Οι άνθρωποι που γνωρίζουμε μας έχουν κάνει και καλά και κακά. Άλλοι περισσότερα καλά και άλλοι περισσότερα κακά. Δεν έχει σημασία. Άλλωστε είναι τέτοια η φύση του ανθρώπου που στην καλοσύνη του φωλιάζει και ένα φίδι κακίας και στη κακία του ένα περιστέρι καλοσύνης.
Πολλές φορές θυμόμαστε τα κακά που μας έχουν κάνει και ξεχνάμε τα καλά. Και αυτό είναι κομμάτι της φύσης μας. Άλλωστε το κακό μας πληγώνει, μας δημιουργεί προβλήματα και μπελάδες και έτσι είναι αυτό που μένει. Ενώ το καλό φέρνει μια ευφορία η οποία θα χαθεί μέσα στα προβλήματα της καθημερινότητας αργά ή γρήγορα.
Τελικά είναι θέμα οπτικής της ζωής. Μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη με εχθρούς, είτε τωρινούς είτε μελλοντικούς, είτε πραγματικούς είτε πιθανούς. Μπορεί από την άλλη να είναι γεμάτη με αντίστοιχους φίλους. Εμείς τελικά αποφασίζουμε τι περιβάλλον φτιάχνουμε. Και στις δυο περιπτώσεις θα απογοητευτούμε, θα πληγωθούμε, θα στεναχωρηθούμε. Θεωρώ πως το ρίσκο της δεύτερης εκδοχής -αν και μεγαλύτερο- είναι προτιμότερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου