Ποιανού αδερφός είμαι;

 

Διαβάζω ξανά την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου και μου κάνει εντύπωση η αδιαφορία του πλούσιου για τον Λάζαρο που σέρνεται πληγιασμένος μπροστά από το τραπέζι του και προσπαθεί να χορτάσει με τα αποφάγια που πέφτουν κάτω ενώ σκυλιά του γλείφουν τις πληγές. Και μετά μένω άναυδος από την απαίτησή του να σταλεί ο νεκρός πια Λάζαρος στα αδέρφια του για να τα προειδοποιήσει ώστε να μην καταλήξουν κι αυτοί στην κόλαση. Τα αδέρφια του που δεν ακούν το λόγο του Μωυσή και των προφητών. Και τελικά χαίρομαι κρυφά που η κατάληξή τους θα είναι ίδια με του πλούσιου. Να διψούν και να καίγονται στον Άδη. Αλλά για μια στιγμή! Ποια είναι τα αδέρφια του πλούσιου; Το ερώτημα με αγχώνει. Τι έχω κάνει για του φτωχούς Λαζάρους δίπλα μου, στη γειτονιά μου, στη πόλη μου, στη χώρα, στον κόσμο; Με νοιάζει ή καλύπτω με διάφορα φτιασίδια την αδιαφορία μου; Μήπως κάποια ελάχιστα που κάνω λειτουργούν σαν άλλοθι; Ποιος είναι πιο κουφός στο λόγο του Θεού από εμένα; Μήπως τελικά είμαι κι εγώ αδερφός του πλούσιου κι ας καμώνομαι ότι είμαι δίπλα στο φτωχό Λάζαρο;