Την πρώτη Μαϊου με αξίωσε ο Θεός, δεν μπορώ να το πω αλλιώς αφού υπήρξε μια αλυσίδα γεγονότων ώστε να βρεθώ εκεί, να τελέσω το τρισάγιο του Αλέξανδρου και του Γεώργιου Παναγούλη(και των γονιών τους). Εκτός του ότι ήταν ένα είδος τιμής για εμένα, να τελέσω το τρισάγιο αυτών των πραγματικά σημαντικών ανθρώπων, είχα και τη χαρά να γνωρίσω κοντινά συγγενικά τους πρόσωπα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η γλυκύτητά τους. Και η ευλάβειά τους. Έχουν αυτοί οι άνθρωποι μια φυσική ευγένεια. Όπως και να 'χει ήταν μια συγκινητική στιγμή και για εμένα αφού δεν είχα την ευκαιρία να τιμήσω με κάποιον τρόπο τον Αλέκο Παναγούλη. Ο Θεός να τους αναπαύει, τα δυο αδέρφια και τους γονείς τους.
ΥΓ. Πριν κάποιους μήνες τέλεσα τρισάγιο για τη μνήμη του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου. Είναι μία από τις ομορφιές της πνευματικής ζωής, της εκκλησιαστικής ζωής. Ασχέτως με το τι πιστεύει ο κληρικός οφείλει να φροντίζει για τα πνευματικά ζητήματα όλων. Από τον αναρχικό ως τον χουντικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου