Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Μόνο λίγα εικοσιτετράωρα μετά την αναπάντεχη αποτυχία σχηματισμού νέας, τετρακομματικής κυβέρνησης στη Γερμανία, μαζί με τα σύννεφα που πύκνωσαν πάνω από το Βερολίνο έπεσαν και οι μάσκες του γερμανικού πολιτικού κατεστημένου, αλλά και της αριστεροπράσινης δημοσιογραφικής ελίτ των σαλονιών, που του συμπαραστέκεται διαχρονικά σε όλα τα σημαντικά θέματα. Πλέον, στις «έγκυρες» αριστεροπράσινες αρχισυνταξίες:
· μιλούν μέχρι και για «πραξικόπημα κατά της δημοκρατίας»,
· επαναφέρουν – σε κλίμα εκφοβισμού – στη μνήμη τα άγχη, τις μηχανορραφίες και τα πάθη της αποτυχημένης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης,
· στιγματίζουν απαξιωτικά το «απείθαρχο» μέρος της γερμανικής κοινωνίας σαν «ανίκανο για τη δημοκρατία»,
· κρύβουν την αλήθεια, αρνούμενοι να παραδεχτούν ότι ο πραγματικός λόγος της αποτυχίας ήταν τα 327 σημεία διαφοροποίησης – απόκλισης των τεσσάρων κομμάτων που συμμετείχαν στη διαβούλευση για το κυβερνητικό σχέδιο Jamaica, αλλά και η «εκνευριστική» εύνοια της Μέρκελ προς τους «αγαπημένους» της Πράσινους και όχι ο Κρίστιαν Λίντνερ των Φιλελευθέρων,
· στοχοποιούν «αφρίζοντας» από εμπάθεια τους «αποδιοπομπαίους τράγους» της κυβερνητικής διαβούλευσης,
· αναγορεύουν τους Πράσινους «Χμερ» του δικαιωματισμού, του οικολογισμού και των απαγορεύσεων σε μοναδικό «υπεύθυνο» κόμμα εξουσίας,
· υμνούν το Γερμανό Πρόεδρο που επιδιώκει επίμονα να μην στηθούν εκ νέου κάλπες, αφήνοντας όμως εκτός διαλόγου δύο κοινοβουλευτικά κόμματα (AfD, die LINKE),
· απαξιώνουν φλεγματικά οποιαδήποτε άποψη δεν χωρά στη δική τους λογική της πολιτικής ορθότητας,
· βλέπουν το ενδεχόμενο νέων εκλογών ως το απόλυτο κακό για τη δημοκρατία.
Παρακολουθώντας τα πολύ έντονα δημοσιογραφικά τεκταινόμενα των ημερών στη Γερμανία εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι το ζητούμενο για τις γερμανικές ελίτ ήταν μετά τα άσχημα εκλογικά αποτελέσματα της 24ης Σεπτεμβρίου να επιβληθεί πάση θυσία και πάλι το αποτυχημένο «σύστημα Μέρκελ», μια κυβέρνηση των ψευτοσυμβιβασμών, ένα ετερόκλητο κυβερνητικό συνονθύλευμα χωρίς υλοποιήσιμο σχέδιο και κατεύθυνση, όπως θα ήταν μια κυβέρνηση Μέρκελ – Πρασίνων, με «τσόντα» τους «ριγμένους» Φιλελεύθερους. Οι τελευταίοι βλέποντας την μερκελική συμπαιγνία αντέδρασαν, εκθέτοντας τη Μέρκελ, που είναι η μεγάλη χαμένη αυτής της πρωτόγνωρης μεταπολεμικά ιστορίας για τη Γερμανία.
Αυτό που τους απομένει πλέον είναι μια κυβέρνηση μειοψηφίας Μέρκελ – Πρασίνων με ανοχή των Σοσιαλδημοκρατών, εφόσον πιεστούν τόσο όσο να επαναπροσδιορίσουν τη στάση τους, ή νέες εκλογές με άγνωστο αποτέλεσμα. Όπως όλα δείχνουν το Βερολίνο θα παραμείνει συννεφιασμένο για πολύ καιρό ακόμη και μαζί του ολόκληρη η Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου