια και άλλες που παίρνουν με μεγάλη χαρά και επιτυχία το ύφος της κυράτσας, άλλες που όπως το κούτσουρο παρασέρνεται από το ποτάμι και γίνεται αγνώριστο από τα χτυπήματα, έτσι κι αυτές αφήνουν το χρόνο να τους αλλάξει τα φώτα(όχι ότι ξέρω καμία τέτοια, στο δρόμο τις βλέπω και στο μετρό, μη φάμε και ξύλο). Υπάρχουν και άλλες καταστάσεις άλλες εντελώς διαφορετικές από αυτές που ανέφερα και άλλες που αποτελούν μίξεις των προαναφερθέντων. 

Ενώ οι άντρες; Εμείς όλοι ίδιοι. Στρώνουμε κάτι κοιλάρες, κάτι προγούλια και κάτι ξεγυρισμένες καράφλες και είμαστε έτοιμοι. Εκτός από κάτι ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις που πάνε και σηκώνουν βάρη στα πενηνταφεύγα τους. Αλλά αυτοί είναι για το Δρομοκαϊτειο, όχι για ανάρτηση. Το μυαλό μας περιλαμβάνει και ασχολείται με κυρίως δύο πράγματα. Μπάλα και τσίπουρο(μπύρα όταν καλοκαιριάζει). Βγάζουμε και κάτι άναρθρες κραυγές είτε τρώμε, είτε πίνουμε, είτε βλέπουμε αγώνα για να δείξουμε την ευχαρίστηση ή τη δυσαρέσκειά μας και είμαστε κομπλέ. Έτοιμοι για τον Άγιο Πέτρο. Δε μας μένει τίποτα άλλο να κάνουμε. Διότι καθοδηγούμαστε από ένστικτα. Όπως όλα τα πρωτεύοντα θηλαστικά. Απλά όσο γερνάμε χάνουμε και τον όποιο τρόπο σκέψης και ομιλίας είχαμε(ζούμε ένα δράμα όταν αρχίζουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη "μαλάκας" λιγότερο από πενήντα φορές τη μέρα. 

Έτσι λοιπόν, παρατηρώντας πως γερνάνε τα δυο φύλα καταλαβαίνουμε πως δεν είμαστε δύο διαφορετικά φύλα του ίδιου είδους αλλά δύο διαφορετικά φύλα, δύο διαφορετικών ειδών!

ΥΓ. Το παραπάνω χιουμοριστικό-σατιρικό κείμενο πάσχει στον τομέα της συμπερίληψης αφού δεν αναφέρομαι σε διάφορες μειονότητες σεξουαλικής κατεύθυνσης. Τα παράπονά σας στον πρωθυπουργό ώστε να συμπεριλάβει και αυτό στο νέο νομοσχέδιο...