Είπε ο Κύριος την εξής παραβολή «Κάποιου πλούσιου ανθρώπου χωράφια έδωσαν άφθονη σοδειά. Κι εκείνος σκεφτόταν και έλεγε: τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα γεννήματά μου! Να τι θα κάνω, είπε. Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τα αγαθά μου. Και τότε θα πω στον εαυτό μου: τώρα, έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά. Ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδαζε. Τότε του είπε ο Θεός: «ανόητε. Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες, σε ποιόν θα ανήκουν;». Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός». Αφού τα είπε όλα αυτά, πρόσθεσε με έμφαση: «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ακούει ας τα ακούει».
Γνωστή και η σημερινή παραβολή. Μία εβδομάδα μετά το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη που διακινδυνεύει και βοηθά έναν αλλόθρησκο, έναν αλλόφυλο, έναν εχθρό, σήμερα διαβάζουμε για το ακριβώς αντίθετο. Για έναν πλούσιο, ακόμα έναν τέτοιο πλούσιο μετά από εκείνον με τον φτωχό Λάζαρο, ο οποίος έχει τόσα πλούτη που δε χωρούν στις αποθήκες και τα θησαυροφυλάκιά του. Και τι αποφασίζει; Να μοιράσει μήπως κάποια από αυτά; Να δώσει στους φτωχούς; Να κάνει έργα που θα βοηθήσουν τους συνανθρώπους του; Όχι βέβαια. Μήπως σκέφτεται έστω να ευχαριστήσει τον Θεό για όλα αυτά που έχει; Ούτε κι αυτό φυσικά. Το μόνο που σκέφτηκε ήταν να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες. και μετά να απολαμβάνει με μεγαλύτερη άνεση τα αγαθά του. Όμως εκείνο το βράδυ ο Θεός τον πληροφορεί ότι θα ζητήσουν την ψυχή του(Ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ·), ποιοι είναι αυτοί που θα ζητήσουν τη ψυχή του δε το πληροφορούμαστε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μάλλον δε πρόκειται για κάποιους καλόβολους τύπους που θέλουν να τον τιμήσουν με αυτό τον τρόπο. Και το υποθέτουμε καθώς η παραβολή κλείνει με το δίδαγμα "Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του με ό,τι θέλει ο Θεός".
Και προσθέτει ο Κύριος στο τέλος, «Όποιος έχει αυτιά για ν΄ακούει ας τα ακούει». Και τελικά εδώ είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι της σημερινής παραβολής. Ποιος έχει αυτιά για να ακούει; Ας ψάξουμε. Στη Βουλή, στα κόμματα, στα Πανεπιστήμια, στην Εκκλησία, σε ένα σωρό οργανισμούς και οργανώσεις. Σε άλλες θρησκείες, σε ομάδες σε κολλεκτίβες, δε ξέρω κι εγώ που αλλού. Σε συνεταιρισμούς. Στις κυβερνήσεις του κόσμου όλου. Υπάρχει τελικά κανείς που να ακούει; Υπάρχει κανείς που να προκρίνει το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη και να το ακολουθεί; Υπάρχει κανείς που να λέει αρκετά πλούτη μάζεψα για εμένα και για την οικογένειά μου, ας αρχίσω να μοιράζω σε ανθρώπους που δεν έχουν, ας βελτιώνω με όποιο τρόπο μπορώ τη ζωή των υπαλλήλων μου. Θα βρούμε πενήντα τέτοιους ανθρώπους στον κόσμο όλο; Θα βρούμε έστω σαράντα πέντε; Σαράντα; Τριάντα; Είκοσι; Έστω δέκα;
Οι παραπάνω αριθμοί δεν είναι τυχαίοι. Είναι οι αριθμοί των δικαίων για χάρη των οποίων, αν πράγματι υπήρχαν, υποσχέθηκε ο Θεός στον Αβραάμ πως δε θα καταστρέψει τα Σόδομα που είχαν φτάσει στα υψηλότατα επίπεδα αμαρτίας και αθλιότητας. Τότε στα Σόδομα, δε βρέθηκαν ούτε δέκα τέτοιοι άνθρωποι. Φαίνεται πως στον κόσμο μας υπάρχουν ακόμα αρκετοί ώστε να μη μας αφήνει ο Θεός στη τύχη μας. Γιατί αυτό ήταν η καταστροφή των Σοδόμων. Μια πόλη που φανερά ζούσε χωρίς να θέλει να έχει καμία σχέση με τον Θεό. Και στο τέλος ο Θεός τους έκανε τη χάρη και ήρε τη χάρη Του από την πόλη αφήνοντας την έρμαιο και των φυσικών δυνάμεων και της ανθρώπινης ανοησίας και κακίας.
Και τώρα αφού τα είπαμε αυτά, ας σταματήσουμε το ψάξιμο. Να μην ψάχνουμε για δικαίους σε όλες αυτές τις ομάδες, τους θεσμούς και τις οργανώσεις. Δεν έχει και κάποιο νόημα, έτσι δεν είναι; Παραείναι μεγάλος ο κόσμος και ακόμα μεγαλύτερη η ψυχή του κάθε ανθρώπου για μια τέτοια έρευνα. Ας κάνουμε κάτι καλύτερο και ουσιαστικότερο. Ας ξεκινήσουμε εμείς μια πορεία για να γίνουμε δίκαιοι. Ας γίνουμε εμείς οι καλοί Σαμαρείτες, ας γίνουμε εμείς οι δίκαιοι για χάρη των οποίων ο Θεός δε θα αφήσει τον κόσμο μόνο του. Αυτό μοιάζει καλύτερο έτσι δεν είναι; Ας ξεκινήσουμε κοιτάζοντας πέρα από τον εαυτό μας. Ας αρχίσουμε να κοιτάμε πέρα από το συμφέρον μας και την καλοπέρασή μας. Δε νομίζετε ότι κάτι τέτοιο έχει σημασία και αξία σπουδαία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου