Έχουμε κληθεί να είμαστε εν Χριστώ.Καθένας μας οφείλει επίσης να αντιμετωπίζει τον φόβο που γεννιέται όταν όταν στεκόμαστε απέναντι στη δοκιμασία του πόνου-τον φόβο τον δικό μας,όχι των άλλων.Είναι ο φόβος που γεννιέται όταν συνειδητοποιούμε πως αν παραδοθούμε στην οδύνη,αν δεν κρατήσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας κλειστά,αν ακολουθήσουμε τη συνείδησή μας,τότε η οδύνη θα διαπεράσει την ψυχή μας.Όμως η μετοχή μας στη ζωή του κόσμου,τη ζωή του ανθρώπου και τη ζωή του Χριστού ξεκινάει από την ώρα που θα πούμε:Ναι!Ας γίνει έτσι!Διότι το "αναλαμβάνω τον άλλον"(τον περιθωριοποιημένο άνθρωπο ή τη μερίδα εκείνη των ανθρώπων που δοκιμάζεται σκληρά) σημαίνει ότι σηκώνω στους δικούς μου ώμους τη δική του δοκιμασία,"κατ' εικόνα Χριστού",και τον μεταφέρω μέχρι το κατώφλι του Πατέρα.
Αυτό σημαίνει επίσης ότι ο άνθρωπος που μεταφέρουμε στους ώμους μας,θα αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σταυρό·ένα σταυρό που θα πρέπει να μεταφέρομε μέχρι τον Γολγοθά.Και μόνο αν αφεθούμε να σταυρωθούμε πάνω σ' αυτό το σταυρό,χωρίς οργή,χωρίς επιφύλαξη,αλλά αυτοπροσφερόμενοι μέχρι τέλους,τότε μόνο θα μπορέσουμε να πούμε:"Πάτερ,άφες αυτόν,ου γαρ οίδε τι ποιεί".
Αυτό το έργο έχει να επιτελέσει ο καθένας μας.Αρχίζει από τα μικρά:να μάθουμε απλά να βλέπουμε και να ακούμε την αληθινή οδύνη που συντρίβει την ζωή των διπλανών μας.Όταν το βάρος της δοκιμασίας μοιράζεται στα δύο,γίνεται αναπάντεχα δύο φορές ελαφρύτερο.Και τελικά,στην ουσία,"οδύνη του διπλανού" δεν υπάρχει,γιατί εγώ και ο διπλανός είμαστε ένα.Θυμάμαι κάποτε στην Ι.Μ.Αγίας Τριάδος,καθώς έψαχνα τη θέση μου στη τράπεζα της Μονής,ένας μοναχός μου είπε:"Κάθισε όπου θέλεις"!Του απάντησα:"Δεν θέλω να πάρω τη θέση κάποιου άλλου".Με κοίταξε κατάπληκτος και μου είπε:"Εδώ δεν υπάρχουν άλλοι·είμαστε όλοι εμείς"!
Anthony Bloom,Το Μυστήριο της ίασης,εκδ.Εν Πλω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου