Τα απόκρυφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης

 

https://orthodoxoiorizontes.gr/Biblos/Agia_Grafh/Ta_apokrufa_biblia_ths_Palaias_Diathikhs.htm

Εκτός από τα "κανονικά" και "δευτεροκανονικά" βιβλία υπάρχουν και βιβλία που αμφισβητούνται για την θεοπνευστία τους από όλα τα χριστιανικά δόγματα. Αυτά ονομάζονται "απόκρυφα". Η Προτεσταντική Εκκλησία τα ονομάζει "ψευδεπίγραφα". Υπάρχουν "απόκρυφα" βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης και της Καινής Διαθήκης.

Τα βιβλία αυτά είναι θρησκευτικά κείμενα ιουδαϊκής προελεύσεως, τα οποία γράφτηκαν μεταξύ 200 π.Χ. και 100 μ.Χ. περίπου στη Παλαιστίνη ή τη Διασπορά, στην εβραϊκή, αραμαϊκή ή ελληνική γλώσσα. Οι Ιουδαίοι από την αρχή τα χαρακτήρισαν ως μη θεόπνευστα γι' αυτό και δεν τα συμπεριέλαβαν στη Βίβλο, απόφαση που πάρθηκε στη Σύνοδο της Ιάμνειας το 91 μ.Χ.

 

Τα απόκρυφα βιβλία τα οποία γράφτηκαν στην Παλαιστίνη είναι τα εξής:

- Ενώχ Α', γραμμένο στην αραμαϊκή, μετά το 200 π.Χ.

- Οι διαθήκες των 12 Πατριαρχών, γραμμένο στην εβραϊκή, 150-100 π.Χ.

- Ιωβηλαία, γραμμένο στην αραμαϊκή, 150-100 π.Χ.

- Η διαθήκη Ιώβ, γραμμένο στην αραμαϊκή, 100-50 μ.Χ.

- Ψαλμοί Σολομώντα, γραμμένο στην εβραϊκή, το 50 π.Χ. περίπου.

- Το μαρτύριο του Ησαΐα, στην αραμαϊκή, 1ος αιώνας μ.Χ.

- Παραλειπόμενα του Ιερεμία, γραμμένο στην αραμαϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας.

- Βίος Αδάμ και Εύας, γραμμένο στην αραμαϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας.

- Οι βίοι των προφητών, γραμμένο στην εβραϊκή, 1ος μ.Χ. αιώνας.

- Η ανάληψη του Μωυσή, στην αραμαϊκή, 6-30 μ.Χ.

- Η Αποκάλυψη του Βαρούχ ή Συριακός Βαρούχ, στην αραμαϊκή, 70-120 μ.Χ.

- Η Αποκάλυψη του Έσδρα, στην αραμαϊκή, 90-100 μ.Χ.

- Αποκάλυψις Αβραάμ, γραμμένο στην εβραϊκή, 1ος-2ος μ.Χ. αιώνας.

 

Τα απόκρυφα βιβλία τα οποία γράφτηκαν στη Διασπορά είναι τα εξής:

- Επιστολή του Αριστέα, στην ελληνική, το 150-100 π.Χ. περίπου.

- Τα Σιβυλλικά βιβλία (Γ', Δ', Ε'), στην ελληνική, 2ος π.Χ. αιώνας-2ος μ.Χ. αιώνας.

- Η Αποκάλυψη του Βαρούχ, στην ελληνική, 2ος μ.Χ. αιώνας.

- Η Αποκάλυψη του Αβραάμ, στην ελληνική (;), το 100 μ.Χ. περίπου.

- Η Διαθήκη του Αβραάμ, στην ελληνική (;), το 100-150 μ.Χ.

- Σλαβονικός Ενώχ, ή Ενώχ Β', ή Βιβλίο των μυστικών του Ενώχ, 1ος μ.Χ. αιώνας.

 

Τα παραπάνω απόκρυφα βιβλία είναι αυτά που διασώθηκαν και ανακαλύφθηκαν. Υπάρχουν όμως και άλλα απόκρυφα που αναφέρονται σε αρχαίους καταλόγους χωρίς να έχουν διασωθεί. Μερικά από αυτά είναι:

- "Η προσευχή του Ιωσήφ",

- "Η διαθήκη του Μωυσή",

- "Ελδάδ και Μωδάδ",

- "Του προφήτη Ηλιού",

- "Του προφήτη Σοφονία",

- "Του προφήτη Ζαχαρία, πατέρα του Ιωάννη",

- "Του Βαρούχ, Αββακούμ, Ιεζεκιήλ και Δανιήλ",

- "Αδάμ",

- "Λάμεχ",

- "Αποκάλυψη Ηλία",

- "Όραση Ησαΐα",

- "Αποκάλυψη Σοφονία",

- "Αποκάλυψη Ζαχαρία",

- "Το βιβλίο της λεπτογενέσεως περί θυγατέρων Αβραάμ",

- "Μετάνοια Αδάμ",

- "Διαθήκη",

- "Το έβδομο όραμα του Δανιήλ",

- "Το όραμα Ενώχ",

- "Οι προσευχές Ασεθέν",

- "Τα παραλειπόμενα του Ιερεμία",

- "Ο θάνατος των προφητών", κ.α.

 

Ανάλογα με το περιεχόμενό τους τα απόκρυφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης χωρίζονται σε:

1. Θρύλοι για πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης

Βίος Αδάμ και Εύας

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων

Διαθήκη του Αβραάμ

Διαθήκη του Ισαάκ

Διαθήκη του Ιακώβ

Οι διαθήκες των δώδεκα Πατριαρχών

Διαθήκη του Ιώβ

Διαθήκη του Σολομώντος

Το μαρτύριο του Ησαΐα

Βίοι Προφητών

Παραλειπόμενα του Ιερεμία κ.ά.

2. Ύμνοι

Ψαλμοί του Σολομώντος

Άσμα

Προσευχή του Μανασσή κ.ά.

3. Διδακτικά

Πιρκέ Αμπόθ (Ρητά των Πατέρων)

4. Αποκαλυπτικά

Α' Ενώχ (ο Αιθιοπικός)

Β' Ενώχ (ο Σλαβονικός)

Αποκάλυψη του Λάμεχ

Σιβυλλικά βιβλία

Αποκάλυψις Αβραάμ

Αποκάλυψις Μωυσέως

Ανάληψη του Μωυσή

Δεύτερος Βαρούχ

Τρίτος Βαρούχ

Σχόλιο του Αββακούμ κ.ά.

5. Ιστορικά

Επιστολή Αριστέα

Από τους τίτλους και μόνο των περισσότερων αυτών βιβλίων μπορούμε να διακρίνουμε πως πρόκειται για φανταστικά κείμενα χωρίς κανένα ίχνος πραγματικότητας και φυσικά θεοπνευστίας.

 

 

 

ΒΙΟΣ ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΜΩΥΣΕΩΣ

 

Πρόκειται για συλλογή αφηγήσεων με θέμα τους πρωτοπλάστους. Το βιβλίο αποτελείται από 43 κεφάλαια και είναι σύνθεση δύο ανεξάρτητων έργων ιουδαϊκής προέλευσης με παράλληλο περιεχόμενο. Τα έργα αυτά είναι ο «Βίος Αδάμ και Εύας» που διασώθηκε σε λατινική μετάφραση προερχόμενη από ελληνικό κείμενο και η «Αποκάλυψις Μωυσέως» που είναι επίσης ελληνικό έργο. Η ιστορία του Αδάμ και της Εύας υπάρχει επίσης και σε σλαβονικό, γεωργιανό και αρμενικό χειρόγραφο, ενώ υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα στα κοπτικά.

Το βιβλίο, έχει ασκητικές τάσεις και αφηγείται κατά χαγγαδικό τρόπο τα μετά την πτώση του Αδάμ και της Εύας μέχρι του θανάτου και της ταφής τους. Χρονολογείται τον 1ο μ.Χ. αιώνα.

 

 

 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΙΩΒΗΛΑΙΩΝ

 

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων, το οποίο ονομάζεται και «Λεπτή (μικρά) Γένεσις» ή «Λεπτογένεσις», είναι ένα απόκρυφο αρχαίο εβραϊκό θρησκευτικό βιβλίο και ένα από τ' απόκρυφα (ψευδεπίγραφα) κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, τόσο από την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία και Ρωμαιοκαθολική όσο και από την Προτεσταντική. Αντίθετα συμπεριλαμβάνεται στα κανονικά από την Εκκλησία της Αιθιοπίας (Κοπτική) και από τους Εβραίους στην Αιθιοπία.

Το βιβλίο των Ιωβηλαίων φέρονται να γράφτηκαν αρχικά στη εβραϊκή γλώσσα μεταξύ του τέλους του 2ου και τις αρχές του 1ου π.Χ. αιώνα.. Από το εβραϊκό κείμενο μεταφράστηκαν αργότερα στην ελληνική και από αυτήν στην αιθιοπική γλώσσα και ακολούθως στη λατινική. Το βιβλίο διατηρήθηκε ολόκληρο στην αιθιοπική γλώσσα (26 κείμενα), που ανάγονται όμως στον 15ο και 16ο αιώνα, στο ένα τρίτο του περίπου στην λατινική και στην ελληνική μόνο κάποια αποσπάσματα πατέρων της Εκκλησίας, καθώς και κάποιο τμήμα στη συριακή, που αναφέρεται στα ονόματα των συζύγων των πατριαρχών, που φυλάσσεται στο βρετανικό μουσείο.

Από τις αναφορές (αποσπάσματα) που περιλαμβάνουν στα κείμενά τους διάφοροι πατέρες της Εκκλησίας όπως οι: Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ο Ωριγένης, ο Διόδωρος ο Ταρσεύς, ο Ισίδωρος ο Αλεξανδρινός, ο Ευτύχιος ο Αλεξανδρείας, ο Ιωάννης Μαλάλας, ο Γεώργιος Κεδρηνός κ.ά. διαφαίνεται ότι το βιβλίο ήταν πολύ γνωστό τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και ιδιαίτερα περί τον 4ο αιώνα όπου φέρονται να κυκλοφορούν όλες οι παραπάνω μεταφράσεις, όταν εκείνη την εποχή επί Αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου χαρακτηρίστηκε μεταξύ άλλων ως "μη κανονικό" βιβλίο.

Το βιβλίο αυτό από το περιεχόμενό του ονομάστηκε «Ιωβηλαία», γιατί περιγράφει τα γεγονότα κατά περιόδους σαράντα εννέα ετών (βλ. Ιωβηλαίο έτος) και «Λεπτή Γένεσις» για το περιεχόμενο του που αναφέρεται στη Γένεση και τα δώδεκα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου της Εξόδου. Ο συγγραφέας του αφηγείται τα βιβλικά δεδομένα με «χαγγαδικό» (εποικοδομητικό) και «χαλαχικό» (νομικό) τρόπο χρησιμοποιώντας πολλές φορές και μυθολογικό υλικό.

 

 

 

Α' ΕΝΩΧ (Ο ΑΙΘΙΟΠΙΚΟΣ)

 

Ο αιθιοπικός Ενώχ προήλθε από ελληνική μετάφραση βασισμένη σε εβραϊκό ή αραμαϊκό πρωτότυπο και σήμερα σώζεται αποσπασματικά στην ελληνική και λατινική και πλήρως στην αιθιοπική γλώσσα. Αυτό δείχνει ότι ενώ αρχικά ο αιθιοπικός Ενώχ ήταν σε ευρύτατη χρήση μεταξύ των Χριστιανών (βλ. Ιούδα στχ. 14-15), ακολούθως παραμερίστηκε για να διατηρηθεί μόνο στον κανόνα της Αιθιοπικής Εκκλησίας.

Το έργο έχει ποικίλο αποκαλυπτικό υλικό με κεντρικό κατά το πλείστο πρόσωπο τον Ενώχ. Ειδικότερα, το βιβλίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει λόγους, έργα, παραβολές, οράματα, και παραινέσεις του Ενώχ, παραδόσεις περί του Νώε, καθώς επίσης και μυθολογικό υλικό. Οι διάφορες παραδόσεις του αιθιοπικού Ενώχ χρονολογούνται από το 200 π.Χ. και εξής.

 

 

 

B' ΕΝΩΧ (Ο ΣΛΑΒΟΝΙΚΟΣ)

 

Ο σλαβονικός Ενώχ είναι μετάφραση από ελληνικό (κατά το πλείστον) και από εβραϊκό (μερικώς) πρωτότυπο. Ονομάζεται και "βιβλίο των μυστικών του Ενώχ". Είναι ιουδαϊκό έργο με πλατωνικές επιδράσεις γραμμένο στην Αίγυπτο και πιθανώς στην Αλεξάνδρεια περί τα μέσα του 1ου μ.Χ. αιώνα. Το περιεχόμενο του έργου στο σύνολο του συμπίπτει μ' αυτό του αιθιοπικού Ενώχ, αλλά διαμορφώθηκε χωρίς εξάρτηση απ' εκείνο.

 

 

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΛΑΜΕΧ Ή ΓΕΝΕΣΙΣ ΑΠΟΚΡΥΦΟΝ

 

Η Αποκάλυψη του Λάμεχ ή Γένεσις Απόκρυφον, είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης και είναι ένα από τα εφτά κείμενα της Νεκράς Θάλασσας που ανακαλύφθηκαν το 1946-47 στο σπήλαιο 1, κοντά στο Κουμράν. Το κείμενο γράφτηκε σε περγαμηνή, στην αραμαϊκή γλώσσα και είναι το λιγότερο καλά διατηρημένο έγγραφο από τα εφτά που βρέθηκαν στο σπήλαιο 1. Γράφτηκε μεταξύ του 3ου και 1ου αιώνα π.Χ.. Επειδή το κείμενο βρέθηκε κοντά στο Κουμράν, οι μελετητές πιστεύουν οι Εσσαίοι μπορεί να είναι οι συντάκτες αυτού του κειμένου.

 

 

 

ΣΙΒΥΛΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ

 

Πρόκειται για συλλογή που αρχικά είχε είκοσι τέσσερα βιβλία από τα οποία όμως σήμερα σώζονται μόνο τα δώδεκα. Η Σίβυλλα των Ελλήνων, η οποία παριστάνεται εδώ σαν νύφη του Νώε, εγκωμιάζει τον ευσεβή Ιουδαίο, περιγελά τα είδωλα και προαναγγέλλει τη μεσσιανική σωτηρία.

Είναι έργο ιουδαϊκό γραμμένο στα ελληνικά και κατά καιρούς δέχτηκε προσθήκες χριστιανικών στοιχείων. Χρονολογείται από το 2ο π.Χ. αιώνα και εξής, την τελική του όμως μορφή πήρε κατά πάσα πιθανότητα τον 5ο μ.Χ. αιώνα.

 

 

 

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΑΒΡΑΑΜ

 

Η Αποκάλυψη του Αβραάμ είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Γράφτηκε κατά πάσα πιθανότητα πρωτοτύπως στην εβραϊκή, αλλά σήμερα σώζεται μόνο σε σλαβονική μετάφραση. Περιέχει χαγγαδική περιγραφή των αγώνων του Αβραάμ κατά της ειδωλολατρίας της Μεσοποταμίας και της εγκατάστασης του Πατριάρχη στη Χαναάν, καθώς και αποκαλυπτικά περί αγγέλων μέρη. Χρονολογείται μεταξύ των 1ου και 2ου μ.Χ. αιώνων, πιθανόν περίπου το 70-150 μ.Χ.. Το βιβλίο αφηγείται την καταστροφή του ναού, οπότε συμπεραίνουμε ότι γράφτηκε μετά το 70 μ.Χ..

 

 

 

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

 

Η Διαθήκη του Αβραάμ είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι έργο αβέβαιης χρονολογίας. Για μερικούς ερευνητές είναι ιουδαϊκό με χριστιανικές συμπιλήσεις και ανήκει στον 1ο μ.Χ. αιώνα, ενώ για άλλους είναι χριστιανικό και κατάγεται από το 2ο μ.Χ. αιώνα. Η Διαθήκη του Αβραάμ ήταν πιθανότατα γραμμένη στα Ελληνικά, από κάποιον που ζούσε στην Αίγυπτο εκείνη την εποχή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το λεξιλόγιο του κειμένου είναι αρκετά παρόμοιο με το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείται στα μετέπειτα βιβλία των Εβδομήκοντα, τα οποία είχαν γραφτεί εκείνη την εποχή, εκτός από τα τρία βιβλία Μακκαβαίων, που γράφτηκαν εκείνη την εποχή στην Αίγυπτο. Επιπλέον, υπάρχουν πτυχές της ιστορίας που φαίνεται να αντανακλούν πτυχές της αιγυπτιακής ζωής. Το περιεχόμενο του αναφέρεται σε οράματα που είδε ο Αβραάμ λίγο πριν από το θάνατό του. Ανήκει στην ίδια κατηγορία ως προς το περιεχόμενο με τη Διαθήκη του Ισαάκ και την Διαθήκη του Ιακώβ.

 

 

 

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ

 

Η Διαθήκη του Αβραάμ είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Το βιβλίο ανήκει στην ίδια κατηγορία ως προς το περιεχόμενο με τη Διαθήκη του Αβραάμ και την Διαθήκη του Ιακώβ. Η Διαθήκη του Ισαάκ ήταν αρχικά ένα καθαρά εβραϊκό έργο και τα χριστιανικά στοιχεία του θεωρούνται ως μεταγενέστερες προσθήκες.

Η Διαθήκη αρχίζει με τον Ισαάκ να μαθαίνει τον επικείμενο θάνατό του από ένα άγγελο. Στη συνέχεια ακολουθούν οι τελευταίες του οδηγίες στο γιο του. Ο Ισαάκ προλέγει για τις δώδεκα φυλές του Ισραήλ και τον ερχομό του Ιησού. Αυτό το τελευταίο αποτελεί μεταγενέστερη χριστιανική προσθήκη στο κείμενο. Ο άγγελος παίρνει τον Ισαάκ στον ουρανό, όπου βλέπει τον βασανισμό των αμαρτωλών, και στη συνέχεια συναντιέται με τον πατέρα του Αβραάμ, ο οποίος είχε ήδη πεθάνει. Σε αυτό το σημείο ο Ισαάκ επιστρέφει στη γη, γράφει τη Διαθήκη του και στη συνέχεια πεθαίνει και ανεβαίνει στον ουρανό πάνω σ' ένα ιπτάμενο άρμα, όπως και ο Αβραάμ στην Διαθήκη του.

 

 

 

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ

 

Η Διαθήκη του Αβραάμ είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Το βιβλίο ανήκει στην ίδια κατηγορία ως προς το περιεχόμενο με τη Διαθήκη του Αβραάμ και την Διαθήκη του Ισαάκ.

Με έναν τρόπο παρόμοιο με τις άλλες δύο Διαθήκες, η Διαθήκη του Ιακώβ αρχίζει με την επίσκεψη του αρχάγγελου Μιχαήλ στον Ιακώβ και του γνωστοποιεί τον επικείμενο θάνατό του. Ο Μιχαήλ παίρνει τον Ιακώβ στον ουρανό, όπου βλέπει για πρώτη φορά τον βασανισμό των αμαρτωλών, και στη συνέχεια συναντιέται με τον παππού του Αβραάμ, που είχε ήδη πεθάνει.

 

 

 

ΟΙ ΔΙΑΘΗΚΑΙ ΤΩΝ 12 ΠΑΤΡΙΑΡΧΩΝ

 

Οι Διαθήκες των Δώδεκα Πατριαρχών γράφτηκαν με βάση τα περί Πατριαρχών κηρύγματα στις συναγωγές και περιέχουν τους τελευταίους λόγους των δώδεκα γιων του Ιακώβ (βλ. Γεν. κεφ. 49 και Δευτ. κεφ. 33). Οι Διαθήκες των Δώδεκα Πατριαρχών γράφτηκαν περί το 150 με 100 π.Χ., δέχτηκαν όμως μεταγενέστερη επεξεργασία από χριστιανό συγγραφέα, μάλλον το β’ ήμισυ του Β’ αιώνα μ.Χ.. Σήμερα απαντούν σε τρεις μορφές· την ελληνική, την αρμενική και τη σλαβονική. Πρωτότυπη γλώσσα του έργου είναι η εβραϊκή ή η αραμαϊκή.

 

Περιλαμβάνει τις διαθήκες δηλαδή τις τελευταίες επιθυμίες και νουθεσίες των δώδεκα γιων του Ιακώβ προς τους απογόνους τους. Κάθε διαθήκη διακρίνεται σε τρία μέρη: α) στη διήγηση της ζωής του κάθε πατριάρχη β) στις ηθικές νουθεσίες και γ) στις προφητείες σχετικά με το μέλλον της φυλής καθενός απογόνου των πατριαρχών.

Η ηθική αποτελεί θεμελιώδη σημασία στο κείμενο. Ένα από τα κυριότερα μηνύματα που περνάει το κείμενο είναι η τήρηση και η προσκόλληση στις εντολές του Θεού. Ο Ιωσήφ αποτελεί το παράδειγμα της ηθικής του ανθρώπου και οι πράξεις των άλλων πατριαρχών συχνά σταθμίζονται έναντι εκείνων του Ιωσήφ.

Οι Διαθήκες των Δώδεκα Πατριαρχών περιέχουν προφητείες σχετικά με τον ερχομό του Μεσσία. Το έργο εκφράζει τις Ιουδαϊκές αντιλήψεις περί του μέλλοντος του Ισραήλ και του Μεσσία και φανερώνει τη βαθειά επίδραση της ελληνικής λαϊκής σκέψεως στον ιουδαϊσμό. Ακόμη τονίζεται η ενότητα των απογόνων των Πατριαρχών και διδάσκεται ότι τα έθνη θα σωθούν δια του Ισραήλ.

 

 

 

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΩΒ

 

Η Διαθήκη του Ιώβ είναι ένα από τ' απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Το βιβλίο γράφτηκε τον 1ο αιώνα π.Χ. ή τον 1ο αιώνα μ.Χ.. Το παλαιότερο χειρόγραφο είναι στην κοπτική, από την οποία προήλθε η ελληνική και η παλαιοσλαβονική μετάφραση. Στο τέλος του 5ου αιώνα, η Διαθήκη του Ιώβ συμπεριλήφθηκε στα απόκρυφα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.

Το κείμενο αφηγείται τα βάσανα του Ιώβ και δίνει στους γιους και τις κόρες του τις τελικές οδηγίες και παραινέσεις του. Η Διαθήκη του Ιώβ περιέχει όλους τους χαρακτήρες που υπάρχουν και στο κανονικό βιβλίο του Ιώβ στην Παλαιά Διαθήκη και ονομάζει τη σύζυγο του Ιώβ Σίτιντος. Στο βιβλίο υπάρχουν χριστιανικές πεποιθήσεις, όπως η μεσιτεία στον Θεό και η συγχώρεση. Στο τέλος του κειμένου ο Ιώβ αντί να διαμαρτύρεται ή να αμφισβητεί τον Θεό, υποστηρίζει με συνέπεια την πίστη του, παρά τα βάσανά του. Τελικά ο Θεός παρεμβαίνει και λέει πως τα βάσανα του Ιώβ θα σταματήσουν.

 

 

 

ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΜΩΥΣΕΩΣ

 

Η «Ανάληψις Μωυσέως» είναι ένα από τα εβραϊκά απόκρυφα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης. Το έργο αυτό αρχικά απαρτιζόταν από δύο μέρη, τη «Διαθήκη Μωυσέως» και την «Ανάληψιν Μωυσέως». Απ' αυτά διασώθηκε μόνο η «Ανάληψις Μωυσέως», στην οποία περιέχονται λόγοι του Μωυσή προς τον διάδοχο του Ιησού του Ναυή με στοιχεία από την ιουδαϊκή ιστορία, καθώς και προφητείες για τα έσχατα και την τελική αποκατάσταση της γνήσιας θεοκρατίας. Σε τμήμα που χάθηκε θα περιεχόταν και αφήγηση για το θάνατο και την τύχη του σώματος του Μωυσή (Επιστολή Ιούδα 1,9), γι' αυτό προφανώς πήρε και την ονομασία του το έργο.

Το βιβλίο ανάγεται στις αρχές του 1ου μ.Χ. αιώνα και γράφτηκε πρωτοτύπως στην εβραϊκή από την οποία μεταφράστηκε στην ελληνική και απ' αυτή στη λατινική γλώσσα. Το μισό περίπου βιβλίο σώζεται στη λατινική και στίχοι του μόνο στην ελληνική.

 

 

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΡΙΣΤΕΑ

 

Η επιστολή αυτή, που χρονολογείται περίπου το 200 π.Χ., αποτελεί μια αξιόλογη μαρτυρία για την ιστορία της Μετάφρασης των Ο' και στάλθηκε από τον Ιουδαίο Αριστέα προς τον αδελφό του Φιλοκράτη.

Στην επιστολή περιγράφεται το ιστορικό της μετάφρασης του Νόμου απ' την εβραϊκή στην ελληνική γλώσσα. Η μετάφραση σύμφωνα με την επιστολή έγινε από 72 ελληνιστές Ιουδαίους στο Φάρο της Αλεξάνδρειας. Η αφήγηση πλουτίζεται με την περιγραφή της Ιερουσαλήμ, με συζητήσεις μεταξύ του βασιλιά Πτολεμαίου Β' του Φιλαδέλφου και Ιουδαίων λογίων πάνω σε θρησκευτικά και ηθικά θέματα, καθώς και με συγκρίσεις της ελληνικής φιλοσοφίας προς την ιουδαϊκή.