Λέγανε κάποτε, ο Γκάντι νομίζω αλλά δεν παίρνω κι όρκο, πως το πρόβλημα είναι πως πολλοί θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Νομίζω πως σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια πολύ προς το χειρότερο. Δεν υπάρχουν πια ούτε αυτοί που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο. Απαθείς και αδιάφοροι οι περισσότεροι, ενώ κάποιοι άλλοι κοιτάνε πως να βρουν θέση σε αυτόν τον κόσμο, πως να βολευτούν, κάνοντας κάποιες επαναστατικές ασκήσεις πού και πού. Και εδώ βρίσκεται η διαφορά σε σχέση με τις παλαιότερες εποχές. Τότε υπήρχαν άνθρωποι που ήθελαν αν αλλάξουν τον κόσμο έστω κι αν δεν σκέφτονταν καν να αλλάξουν τον εαυτό τους. Σήμερα, δεν υπάρχουν εκτός κι αν θεωρήσει κανείς αλλαγή το γελοίο woke κίνημα με τις παλαβομάρες και τα μεγάλα κεφάλαια από πίσω που φτάνουν ως το Hollywood ή την ακροδεξιά στροφή που είναι στην πραγματικότητα ο ίδιος κόσμος ξανασερβιρισμένος με μια διαφορετική γαρνιτούρα. Και ενώ ο κόσμος έχει τα χάλια που πάντοτε είχε δεν υπάρχει πουθενά εκείνη η δυναμική που θα δίνει μια ελπίδα αλλαγής(πολύ παπανδρεϊκό μου βγαίνει το κείμενο με την αλλαγή). Δεν αναζητούμε πια τον καλύτερο τρόπο για κάποια επανάσταση, για να θέσουμε νέα πορεία στο σκάφος που λέγεται πλανήτης γη, αλλά πως να πάρουμε την καλύτερη δυνατή θέση στον δρόμο που ήδη υπάρχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου