Ατλαντίδα

https://strangepress.gr/2021/09/29/i-thryliki-atlantida-tou-platona/

Γίνεται συχνά λόγος για τη μυθική Ατλαντίδα, για αυτή την προηγμένη νησιωτική ήπειρο, η οποία καταποντίστηκε με ολόκληρο τον πολιτισμό της στα βάθη του Ατλαντικού Ωκεανού.

Ποιοι είναι οι θρύλοι και ποια στοιχεία προκύπτουν, ώστε να αποδεχτούμε αυτήν τη μακρινή ιστορία ως πραγματική;

Τον θρύλο της Ατλαντίδας μας τον μεταβίβασε ο Πλάτων στους διαλόγους του “Τίμαιος” και “Κριτίας”. Ο Κριτίας, λοιπόν, διηγείται τον μύθο της Ατλαντίδας όπως τον άκουσε από τον Σόλωνα, ο οποίος πάλι τον έμαθε στην Αίγυπτο από τους σοφούς ιερείς του Ναού της Σάιδας.

Σύμφωνα με τη διήγηση αυτή, η Ατλαντίδα ήταν ένα νησί “μεγαλύτερο από την Ασία και τη Λιβύη”, που εκτεινόταν πέρα από τις “Ηράκλειες Στήλες”, δηλαδή πέρα από το σημερινό Γιβραλτάρ και που σε χρόνο μακρινό και απροσδιόριστο καταποντίστηκε και χάθηκε μέσα σε μια μέρα και μια νύχτα.

Ο Πλάτων περιγράφει πως όταν οι θεοί μοίρασαν τη γη μεταξύ τους, στον Ποσειδώνα έλαχε η Ωκεανία Ήπειρος, όπου ο θεός της θάλασσας εγκατέστησε εκεί τη θνητή σύζυγό του, την Κλειτώ και διαίρεσε τη νήσο σε δέκα διαμερίσματα, στο καθένα εκ των οποίων διόρισε βασιλείς τους δέκα γιους που έκανε μαζί της, η οποία γέννησε δίδυμα αγόρια πέντε συνεχόμενες φορές.

Ο Πλάτων περιγράφει περαιτέρω τον πλούτο του τόπου, τη μεγαλοπρέπεια της πρωτεύουσας των Ατλάντων, τους ναούς, τα ανάκτορα, τα λιμενικά και στρατιωτικά έργα. Επίσης, περιγράφεται στον Κριτία το σύστημα της διακυβέρνησης της Ατλαντίδας και η νομοθεσία του απέραντου τούτου κράτους, το οποίο εκτεινόταν από τις ακτές της Βραζιλίας μέχρι το Μαρόκο και την Ιβηρική Χερσόνησο.

Οι Άτλαντες, κατά την πλατωνική διήγηση, εξέτειναν την κυριαρχία τους και στις γειτονικές τους χώρες. Για την επέκταση προς τα δυτικά, δεν αναφέρεται τίποτε, καθώς ο αρχαίος κόσμος ούτε καν υποπτευόταν την ύπαρξη της Αμερικής. Προς τα ανατολικά, όμως, αναφέρει ο Πλάτων ότι εκστράτευσαν στην Αφρική μέχρι την Αίγυπτο και στην Ευρώπη μέχρι την Ελλάδα. Έπειτα, ακολούθησε ο δραματικός καταποντισμός της μυθικής ηπείρου.

Αυτή, ουσιαστικά, είναι και η πρώτη γραπτή πληροφορία για την Ατλαντίδα, ημιτελής κι αυτή, διότι δε σώζονται ολόκληροι οι δύο διάλογοι του Πλάτωνα.

Τα διάφορα στοιχεία που αποκόμισε σήμερα η έρευνα από τους γύρω λαούς της υποτιθέμενης Ατλαντίδας, είναι αρκετά σοβαρά. Στην προκολομβιανή Αμερική υπήρξαν άφθονα τέτοια στοιχεία, τα οποία, όμως, εξαφανίστηκαν με την επιδρομή των Ευρωπαίων. Όσα, εν τούτοις, σώζονται συγκρινόμενα με των άλλων λαών, παρουσιάζουν πολλές ομοιότητες.

Είναι γνωστό ότι όλοι σχεδόν οι λαοί του πλανήτη μας διατήρησαν μια ανάμνηση κάποιου αρχαίου κατακλυσμού. Οι Ισραηλίτες με τον Νώε, οι Έλληνες με τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα και άλλοι. Οι θρύλοι που σχετίζονται με κατακλυσμό δεν μπορεί παρά να είναι αντανακλάσεις πραγματικών γεγονότων, βαθύτατα ριζωμένων στην περίτρομη μνήμη της ανθρωπότητας.

Μια σύγκριση, λοιπόν, των ευρωπαιοασιατικών θρύλων με τους αρχαίους αμερικανικούς πείθει ότι οι τελευταίοι συνδέονται μάλλον με την καταβύθιση κάποιας ηπείρου, παρά με την τήξη των παγετώνων και τις πλημμύρες που αναφέρουν οι θρύλοι των ευρωπαιοασιατικών λαών.

Ωστόσο, ελάχιστες έρευνες έχουν γίνει για τη γεωλογική απόδειξη της ύπαρξης της Ατλαντίδας. Ο διαπρεπής γεωλόγος Φωκίων Νέγρης υποστήριζε πως η έρημος της Λιβύης και της Σαχάρας υπήρξαν άλλοτε εύφορες περιοχές με αφθονία υδάτων. Λόγω, όμως, της καταβύθισης της Ατλαντίδας, η στάθμη της θάλασσας έπεσε, οι πηγές στέρεψαν και κάθε ίχνος υγρασίας εξαφανίστηκε.

Οι βυθομετρήσεις που έγιναν από αμερικανικά, αγγλικά και γερμανικά πλοία στον Ατλαντικό Ωκεανό απέδειξαν την ύπαρξη ενός απέραντου υποβρυχίου οροπεδίου, οριζόμενου από τις Βρετανικές Νήσους, τα παράλια της Αφρικής και τη Νότια Αμερική.

Εξάλλου, προς τον βορρά των Αζορών Νήσων, σε βάθος 3.000 μέτρων, ανασύρθηκαν τεμάχια λάβας, της οποίας η φυσική και χημική σύσταση μαρτυρεί ότι αυτή συμπυκνώθηκε όχι στο νερό, αλλά στον ελεύθερο αέρα.

Από τη ζωολογία επίσης μαθαίνουμε ότι ορισμένα είδη μαλακίων που ζουν στα παράλια της Κεντρικής Αφρικής και των Αντιλλών Νήσων, βρίσκονται και στα παράλια της Δυτικής Ευρώπης, στις Αζόρες και στα Κανάρια Νησιά. Και στο γεγονός αυτό στηρίζεται μια ακόμη βάσιμη υποψία για την ύπαρξη της Ατλαντίδας.

Μερικοί γεωλόγοι παραδέχονται ότι η Ατλαντίδα ήταν κι αυτή το λείψανο μιας ακόμη μεγαλύτερης ηπείρου, η οποία αργότερα τεμαχίστηκε και από εκεί προέκυψε η θρυλική Ατλαντίδα του Πλάτωνα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΒΡΑΔΥΝΗ”, στις 30/09/1932…