Όταν η θεία εξωτερική λατρεία εγκατέλειψε την εσωτερική λατρεία, εξέπεσε, και ο Θεός απέδειξε μέσα από μια αξιοσημείωτη αλυσίδα γεγονότων ότι το γράμμα δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς το πνεύμα, ότι βρίσκεται εκεί για να οδηγεί απλώς το πνεύμα και, μάλιστα, είναι ανώφελο και ο Θεός το απορρίπτει αν αποτύχει το σκοπό του.
Όπως το πνεύμα της φύσης εκτείνεται στα πιο στείρα βάθη για να ζωντανέψει, να διατηρήσει και να προκαλέσει την ανάπτυξη σε ο,τιδήποτε επιδεκτικό στην επιρροή του, έτσι και το πνεύμα του φωτός εξαπλώνεται εσωτερικά μεταξύ των εθνών για να εμψυχώσει παντού το νεκρό γράμμα μλεσω του ζωντανού πνεύματος.
Γι' αυτό και βρίσκουμε έναν Ιώβ ανάμεσα στους ειδωλολάτρες, έναν Μελχισεδέκ σε παράξενα έθνη, έναν Ιωσήφ μαζί με τους Αιγύπτιους ιερείς, έναν Μωυσή στη χώρα των Μαδιανιτών, ως ζωντανές αποδείξεις ότι η εσωτερική κοινότητα εκείνων που μπορούν να λάβουν το φως ενώνονταν σε ένα πνεύμα και μία αλήθεια σε όλες τις εποχές και σε όλα τα έθνη.
Karl Von Eckarthausen, Η μυστική εκκλησία των πεφωτισμένων, εκδ. Δαιδαλέος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου