Άγνοια και Άβυσσος

 

Οι πιο πολλοί κληρικοί δεν έχουν(-με) ιδέα από το χώρο του αποκρυφισμού. Δεν έχουν(-με) καμία γνώση για τη μαγεία, είτε στην "λαϊκή" της μορφή είτε στην πιο υψηλή -οι πιο πολλοί δεν πιστεύουν(-με) καν σε τέτοια πράγματα- και κατ' επέκταση δεν κατανοούν(-με) τον τρόπο που οι δαιμονικές δυνάμεις ενεργούν. Γιατί η μαγεία -όσο και αν την ωραιοποιούν διάφορες new age χαζοομάδες τύπου wicca- δεν είναι παρά ένα παιχνίδι συνδιαλλαγών με δαιμονικές δυνάμεις ή μια απόπειρα να κλαπεί αυτό που πρέπει να κερδηθεί με κόπο πνευματικό. 

Έτσι, στις σπανιότατες φορές που θα έρθουν αντιμέτωποι με κάτι τέτοιο, είτε θα αντιδράσουν εντελώς σπασμωδικά και λανθασμένα επιτείνοντας την αγωνία του προσώπου που θα ζητήσει βοήθεια είτε θα δώσουν ορθολογιστικές λύσεις οι οποίες θα οδηγήσουν σε απογοήτευση το συγκεκριμένο πρόσωπο που θα αναζητήσει λύσεις αλλού. Και αυτές είναι οι ήπιες περιπτώσεις.

Η χειρότερη είναι η μετατροπή ενός εξορκισμού σε ένα θέαμα, σε ένα εντυπωσιακό δρώμενο με τη παρουσία θεατών-πιστών με σκοπό πρώτον την διά του τρόμου ενστάλλαξη της πίστης, γεγονός απαράδεκτο, και την ανύψωση του ιερέα εξορκιστή, αυτό το τελευταίο δε χρειάζεται καν να το σχολιάσω. 

Οι χολιγουντιανές ταινίες, έχουν εξάψει τον τρόμο και την φαντασία πολλών θρησκευόμενων ανά τον κόσμο και έχουν στρώσει το δρόμο για τέτοιου είδους πρακτικές. Όμως εδώ υπάρχουν -εκτός από τα προφανή- δύο κίνδυνοι. Στην ασχετοσύνη ή την πονηριά του ο κληρικός να "χρησιμοποιήσει" ανθρώπους με ψυχικά προβλήματα, αφού δεν μπορεί ή δεν ενδιαφέρεται να τους ξεχωρίσει από κάποιον ο οποίος ταλαιπωρείται από κάτι δαιμονικό ή να θέσει σε κίνδυνο κάποιον από τους "θεατές" αφού όποιος έχει μια απλή επαφή με αυτά τα πράγματα γνωρίζει πως ότι "βγαίνει" από έναν ταλαίπωρο άνθρωπο δε γυρνάει απλά στο σπίτι του. 

Επιπλέον, όταν μιλάμε για δαίμονες, μιλάμε για αγγέλους, οι οποίοι έπεσαν και οι οποίοι μας παρατηρούν και μας γνωρίζουν από την αρχή της ύπαρξής μας. Αυτά τα πλάσματα είναι πολύ εύκολο να μας ξεγελάσουν και να πατήσουν πάνω στην οποιαδήποτε, έστω και μικρή αδυναμία μας και να κάνουν κακό και σε αυτόν που τελεί τον εξορκισμό και σε αυτόν που χρειάζεται τον εξορκισμό και σε αυτούς που κακώς παρευρίσκονται εκεί. 

Αυτά τα πράγματα δεν προσφέρονται για να κάνει κάποιος "όνομα" ή να έχει ακολούθους και οπαδούς. Και είναι πολύ ευαίσθητο θέμα καθώς πολλές φορές οι "δαιμονισμένοι" χρειάζονται ψυχιατρική περίθαλψη και όχι εξορκισμό, ο οποίος μπορεί να χειροτερέψει την κατάστασή τους. Ένας κληρικός που δεν έχει γνώση ούτε σε θέματα ψυχολογίας/ψυχιατρικής ούτε αποκρυφισμού/μαγείας, πιθανότατα θα προκαλέσει κακό παρά καλό. Και θα πάρει ένα βάρος τεράστιο πάνω του.