Ένα εντελώς γελοίο θέαμα είχα την "ευτυχία" να δω προχθές.Δυο ηλικιωμένοι,ως πολύ ηλικιωμένοι,πιάστηκαν στα χέρια σε ένα δρόμο του Περιστερίου για ποιο λόγο λέτε;Για το ποιος έχει δικαίωμα να κόψει λεμόνια από μια λεμονιά, από αυτές που έχει φυτέψει ο δήμος στα πεζοδρόμια!
Από που να πιαστείς και τι να πρωτοπείς γι' αυτό το θέμα;Από την αστεία εικόνα των δύο γερόντων που προσπαθούσαν να χτυπήσουν ο ένας τον άλλο χωρίς να μπορούν καλά καλά να σηκώσουν τα χέρια τους;Από το ευτελές της αξίας των λεμονιών,και τον υπεραρκετό αριθμό τους όχι για δύο αλλά για δέκα ανθρώπους;Για το ότι η καημένη η λεμονιά δεν ανήκει σε κανέναν από τους αντιμαχόμενους αλλά στο δήμο που τη φύτεψε;
Κι όμως έτσι δε φερόμαστε κι εμείς στη ζωή μας;Μήπως είμαστε λιγότερο αστείοι όταν τσακωνόμαστε με συνανθρώπους μας για λόγους που ενώ θεωρούμε σοβαρούς είναι εντελώς αστείοι;Όταν τσακωνόμαστε για περιουσιακά ,λες και θα πάρουμε μαζί μας τίποτα μετά από λίγα χρόνια,όταν τσακωνόμαστε για το ποιος θα κάνει κουμάντο σε ένα χώρο,εργασιακό,εκκλησιαστικό ή ό,τι άλλο, λες και αφορά κανέναν πραγματικά εκτός από το δικό μας θλιβερό μικρόκοσμο;Όταν απειλούμε τους αδελφούς μας,τους εν Χριστώ υποτίθεται αδελφούς μας, με χίλιες δυο συνέπειες λες και έχουμε καμιά ουσιαστική εξουσία στη ζωή κάποιου, εμείς που δεν μπορούμε ούτε τη δική μας να εξουσιάσουμε.
Οι όσιοι και οι μάρτυρες της Εκκλησίας, μας δίνουν όμως το παράδειγμα μιας άλλης ζωής.Οι πρώτοι θυσιάζουν το θέλημά τους και δεν αναζητούν το δίκιο τους όσο κι αν κάποιος τους αδίκησε ενώ οι δεύτεροι αγαπούν και συγχωρούν ακόμα και τους βασανιστές και εκτελεστές τους.
Είναι κρίμα που ακόμα και στην Εκκλησία σήμερα αυτό το πνεύμα δείχνει να έχει σχεδόν εκλείψει.Έχει αντικατασταθεί με μια πνευματικότητα τιμωρίας και εκδίκησης με την προκάλυψη της δήθεν δικαιοσύνης.Όχι όμως της δικαιοσύνης του Θεού αλλά της δικαιοσύνης που εμείς θέλουμε να έχει ο Θεός.Της δικαιοσύνης που θεωρούμε πως μας συμφέρει.
Σχεδόν έχει εκλείψει όμως αυτό το πνεύμα όπως είπαμε.Γιατί υπάρχει.Και καλά θα κάνουμε να το ψάξουμε,να το βρούμε,να το μιμηθούμε,να το ζωογονήσουμε.Διότι αλλιώς θα είμαστε ζωντανοί νεκροί μέχρι να πεθάνουμε οριστικά.Καλύτερα λοιπόν να ζούμε ως φαινομενικά ανόητοι και να μας κοροϊδεύουν οι άνθρωποι παρά ως δήθεν έξυπνοι και να μη μας αναγνωρίσει όταν έρθει η ώρα ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου