Ορισμένα πράγματα περί Ορθόδοξης πίστης που έχω μετά από έρευνα ανακαλύψει και εξακριβώσει και για τα οποία βέβαια υπάρχει ακριβής και άφθονη τεκμηρίωση για όποιον ενδιαφέρεται. Υπάρχουν και πολλά άλλα βέβαια, για τα οποία έχουμε μιλήσει σε σειρά άλλων αναρτήσεων. Στόχος είναι πάντοτε αυτό που έλεγε ο μεγάλος Ρώσος θεολόγος της διασποράς Παύλος Ευδοκίμωφ: «ο εξαγνισμός της πίστης». Αυτός πίστευε ότι ήταν το κλειδί για την εμφάνιση (όπως και την εξαφάνιση) αθεϊστικών ρευμάτων. Ευχή να προβληματιστούμε όλοι θετικά και δημιουργικά και να εμβαθύνουμε στα περί την πίστη.
Έχουμε λοιπόν και λέμε…
1)Η υπακοή στον γέροντα και την αδελφότητα του κοινοβιάτη μοναχού είναι άσχετη με την πνευματική καθοδήγηση/πατρότητα, που είναι ελεύθερη και κατ’ επιλογήν για όλους τους μοναχούς. (Παραδειγμα ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης.)
2)Η πνευματική καθοδήγηση είναι άσχετη με την εξομολόγηση, μυστήριο το οποίο μπορεί να τελεστεί από όποιον διαθέτει ειδική ιερωσύνη, δηλαδή από τους χειροτονημένους ιερείς.
3)Στην Ορθοδοξία έχουμε αγίους αντιρρησίες συνείδησης όπως τον πρόσφατης μνήμης Άγιο Μαρτίνο της Τουρώνης, ενώ δεν υπάρχει η έννοια του δίκαιου (αλλά μόνο «δικαιολογήσιμου») πολέμου. Με άλλα λόγια, ο πόλεμος με εκούσιους φόνους είναι πάντοτε πτώση, αν και πολύ μικρότερη από την πλευρά του αμυνόμενου ή απελευθερωτή.
4)Η «οικονομία» είναι ακρογωνιαίος εκκλησιαστικός Κανόνας. Η αντίθεση βρίσκεται μεταξύ ακρίβειας και επιείκειας. Οικονομία σημαίνει εξειδίκευση και πρέπει να ισχύει πάντα.
5)Οι εκκλησιαστικοί Κανόνες περιλαμβάνουν αυτούς που έχουν επικυρωθεί Συνοδικά. Μεταξύ αυτών περιέχονται Κανόνες του Μ. Βασιλείου, του Γρηγορίου Νύσσης, όχι όμως μικρότερων αγίων όπως του Ιωάννη του Νηστευτή, οι οποίοι μερικές φορές έρχονται σε σαφή αντίθεση με τους Συνοδικούς.
6)Η Εκκλησία διδάσκει και δια της απουσίας. Όταν κανείς προσθέτει κανόνες, τότε είναι τόσο ή και περισσότερο κακόδοξος από αυτόν που αυθαίρετα αφαιρεί (αντί να αποσυνδέει από το ιστορικοπολιτισμικό πλαίσιο και επανασυνδέει στο σημερινό). Ο Άγιος Παίσιος ο Μέγας [φωτό], όταν ρωτούνταν επανειλημμένα για κάποιο λόγο ωφέλιμο, λέγεται ότι τελικά είπε: «Να μην προσθέσετε ούτε να αφαιρέσετε τίποτα από τους Πατέρες».
7)Ο Χριστός στην εποχή του είχε ως πρώτο εχθρό τους Φαρισαίους. Οι Φαρισαίοι ήταν εθνοκεντριστές, νομικιστές, αυστηροί τηρητές των θρησκευτικών διατάξεων, επινοητές νέων ηθικοθρησκευτικών διατάξεων που κατά τη γνώμη τους απέρρεαν απο το Νόμο. Επαναλαμβάνω: Ο Χριστός στην εποχή Του είχε ως πρώτο και θανάσιμο, όπως αποδείχτηκε, εχθρό την «ακριβέστατη αίρεση» των Φαρισαίων.
8)Δεν υπάρχει κανένας Συνοδικός κανόνας που να ορίζει (υποχρεωτικά) νηστεία άλλη πέραν της Μ. Τεσσαρακοστής, εκτός των μοναχών. Δεν υπάρχει νηστεία που να προβλέπεται πριν την Θ. Κοινωνία (αν εξαιρέσουμε την «καθολική» κατά τις τελευταίες ώρες). Αντιθέτως, υπάρχουν Κανόνες που μιλούν για την αποστέρηση του [δίκαιου] μισθού εκ μέρους του εργοδότη ως εφάμιλλη του φόνου. (Πρβλ. «δυϊλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες».)
9)Πολλά ακόμη (επαφίεται ως άσκηση στον αγαπητό αναγνώστη)…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου