Κυριακή του Παραλύτου

 

Τρεις ασθένειες θέλει να θεραπεύσει ο Ιησούς στη σημερινή περικοπή. Καμία από τις τρεις δεν έχει να κάνει με την κατάσταση του παραλύτου. Αν και ο παράλυτος υποφέρει από όλα τα εξωτερικά στοιχεία μιας ασθένειας, παρ' όλα αυτά δεν είναι αυτός ο ασθενής που θέλει ο Κύριος να θεραπεύσει. 

Η πρώτη ασθένεια είναι η αδιαφορία. Τι λέει ο παράλυτος στον Ιησού; «Κύριε, δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχτούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεβαίνει στο νερό πριν από μένα». Ο Χριστός γνωρίζει πως ο παράλυτος έρχεται πολύ καιρό, μόνος του στη δεξαμενή περιμένοντας να μπει πρώτος στο νερό μόλις ο άγγελος ταράξει τα νερά και δεν έχει βρεθεί ούτε ένας άνθρωπος να τον βοηθήσει. Τέτοια αδιαφορία. Όλοι επιζητούν το θαύμα, όλοι έρχονται να το δουν να συμβαίνει αλλά κανείς δε θέλει να κάνει κάτι ώστε να συμμετάσχει στην πραγματοποίηση του θαύματος. Και ο Κύριος τον θεραπεύει εντυπωσιακά. Του λέει να σηκώσει το κρεβάτι του ημέρα Σάββατο και να πάει σπίτι. 

Και αυτό μας οδηγεί στην επόμενη ασθένεια. Την τυπολατρία. Οι Ιουδαίοι άρχοντες βλέπουν τον πρώην παράλυτο να κουβαλά το κρεβάτι του και αντί να θαυμάσουν αυτό που γίνεται μπροστά στα μάτια τους, εξεγείρονται γιατί δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου. Εκεί οδηγεί τον άνθρωπο η υπερβολική προσήλωση στους τύπους και τους κανόνες. Στη σκληρότητα και τελικά στην απανθρωπιά. Στην αδυναμία τελικά να έρθουν σε επαφή με το Πνεύμα που σαν άνεμος όπου θέλει πνέει. Και πώς να έρθουν σε επαφή αφού αντί να αφήσουν τον απαλό αέρα να τους δροσίσει τη ψυχή προσπαθούν αν τον κλείσουν μέσα σε μπουκαλάκια; 

Τρίτη ασθένεια είναι τελικά το ίδιο το θαυμαστό γεγονός. Όλοι όσοι πήγαιναν στη δεξαμενή επιζητούσαν τη θαυμαστή θεραπεία, ήθελαν να δουν το θαύμα. Όμως κανένας τους δεν έβλεπε τον μοναχό του παράλυτο. Όσοι θεραπεύονταν έλεγαν πως ο Θεός τους θεράπευσε, όμως πώς Τον ευχαρίστησαν; Γύρισε κανείς τους να βοηθήσει εκείνον τον άνθρωπο που μόνος του δε κατάφερνε ποτέ να μπει στο νερό; Τι άλλαζε μέσα τους; Τίποτα. Επικαλούνταν κάποιο θαύμα που τους έκανε σωματικά υγιείς αλλά ψυχικά και πνευματικά παρέμεναν ασθενείς. Καμία αλλαγή πραγματική δεν ένιωθαν πέρα από τη εξωτερική θεραπεία.  Και ο Χριστός τι τους λέει ουσιαστικά; Ψάχνετε θαύματα, επικαλείστε θαύματα αλλά τελικά, το πραγματικό θαύμα που είναι η μεταμόρφωσή σας, η αλλαγή σας, η μετάνοιά σας ούτε το επιθυμείτε, ούτε το ζητάτε, ούτε το προσπαθείτε. 

Και έτσι, μας αποκαλύπτει ο Κύριος πως η ασθένεια δε βρίσκεται μόνο στην εξωτερική κατάστασή μας αλλά και την εσωτερική. Κυρίως σε αυτήν. Μας διδάσκει ότι το θαύμα δε βρίσκεται στα υπερφυσικά γεγονότα, τα ανεξήγητα, αλλά μέσα μας, στη μετάνοιά μας, στην ταπεινότητά μας, στην αγάπη μας. Όταν αυτές τις αρετές τις ξεκλειδώσουμε τότε μπορούμε να μιλάμε για πραγματικό θαύμα. Τι να το κάνουμε να λέμε πως οι άγιοι μας οδηγούν και οι άγγελοι χορεύουν γύρω μας όταν ο εγωισμός μας και η περηφάνια μας μας τυφλώνουν; Τι να κάνουμε την πιστότητα των κανόνων όταν δε μπορούμε να χαρούμε τη θεραπεία ενός αδερφού μας; 

Πολλά τα σημερινά μαθήματα που μας διδάσκει ο Κύριος. Καλό θα είναι να δούμε πέρα από τη θαυματουργή θεραπεία και να μη τα αφήσουμε να μας ξεφύγουν. Γιατί το θαύμα κρύβεται σε πιο απλά και καθημερινά πράγματα απ' όσο νομίζουμε...