Στις ΗΠΑ εγκρίθηκε από τη Βουλή των αντιπροσώπων, με συντριπτική πλειοψηφία το ψήφισμα για την επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους

http://www.topontiki.gr/article/349005/i-genoktonia-ton-armenion-ta-heria-ton-toyrkon-vaftikan-me-aima-athoon-sklires-photos

Στις ΗΠΑ εγκρίθηκε από τη Βουλή των αντιπροσώπων, με συντριπτική πλειοψηφία το ψήφισμα για την επίσημη αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους. Οι Τούρκοι μετά το ηχηρό αυτό χαστούκι βγάζουν αφρούς. Μάλιστα ο Τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου, έκανε λόγο για «επονείδιστη απόφαση».

Οι χώρες που έχουν επίσημα αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων είναι:

Αργεντινή

Βέλγιο

Καναδάς

Χιλή

Κύπρος

Ελλάδα

Γαλλία

Γερμανία

Ιταλία

Λιθουανία

Λίβανος

Ολλανδία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων, 2015), Γενοκτονία Αρμενίων (το 2018).

Πολωνία

Ρωσία

Σλοβακία

Σουηδία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων)

Ελβετία

Ουρουγουάη

Βατικανό

Βενεζουέλα

Αρμενία

Αυστρία (μαζί με των Ελλήνων και των Ασσυρίων)

Βολιβία

Τσεχία

Συρία

Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής

Βραζιλία

Βουλγαρία

Λιβύη

Λουξεμβούργο

Παραγουάη

Πορτογαλία

Τη Γενοκτονία των Αρμενίων έχουν αναγνωρίσει, επίσης, τέσσερις περιοχές της Ισπανίας (Βασκονία, Καταλονία, Βαλεαρίδες Νήσοι, Ναβάρρα), η Σκωτία, η Ουαλία και η Βόρειος Ιρλανδία (από τη Μεγάλη Βρετανία) και δύο Πολιτείες της Αυστραλίας (Νέα Νότια Ουαλία και Νότια Αυστραλία

Τι συνέβη

Ως γενοκτονία των Αρμενίων αναφέρονται τα γεγονότα εξόντωσης Αρμενίων πολιτών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σφαγές Αρμενίων είχαν γίνει και ενωρίτερα επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ, το 1894-96, με τον αριθμό των νεκρών να εκτιμάται μεταξύ 80 και 300 χιλιάδων και τον αριθμό των ορφανών παιδιών σε 50.000.[1] Ωστόσο οι πλέον εκτεταμένες σφαγές Αρμενίων αποδίδονται στο κίνημα των Νεότουρκων (1908-18). Ως έναρξη της Αρμενικής Γενοκτονίας συμβολικά θεωρείται η 24η Απριλίου του 1915, όταν η ηγεσία της Αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν. Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες.

Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι ο αριθμός των νεκρών Αρμενίων ήταν από 600.000 ως 800.000, ενώ Δυτικές και Αρμενικές πηγές ανεβάζουν τον αριθμό των σφαγιασθέντων στο 1.500.000.

Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι δεν υπήρχε εξόντωση αλλά εκτοπισμός του Αρμενικού πληθυσμού. Το επίσημο τουρκικό κράτος υποστηρίζει πως οι Αρμένιοι αντάρτες υποστήριζαν τα ρωσικά στρατεύματα κατά την εισβολή τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Άλλοι αρνητές, υποστηρίζουν πως δεν υπήρξαν ενέργειες οι οποίες έχουν σκοπό την εξολόθρευση, άρα δεν είναι γενοκτονία. Σύμφωνα με τον Mustafa Akyol, η γενοκτονία (την αποκαλεί «εθνοκάθαρση») συνέβη εξ αιτίας της κατάρρευσης της «ανεκτικής» Οθωμανικής αυτοκρατορίας και της ανάδυσης του εθνικισμού.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων πραγματοποιήθηκε παράλληλα και με τον ίδιο τρόπο με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Ελλήνων και των Ασσυρίων (Νεστοριανών χριστιανών).

Εκτός από τη δολοφονία ανθρώπων, η γενοκτονία περιλάμβανε και την απαγωγή γυναικών και παιδιών τα οποία εξισλαμίζονταν, άλλαζαν ονόματα και ενσωματώνονταν σε νοικοκυριά μουσουλμάνων (Τούρκων, Κούρδων, Αράβων κ.ά.) ως σύζυγοι ή σκλάβοι. Σύμφωνα με τα έθιμα των τοπικών φυλών, για να αποφεύγονται οι αποδράσεις, οι σκλάβοι μαρκάρονταν με τατουάζ στο πρόσωπο ή το λαιμό. Πόλεις όπως η Χαρπούτ (Δυτική Αρμενία) και η Μεζρέ (Αν. Τουρκία) είχαν γίνει κέντρα εμπορίας Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων σκλάβων. Εκεί "οι πλέον επιθυμητές γυναίκες, κυρίως αυτές από πλούσιες οικογένειες, ζητούνταν από τοπικούς μουσουλμάνους και ελέγχονταν από γιατρούς για αρρώστιες κτλ." Μετά το τέλος του Α' Παγκ. Πολέμου, στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατέλαβαν οι σύμμαχοι απελευθερώθηκαν πάνω από 90.000 ορφανά Αρμενίων από την Τουρκία, τη Συρία, την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Αρμενία και τη Γεωργία.