Ο άνθρωπος είναι κατά τ' άλλα πλάσμα εξερευνητικό. Κοιτάζει παντού. Στο βάθος των ωκεανών, στην απεραντοσύνη του διαστήματος, κάτω από το έδαφος και πέρα από τις μαύρες τρύπες του σύμπαντος. Σε ένα μέρος μόνο αποφεύγει να κοιτάξει. Μέσα του. Κανένας άνθρωπος δε θέλει να δει τι κρύβει. Μπορεί να κοιτάξει μέσα σε άλλους ανθρώπους ώστε να πάρει μια ιδέα για το τι κρύβει και ο ίδιος αποφεύγοντας όμως να το δει απευθείας. Και είναι κρίμα που υπάρχει αυτός ο φόβος. Μέσα μας κρύβεται ένα ολόκληρο σύμπαν. που όπως και το εξωτερικό σύμπαν μπορεί να περιέχει μυστικά απίστευτου τρόμου αλλά και κρυμμένες γωνίες θεϊκού κάλλους. Αποφεύγοντας να ταξιδέψουμε στο εσωτερικό μας από τον φόβο μήπως ανακαλύψουμε κάτι τρομακτικό μένουμε ξένοι με τον ίδιο μας τον εαυτό, ίσως και λίγο εχθρικοί προς αυτόν, και δεν καταφέρνουμε να δούμε αυτή την ομορφιά που κρύβουμε. Έτσι, ούτε με τα άσχημά μας αναμετρούμαστε ώστε να τα αντιμετωπίσουμε και να τα θεραπεύσουμε ούτε και την ομορφιά μας κατορθώνουμε να βγάλουμε προς τα έξω. Τα πρώτα όμως ανεξέλεγκτα εξωτερικεύονται ενώ η τελευταία αποκομμένη ουσιαστικά ατροφεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου