Η θεραπεία των δαιμονισμένων στη χώρα των Γαδαρηνών,που διαβάζουμε στη σημερινή περικοπή, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον.Ιδιαίτερα η αντίδραση των Γαδαρηνών,που μετά το θαύμα που πραγματοποίησε ο Χριστός του ζήτησαν να απομακρυνθεί.
Οι Γαδαρηνοί πλούτιζαν από την εκτροφή χοίρων.Κάτι που απαγορευόταν από τον Μωσαϊκό Νόμο.Παρακούοντας το νόμο,το Λόγο του Θεού,ο άνθρωπος μένει μόνος απέναντι στο Διάβολο.Και μένει μόνος του με τη θέλησή του.Δεν είναι κάποιου είδους τιμωρία από τον Θεό.Μόνος του ο άνθρωπος τιμωρείται από την ίδια την παρακοή του.Και όταν μόνοι μας , χωρίς τη βοήθεια του Θεού τα βάζουμε με τους δαίμονες,πάντα χάνουμε.
Όλα αυτά συνειδητοποίησαν οι Γαδαρηνοί,όταν ο Χριστός άφησε τα δαιμόνια να μουν στους χοίρους που έβοσκαν εκεί κοντά και αυτοί πήγαν και έπεσαν στη λίμνη από το γκρεμό και πνίγηκαν.Και αντί να διορθώσουν το λάθος τους και να επιστρέψουν στο Θεό, προτίμησαν να συνεχίσουν τη ζωή τους όπως τη ζούσαν ως τότε.Μακριά από το Θεό , έρμαια στους πειρασμούς του Σατανά.Αυτή είναι και η τραγικότητα της ελευθερίας του ανθρώπου,της ελευθερίας που του έδωσε ο Θεός.Μπορεί να διαλέξει ακόμα και την καταδίκη του.
Στη ζωή μας, όταν έρχεται η ώρα και παρουσιάζονται τα σφάλματά μας, να μην φερόμαστε σαν τους Γαδαρηνούς.Να μην προτιμούμε μόνοι μας τα δεσμά της αμαρτίας.Αλλά να ζητάμε τη βοήθεια και τη θαλπωρή του Χριστού,ώστε να αλλάξουμε πορεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου