Ο Σενέρ Λεβέντ ζει και εργάζεται στα Κατεχόμενα και αναμετράται καθημερινά με την κατοχή, τον τουρκικό στρατό, την τουρκική «πρεσβεία», την τουρκοκυπριακή ελίτ, τον τουρκικό εθνικισμό, τους αυλικούς του Ερντογάν. Αναμετράται και με εκείνους στις ελεύθερες περιοχές που ενοχλούνται με τις ξεκάθαρες κουβέντες. Να λέγεται, δηλαδή, η κατοχή κατοχή και όχι να αναζητείται ορολογία «ίσων αποστάσεων» και να επιστρατεύεται το λεξικό των σεμιναρίων.
Για όλα αυτά θεωρείται από κάποιους «γραφικός», «τρελός», «πράκτορας» του κατοχικού στρατού (το «εκμυστηρεύτηκε» ένας πρώην κατοχικός ηγέτης σε Κύπριο πολιτικό!). Είναι ένας δημοσιογράφος, ο οποίος αρνείται τη «συμβατική» γλώσσα των συμβιβασμένων με τα αποτελέσματα της εισβολής και κατοχής. Άλλωστε για να είναι κάποιος «συμβατικός» και να θεωρείται… ρεαλιστής πρέπει να έχει περάσει από τα σεμινάρια που οργανώνουν οι γνωστές πρεσβείες και να αναμεταδίδει τα «πορίσματα»! Το θέμα στην Κύπρο, όμως, δεν είναι ψυχολογικό αλλά ζήτημα συνεχιζόμενης κατοχής. Και η άρση της κατοχής δεν θα γίνει με συμπλήρωση παζλ, όπως προέβλεπε το πρόγραμμα των υπερατλαντικών σεμιναρίων, αλλά με την πλήρη αποχώρηση της Τουρκίας.
Ο Σενέρ Λεβέντ σε συνέντευξή του στον Φιλελεύθερο της Κυριακής, στην Τώνια Σταυρινού, μεταξύ πολλών άλλων αναφορών του, μίλησε και για τα οδοφράγματα και τις δικοινοτικές ομάδες που δημιουργήθηκαν, κυρίως μετά τη μερική άρση των περιορισμών στη διακίνηση ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής. «Το θέμα της ειρήνης έχει περάσει σε επαγγελματίες. Στο παρελθόν αγωνιζόμασταν για ειρήνη και διαδηλώναμε χωρίς να περιμένουμε κάποια ανταμοιβή.
»Τώρα όποιος ανοίξει ένα πανό που γράφει πάνω ειρήνη, χρηματοδοτείται. Τους στέλνουν εκδρομές, συνέδρια, εργαστήρια στην Ευρώπη, στην Αμερική. Ανακάλυψαν και αυτά τα εργαστήρια για την ειρήνη όπου κάθονται όλοι σε κύκλο κι έρχεται ο Αμερικάνος και τους κάνει μάθημα», είπε και διερωτήθηκε για το προφανές: «Τι έχουν προσφέρει αυτές οι ομάδες “επίλυσης συγκρούσεων”;» Αυτές οι οργανώσεις αυτοβαπτίζονται σε ομάδες της «κοινωνίας των πολιτών» χωρίς να έχουν καμία σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα. Δεν είναι εναρμονισμένοι με το κυρίαρχο ρεύμα στην κοινωνία.
Η Τουρκία είναι κατακτητής
Η συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους δεν μπορεί να αναλώνεται στην προσπάθεια να προσεγγίσουν οι Ελληνοκύπριοι τις αξιώσεις του τουρκικού εθνικισμού. Η συνεργασία με τους Τουρκοκύπριους δεν μπορεί να στηρίζεται στην αναζήτηση τρόπων για να μείνει στο κάδρο η Τουρκία. Η Τουρκία, που όπως είπε ο Σενέρ Λεβέντ, είναι ο πραγματικός κίνδυνος για τους Τουρκοκύπριους. Και εξήγησε αυτό που πολλοί στις ελεύθερες περιοχές δεν μπορούν να το αντιληφθούν.
Στα Κατεχόμενα δεν υπάρχει μόνο η κατοχή του στρατού. Η Τουρκία είναι κατακτητής σε πολλά επίπεδα, του πληθυσμού, του κεφαλαίου και σε αυτή τη φάση διανύεται η δεύτερη περίοδος της πλιατσικολόγησης. Αρπάζει ο Ερντογάν και οι φίλοι του ό,τι έχει απομείνει από τη λεηλασία του 1974. Είναι το κράτος της μίζας του Ερντογάν, που αρπάζει ό,τι απέμεινε.
Εμείς, στις ελεύθερες περιοχές, γράφουμε λίγο-πολύ εκ του ασφαλούς. Ένας Τουρκοκύπριος με κίνδυνο τη ζωή του λέγει αυτά που θα έπρεπε να λένε όλοι οι Κύπριοι. Εάν αυτό γινόταν δεν θα χρειαζόταν να παραπέμπει ο Σενέρ Λεβέντ στη δημοσιογραφία του Όργουελ που είπε «να γράφεις αυτά που οι άλλοι δεν γράφουν». Εάν γινόταν αυτό δεν θα μπορούσαν οι ξένοι, οι άνθρωποι για παράδειγμα του ΟΑΣΕ, να συζητούν καν προγράμματα, που είναι παντός καιρού και περίπτωσης, για να φτιάχνονται λεξικά αυτοφίμωσης. Η απόκρυψη της αλήθειας, η παρουσίαση μιας τεχνητής πραγματικότητας, διαιωνίζει τις διαφορές, εμβολιάζει τον εθνικισμό με στοιχεία αδιαφανή και διαχωριστικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου