Υπό διάλυση...

anixneuseis.gr

του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Ήθελα να αποφύγω τον τίτλο διότι τον χρησιμοποίησε ο Σάββας Καλεντερίδης, αλλά όσο και να προσπάθησα δεν το πέτυχα. Ό,τι μου ερχόταν στο νου, ήταν χειρότερο.

Αν και οι αναρχικοί που σέβονται τον εαυτό τους δεν θα τα έβαζαν με ένα κράτος όπως το ελληνικό, μέλη του «Ρουβίκωνα» μπήκαν χθες(γράφτηκε στις 18-11) στο υπουργείο Άμυνας, πέταξαν φυλλάδια, και η είδηση λέει πως έφυγαν κυνηγημένοι από την ασφάλεια του στρατοπέδου. Προσωπικά δεν το πιστεύω πως έφυγαν κυνηγημένοι, διότι ό,τι έχει σχέση με τη διατήρηση του κύρους και της αξιοπιστίας των θεσμών στη χώρα έχει ευνουχιστεί σε βαθμό άκρως επικίνδυνο. Το πολύ-πολύ να τους παρακάλεσαν να απέλθουν.

Δυστυχώς για τον «Ρουβίκωνα», τα μέλη του θα αναχώρησαν με την ασφάλεια που τους παρέχει η αριστερή διαχείριση της εγκληματικότητας και της παρανομίας κατά Τόσκα. Κι αυτό δεν είναι καθόλου κολακευτικό για μια αναρχική ομάδα. Σημαίνει, δε, ότι ο «Ρουβίκωνας» δίνει παραστάσεις χωρίς να διατρέχει κανέναν κίνδυνο. Και το ερώτημα είναι αν αξίζει τον κόπο. Μάλλον όχι. Δεν έχει καθόλου σασπένς.

Ο «Ρουβίκωνας» δεν έχει αντίπαλο διότι απέναντί του δεν υπάρχει κράτος, αλλά μια φοβισμένη διακομματική πολιτική ελίτ που το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να συναγελάζεται.

Πολιτικοί νάνοι βρέθηκαν τυχαία στην κορυφή των κομμάτων και νομίζουν πως είναι γίγαντες.

Το τραγικό είναι πως δεν αποτελείται μόνο ο πολιτικός χώρος από νάνους. Φοβάμαι πως το ίδιο μέγεθος έχουν και πρόσωπα υψηλά ιστάμενα σε θεσμούς που είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να καταρρεύσουν σε μια χώρα.

Δεν υπήρχε κανένας λόγος ο –εν υπηρεσία και με στολή ευρισκόμενος στην ομιλία του πρωθυπουργού στην Κομοτηνή– στρατηγός να ηγείται των χειροκροτητών του Αλέξη Τσίπρα. Οι αρχηγοί δεν χειροκροτούν κανέναν. Η εικόνα ήταν απογοητευτική.


Την Πέμπτη έκανα στην TV-100, τη Δημοτική Τηλεόραση Θεσσαλονίκης, μια εκπομπή με τον εξαιρετικό ναύαρχο ΠΝ ε.α. Κωνσταντίνο Γκορτζή. Μιλήσαμε για το Α/Τ «Βέλος», στο οποίο ήταν σημαιοφόρος.

Η υπόθεση του «Βέλος» ήταν συνδεδεμένη με το Κίνημα του Ναυτικού, επί δικτατορίας.

Όταν οι συνθήκες ωρίμασαν, το Κίνημα αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί. Το σχέδιο ήταν να καταλάβουν ένα νησί, τη Σύρο αν άκουσα καλά, και να καλέσουν εκεί την προ δικτατορίας πολιτική ηγεσία της χώρας, να σχηματίσει κυβέρνηση και να ζητήσει από τη χούντα να εγκαταλείψει την εξουσία.

Διαπνεόμενοι από στρατιωτικό πνεύμα, αναζήτησαν και βρήκαν κάποιαν άτυπη ηγεσία στο πρόσωπο του εν αποστρατεία ευρισκόμενου ναυάρχου Κονοφάου. Και θέλησαν, πριν αρχίσουν τη δράση τους, να ρωτήσουν τον αρχηγό. Ο αρχηγός είπε: ας ρωτήσουμε τον Αβέρωφ.

Και ο Αβέρωφ απάντησε «εδώ που φτάσατε, συνεχίστε».

Περίμεναν να πάρει την απόφαση ο Κονοφάος. Αφού σκέφτηκε, σκέφτηκε, τους είπε: ας το αφήσουμε για αργότερα. Το Κίνημα προδόθηκε και η επιχείρηση απέτυχε, γεγονός που ανάγκασε τον κυβερνήτη του «Βέλος» αντιπλοίαρχο Νίκο Παππά να αποσκιρτήσει από ΝΑΤΟϊκή άσκηση και να οδηγήσει το πλοίο στην Ιταλία. Εκεί το πλοίο παραδόθηκε στον νέο κυβερνήτη που όρισε η δικτατορική κυβέρνηση. Το παράδειγμα αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση ανίκανης και ακατάλληλης ηγεσίας, όπως εκφράστηκε από τον Κονοφάο.

Πολύ φοβάμαι πως όλοι οι θεσμοί, ακόμη και οι πιο οργανωμένοι της χώρας, έχουν ανάλογες ηγεσίες. Το πολιτικό σύστημα φρόντισε να τις ευνουχίσει για να μπορεί να ελέγχει.

Τώρα, αν μ’ αυτά και μ’ αυτά το κράτος οδηγήθηκε σε διάλυση, αυτό δεν απασχολεί κανέναν τους.

Ούτε η αστυνομοκρατία ούτε τα αυταρχικά καθεστώτα ούτε οι περιορισμοί των ελευθεριών είναι επιθυμητές επιλογές. Αλλά η δημοκρατία και η ελευθερία βασίζονται σε ορισμένους θεσμούς που πρέπει να προστατευθούν. Διαφορετικά έχουμε τον ολοκληρωτισμό τού «ο καθένας κάνει ό,τι θέλει». Και στην περίπτωση αυτή την πληρώνουν πάντα οι αδύναμοι.