Κυριακή της Σαμαρείτιδας

Κυριακή της Σαμαρείτιδας και βρισκόμαστε να διαβάζουμε μία ακόμη περικοπή της οποίας πρωταγωνίστρια θετική είναι μια γυναίκα. Και τι γυναίκα! Καμία σχέση με τις Μυροφόρες που είχαμε διαβάσει πριν από δύο Κυριακές. Αυτή ήταν Σαμαρείτιδα, δηλαδή αιρετική στα μάτια των Εβραίων και με ζωή...λοιπόν...κάπως πιο έξαλλη απ' ό,τι συνηθιζόταν τότε. Είχε αλλάξει πέντε άντρες και συζούσε με έναν έκτο!

Με αυτή λοιπόν τη γυναίκα (να θυμηθούμε ότι οι Εβραίοι δεν μιλούσαν για θέματα θεολογικά ούτε με τις Εβραίες γυναίκες πόσο μάλλον με αλλόθρησκες) ο Χριστός θα κάνει την ίσως βαθύτερη συζήτηση που μας παραδίδεται στις ευαγγελικές περικοπές. Θα φανερώσει πως Αυτός είναι που φέρει το ζωντανό νερό, αυτό που ξεδιψά για πάντα αυτόν που θα πιει, θα της πει πως ο θεός είναι πνεύμα και δε λατρεύεται σε κάποια μέρος  αποκλειστικά αλλά είναι πανταχού παρών, θα της φανερώσει τελικά πως Αυτός είναι ο Μεσσίας. 

Όμως από όλα αυτά τα φοβερά, ας στρέψουμε τη προσοχή μας κάπου αλλού. Στην ίδια τη Σαμαρείτιδα. Δεν είναι μια απλή γυναίκα της εποχής της. Είδαμε ήδη την δύσκολη σχέση της με τους άντρες, βλέπουμε όμως και τη δίψα της για τα πνευματικά ζητήματα. Δεν ασχολείται μόνο με αυτά που θεωρούνταν εκείνη την εποχή -ίσως και τη δική μας- γυναικεία καθήκοντα. Δεν είναι καν μία γυναίκα που δέχεται να μείνει στο παρασκήνιο για να φαίνεται ο άντρας της. Όταν ο Χριστός της λέει να φωνάξει τον άντρα της, απαντά πως δεν έχει άντρα. Και ας συζεί με κάποιον! Και όταν ο Χριστός της φανερώνει πως ξέρει ότι είχε πέντε άντρες και ότι αυτός με τον οποίο συζούσε δεν είναι ο άντρας της ούτε και τότε πάει να φωνάξει έστω εκείνον. Παραμένει στο πηγάδι και ξεκινά τη συζήτηση με τον Ιησού. Η Σαμαρείτιδα, η μετέπειτα Αγία Φωτεινή, δεν ήταν μια φοβισμένη και μαζεμένη γυναίκα. Ήταν μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με τις αρετές και τις αδυναμίες της, όπως έχουν όλοι οι άνθρωποι, με δίψα για τα πνευματικά ζητήματα, με διάθεση να δει και να ακούσει τον Μεσσία, με έντονη την αναζήτηση του Θείου. Με άλλα λόγια ήταν μία πραγματική ερευνήτρια της πίστης. Γιατί εκτός όλως των άλλων, δεν έμενε προσκολλημένη στις παραδόσεις που είχε διδαχθεί αλλά αναζητούσε την αλήθεια πέρα από αυτές. 

Και ο Χριστός της παραχώρησε αυτό που ζητούσε. Της εξήγησε τα περί Θεού και περί Μεσσία. Και όχι μόνο αυτό. Δεν την έψεξε καν για τη ζωή της. Εκτίμησε περισσότερο τις αρετές της παρά στηλίτευσε τις αδυναμίες της. Δεν έμεινε σε έναν ηθικιστικό λόγο περί σχέσεων. Μία νύξη έκανε μόνο. Αντίθετα με τη συνηθισμένη πρακτική τη δική μας. Γιατί μη μου πείτε ότι δε θα ενοχλούμασταν από την επιλογή του Κυρίου ν μιλήσει σε μια τέτοια γυναίκα για τόσο υψηλά θέματα αν ήμασταν παρόντες. Άλλωστε αυτό, το κάνουμε και στην καθημερινή ζωή μας. Πόσοι από εμάς θα μιλούσαμε για κάποιο παρόμοιο θέμα με μία γυναίκα με άστατη ζωή και όχι με έναν ιερέα ή έναν καθηγητή; Ο Χριστός όμως το έκανε. Και μας έδωσε άλλο ένα ζωντανό παράδειγμα. 

Η σημερινή περικοπή είναι μία περικοπή για το σπάσιμο των φραγμάτων. Για το χτίσιμο των γεφυρών. Ο Χριστός έσπασε τα φράγματα της ηθικής της εποχής και έχτισε γέφυρα επικοινωνίας με τη Σαμαρείτιδα. Κι εκείνη έσπασε το φράγμα του τρόπου ζωής της και της κοινωνικής της θέσης και έφτιαξε κι αυτή μια γέφυρα προς τον Χριστό. Κι έτσι συναντήθηκαν. Και αυτή ανακάλυψε μια νέα ζωή και ο Χριστός χαρούμενος είπε πως είχε φάει από τροφή εκλεκτή, η οποία δεν ήταν άλλη από το να φέρει εις πέρας το θέλημα του Θεού. 

Ας ξεκινήσουμε κι εμείς -σήμερα κιόλας- να πραγματώνουμε το θέλημα του Κυρίου μας. Ας ξεκινήσουμε την κατεδάφιση των φραγμάτων και την ανοικοδόμηση γεφυρών και ζεύξεων!