Την απόδοση του Πάσχα γιορτάζουμε σήμερα. Η θεία Λειτουργία που τελείται είναι όμοια με εκείνη της Αναστάσεως. Κλείνει έτσι η Πασχάλια περίοδος και προχωράμε προς την γιορτή της Αναλήψεως και έπειτα της Κυριακής της Πεντηκοστής.
Φέτος υπάρχει και μια πολύ ευχάριστη σύμπτωση. Αυτή την ημέρα γιορτάζουμε και τη μνήμη του Αγίου Ανδρέα του δια Χριστόν Σαλού. Αυτός ήταν ένας Σκύθης δούλος, ο οποίος ξεχώρισε για την αρετή του και την ευλάβειά του τόσο που ο κύριός του τον έστειλε να μορφωθεί. Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορούμε, μετά από θεία κλήση ακολούθησε τον δύσκολο δρόμο της δια Χριστόν Σαλότητας, της ακραίας άσκησης κατά την οποία προσποιούταν τον τρελό, κοιμόταν στους δρόμους, πολλές φορές μαζί με τα αδέσποτα σκυλιά και ζούσε σαν επαίτης, υπομένοντας τους εξευτελισμούς, τις βρισιές, πολλές φορές και τα χτυπήματα των κατοίκων της Κωνσταντινούπολης. Ο βίος του είναι γεμάτος από θαυμαστά γεγονότα, οράματα, προφητείες αλλά και βαθιές θεολογικές αναλύσεις.
Κάποτε, και αφού απέτυχε να πείσει έναν φιλάργυρο πλούσιο να του δώσει μια ελάχιστη έστω ελεημοσύνη, έφυγε στεναχωρημένος μονολογώντας πως συμπεριφερόμαστε στον Θεό σαν άψυχοι λίθοι. Κάλεσε τη ψυχή του να τον ακολουθήσει σαν γαϊδουράκι στον πνευματικό αγώνα. Έπειτα άρχισε να τρέχει και να κλωτσάει . Στις κοροϊδίες των γύρω του που του φώναζαν να δέσει τον γάιδαρό του ο άγιος απάντησε πως αυτοί θα έπρεπε να θάψουν τα δικά τους γαϊδούρια, υπονοώντας πως ήταν τόσο σκληροί που οι ψυχές ήταν σαν νεκρές.
Αυτή η ιστορία μας δίνει ευκαιρία, να αναλογιστούμε σήμερα πως στεκόμαστε εμείς απέναντι στο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου. Αφήνουμε το φως της να μας αναζωογονήσει και να να μας ανακαινίσει ή παραμένουμε σαν λίθοι άψυχοι; Σπαρταρά ολοζώντανη η ψυχή μας σαν παιχνιδιάρικο γαϊδουράκι που θέλοντας να πιει από το ζωντανό νερό που προσφέρει ο Χριστός ή μένει σαν νεκρή περιμένοντας τον ενταφιασμό της; Ζητάμε να φτιάξουμε θησαυρούς στη Βασιλεία του Θεού ή προτιμάμε να τους στοιβάζουμε στις αποθήκες των απολαύσεων που προσφέρει αυτός ο κόσμος. Είμαστε τελικά άνθρωποι που αναζητούμε τη σωτηρία της ψυχής μας ή καταναλωτικοί μηχανισμοί που ζούμε για να επιδεικνύουμε αυτά που αγοράζουμε με τα χρήματά μας;
Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται σε μία τελική αλλά και δύσκολη ερώτηση. Πιστεύουμε πραγματικά στην Ανάσταση; Είναι η Ανάσταση του Κυρίου μια βεβαιότητα και μια υπόσχεση για εμάς ή είναι κάτι που μηχανικά το ακούμε και το κρατάμε σαν κάποιο αποκούμπι σε περίπτωση που έρθουν τα πράγματα ανάποδα; Είμαστε πραγματικά χριστιανοί που αποδεσμευτήκαμε από τον παλαιό κόσμο ή έχουμε παραμείνει ειδωλολάτρες που λατρεύουμε τον πλούτο και την εξουσία;
Αυτή είναι η ερώτηση που καλό θα είναι να μας απασχολήσει σήμερα καθώς θα λέμε για τελευταία φορά το Χριστός Ανέστη στο τέλος της λειτουργίας. Και να παρακαλέσουμε τον Κύριο του χρόνου τέτοια μέρα, όταν ξανακάνουμε αυτή την ερώτηση, αν πιστεύουμε δηλαδή στην Ανάσταση, η απάντησή μας να είναι χωρίς κανένα δισταγμό καταφατική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου