Μερικές φορές οι άνθρωποι σκέφτονται ως εξής: αρχικά ο άνθρωπος πρέπει να σωθεί, να νικήσει την αμαρτία και μετά να δημιουργήσει. Αυτή όμως η προσέγγιση της χρονολογικής αντιστοιχίας μεταξύ σωτηρίας και δημιουργίας είναι αντίθετη με τους νόμους της ζωής. Έτσι τίποτα ποτέ δε θα γινόταν και δε θα γίνεται. Θα πρέπει να φροντίζω για τη σωτηρία μου καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής και μέχρι το τέλος της ζωής μου δε θα κατορθώσω οριστικά να νικήσω την αμαρτία. Γι' αυτό και δεν θα έρθει ποτέ η στιγμή όταν θα έχω τη δύναμη να δημιουργήσω ζωή. από τη στιγμή που ο άνθρωπος θα πρέπει να φροντίζει για τη σωτηρία του καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, θα πρέπει σε όλη του τη ζωή να δημιουργεί, συμμετέχοντας στη δημιουργική διαδικασία, αντίστοιχα με τα χαρίσματα που έχει και την αποστολή του. Ο συσχετισμός ανάμεσα στη σωτηρία και τη δημιουργία είναι ο ιδανικός και εσωτερικός συσχετισμός, και όχι συσχετισμός της πραγματικής χρονολογικής συνέχειας. Η δημιουργία βοηθάει και δεν εμποδίζει τη σωτηρία, γιατί η δημιουργία είναι η εκπλήρωση της βούλησης του Θεού, η υπακοή στο κάλεσμα του Θεού, η συμμετοχή στο έργο του Θεού στον κόσμο. Είτε είμαι ξυλουργός, είτε φιλόσοφος έχω κληθεί από το Θεό να συμμετέχω στη δημιουργική οικοδομή. Η δημιουργία μου μπορεί να διαστρεβλωθεί από την αμαρτία, αλλά η πλήρης απουσία δημιουργίας είναι η έκφραση της οριστικής σύνθλιψης του ανθρώπου από το προπατορικό αμάρτημα. Δεν είναι σωστό ότι οι ασκητές και οι άγιοι φρόντιζαν μόνο για τη σωτηρία τους. Και οι δύο δημιουργούσαν, ήταν καλλιτέχνες των ανθρώπινων ψυχών. Ο Απόστολος Παύλος ως προς τη ψυχοσύνθεσή του ήταν μάλλον μια μέγιστη θρησκευτική μεγαλοφυία, παρά ένας άγιος.
BERDYAEV NIKOLAI - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΔΟΚΙΜΙΑ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ S@MIZDΑT
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου