Οι δώδεκα αυτοί άνθρωποι, μαζί με λίγες δεκάδες ακόμα από τον ευρύτερο κύκλο των μαθητών του Ιησού, κατάφεραν και συντάραξαν τότε, έναν ολόκληρο κόσμο. Διέδωσαν το μήνυμα του Ευαγγελίου στα πέρατα της γνωστής τότε οικουμένης. Δίδαξαν, βασανίστηκαν, μαρτύρησαν. Και με μια παντοδύναμη αυτοκρατορία πότε ίσα να τους ανέχεται, πότε να τους κοιτά με δυσπιστία, πότε να τους κυνηγά ανηλεώς, κατάφεραν να εγκαθιδρύσουν την Εκκλησία επί της γης. Να διαμορφώσουν τους επόμενους αιώνες της ανθρωπότητας.
Σήμερα είμαστε όλοι μάρτυρες της υποχώρησης του χριστιανισμού σε ολόκληρο τον Δυτικό, τουλάχιστον, κόσμο. Βλέπουμε και στην Ελλάδα πως ο λόγος της Εκκλησίας αφορά ολοένα και λιγότερους ανθρώπους. Και αφορά ολοένα και λιγότερους ανθρώπους οι οποίοι παραδόξως αναζητούν έναν λόγο σαν αυτόν της Εκκλησίας. Μάλλον, για να είμαστε ακριβείς, σαν τον αυθεντικό λόγο της Εκκλησίας. Τι συμβαίνει λοιπόν; Εφόσον η Ορθόδοξη Εκκλησία παραμένει πιστή στις διδαχές της, τι συμβαίνει και το μήνυμά της δεν έλκει ψυχές όπως κάποτε;
Λοιπόν, οι Απόστολοι έφερναν ένα καινούριο μήνυμα. Κια το έφερναν σε όλες τις γλώσσες. Σε γλώσσες γνωστές στο ακροατήριο τους, με λόγο φρέσκο, απλό, καθημερινό και όχι λόγιο, επιτηδευμένο και ακαταλαβίστικο. Ένας λόγος από απλούς ανθρώπους για απλούς ανθρώπους. Ένας λόγος γνήσια πνευματικός, και όχι δήθεν μυστικιστικός.
Αλλά δεν ήταν μόνο ο λόγος που χρησιμοποιούσαν. Ήταν και η ζωή τους. Ας δούμε τη περιγραφή από τις Πράξεις των Αποστόλων: "Όλοι δε οι πιστοί έμεναν μαζί και είχαν όλα κοινά, και πωλούσαν τα κτήματά τους και τις περιουσίες τους και τα μοίραζαν σε όλους κατά την ανάγκην που είχε ο καθένας. Και κάθε μέρα προσέρχονταν όλοι με μια ψυχή στον ναό, έκοβαν τον άρτο στα σπίτια τους, και έτρωγαν με αγαλλίαση και απλότητα καρδιάς, δοξολογούντες τον Θεόν και αγαπητοί σε όλον τον λαό. Ο δε Κύριος πρόσθετε σε αυτούς κάθε μέρα εκείνους που σώζονταν." Αυτή ήταν η ζωή τους. Δοξολογία στο Θεό, αγάπη μεταξύ τους, ισότητα, κοινοκτημοσύνη. Δεν έκαναν τις ξεματιάστρες, ούτε τους θαυματοποιούς - παρ' ότι έκαναν και θαύματα όταν έκριναν ότι χρειάζονταν- ούτε επιδεικνύονταν με τους τρόπους και τα ρούχα τους. Δεν αναζητούσαν πρωτεία και πολυτέλειες. Δε ζούσαν πλουσιοπαροχα.
Οι Απόστολοι, όπως και οι άγιοι κατά τους αιώνες δεν έφεραν μόνο ένα μήνυμα, μια διδασκαλία. Τα βίωναν αυτά τα πράγματα. Η ζωή τους ήταν το κήρυγμά τους. Με αυτή έπειθαν και με αυτή δίδασκαν. Θέλουμε λοιπόν να δούμε τις αιτίες για τη σημερινή κατάσταση της Εκκλησίας; Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη μας. Ειλικρινά. Χωρίς διάθεση να φτιασιδώσουμε το αποτέλεσμα. Και τότε θα καταλάβουμε πολλά. Και οι λαϊκοί αλλά κυρίως οι κληρικοί. Και μακάρι οι προσευχές των Αποστόλων να μας αφυπνίσουν ώστε να ακολουθήσουμε το δρόμο τους, όχι μόνο στα λόγια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου