Λοιπόν μέσα στη ζέστη του Ιουνίου και διαφόρων παλαβών πραγμάτων που αντιμετωπίζω καθημερινά,όπως και όλοι σχεδόν οι κάτοικοι αυτού του τόπου,θυμήθηκα ότι ήθελα να θίξω ένα τρομακτικά φλέγον θέμα:την αντιπάθειά μου για τον πληθυντικό ευγενείας!
Μα ποιος σκέφτηκε τέτοια βλακεία ήθελα να 'ξερα!Γιατί να μιλήσεις στον πληθυντικό απευθυνόμενος σε έναν άνθρωπο;Μεθυσμένος είσαι και τα βλέπεις διπλά;"Τι κάνετε,πάτερ;Καλημέρα σας πάτερ,κλπ".Αφού το ξεκινάς στον πληθυντικό,συνέχισέ το έτσι ρε αδερφέ.Τι κάνετε πατέρες.Να είσαι γραμματικά και συντακτικά σωστός.Βέβαια υπάρχει το μικρό προβληματάκι που ανέφερα παραπάνω.Είμαι ένας,ούτε δύο,ούτε τρεις.
Είναι,λέει,θέμα σεβασμού.Μπα,τι μας λέτε καλέ;Και γιατί με σέβεσαι;Τι σπουδαίο έχω κάνει,που το ξέρεις εσύ και δεν το ξέρει όλος ο υπόλοιπος κόσμος.Και από που προκύπτει ότι σέβεσαι τον άλλον όταν του μιλάς στον πληθυντικό,δεν κατάλαβα.Πέρα από το φοβερό επιχείρημα "τόσα χρόνια έτσι είναι".Δεν έχει λογική αυτό το πράγμα.Άλλωστε ο σεβασμός αλλού φαίνεται,όχι στα λόγια.Άμα μετρήσω πόσοι από αυτούς που μου μιλάγανε στον πληθυντικό ευγενείας,μόλις έστριβα έβγαζαν το φτυάρι αγενείας θα χρειαζόμουν τρεις εβδομάδες για να τους βάλω σε σειρά.
Για να μη με θεωρείται αστοιχείωτο,έκανα και μια έρευνα στο γκουγκλ για το θέμα.Ένα κάρο βλακείες διάβασα.Από αυτό που ανέφερα πιο πάνω,"έτσι είναι τόσο καιρό,τι συζητάμε τώρα"μέχρι και το "οι αρχαίοι δεν είχαν πληθυντικό ευγενείας,τον έφεραν οι βυζαντινοί,οι φράγκοι κλπ".
Παρένθεση,γιατί σε κάθε θέμα πρέπει να πετάγεται ένας τουλάχιστον αρχαιόπληκτος και να μας πρήζει με το τι κάνανε οι αρχαίοι Έλληνες δεν το καταλαβαίνω.Αν όλους αυτούς μπορούσαμε να τους στείλουμε σε εκείνη την εποχή να ζήσουν,ούτε εβδομάδα δεν θα έβγαζαν.Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για του βυζαντινόπληκτους της εκκλησίας.Εντάξει,να πάρουμε τα καλά από εκείνες τις εποχές αλλά να μην κολλάμε κι έτσι.Είχαν τα ανάλογα ή και περισσότερα στραβά εκείνες οι εποχές.Κλείσιμο παρένθεσης.
Όπως και να 'χει,το πρώτο που προσπαθώ να κόψω στους συνομιλητές μου είναι να μου απευθύνονται λες και είμαι κανένας Λουδοβίκος(όχι των Ανωγείων).Δεν λείπει ο τυπικός σεβασμός στην κοινωνία,αλλά ο αυθεντικός σεβασμός που επιτυγχάνεται μέσω της αγάπης και της οικειότητας.
Αυτή φυσικά είναι η άποψή μου και δεν διεκδικώ κανένα αλάθητο.Κι εγώ όταν απευθύνομαι σε κάποιον μεγαλύτερο ή ανώτερο στον πληθυντικό μιλάω.Δεν μοιράζονται όλοι τη δική μου λόξα και δεν μπορώ να την επιβάλλω.Αυτό είναι αυτονόητο.Απλά θεωρώ αυτόν τον τύπο γελοίο.Όπως και το διπλό "κύριε" που κολλάμε στους Μητροπολίτες.
Σχέση αγάπης/μίσους με τον πληθυντικό. Αλλού τον απεχθάνομαι, αφού θεωρώ ότι μας αποστερεί κάθε είδους μεσογειακότητος(sic),λόγου χάρη πεθαίνω με την προσφώνηση "αδερφέ"-"αδερφέ, ξέρεις πως βγαίνω από δω εθνική" και τα σχετικά.. Πραγματικά, νιώθεις πως δεν άλλαξε τίποτε από την εποχή του Ιησού, που οι καμηλιέρηδες αλληλοπροσφωνούνταν έτσι και καλούσαν το συνοδοιπόρο να κοπιάσει και να μοιραστεί φαγί και πιοτί(βλέπω πολλές ταινίες τη Μ.Βδομάδα-το παραδέχομαι)..
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλες φορές, όμως, είναι μια καταφυγή για να γλυτώσεις από τον κάθε λογής ανεπιθύμητο. Και αν χαρακτηρίζεται από κάτι η εποχή μας, είναι σίγουρα από την υπερβολική αναγκαστική έκθεση στην παλιανθρωπιά.
Εγώ έχω χειρότερο κόλλημα με το τραπέζι. Εκεί φαίνεται πραγματικά ο άνθρωπας. Βγαίνεις, ξερωγώ, και σου παραγγέλνει ο άλλος ξεχωριστά πιάτα ή βάζει σαλάτα στο πιάτο του, γιατί σιχαίνεται το κοινό λαδομπούκι. Ποιον σιχαίνεσαι, ρε, εμένα?? Καλά, να μην πω για σκηνές λογαριασμού τύπου "τα δικά μου είναι τόσο". Εκεί πάμε κατευθείαν στην εκτόξευση με εφεδρικό αλεξίπτωτο..
Χαχα!Το τελευταίο με τη σαλάτα,κορυφαίο!
ΔιαγραφήΑν θέλω να γλιτώσω από κάποιον,πάντως,μόνο πληθυντικό δε χρησιμοποιώ.
Τη μεσογειακότητα,την ανατολικότητα και άλλες -ότητες