Είπε ο Κύριος, «Το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια. Αν λοιπόν τα μάτια σου είναι γερά, όλο το σώμα σου θα είναι στο φως. Αν όμως τα μάτια σου είναι χαλασμένα, όλο το σώμα σου θα είναι στο σκοτάδι. Κι αν το φως που έχεις, μεταβληθεί σε σκοτάδι, σκέψου πόσο θα ‘ναι το σκοτάδι!» «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα». «Γι’ αυτό, λοιπόν, σας λέω: Μη μεριμνάτε για τη ζωή σας, τι θα φάτε και τι θα πιείτε ούτε για το σώμα σας, τι θα ντυθείτε. Η ζωή δεν είναι σπουδαιότερη από την τροφή; Και το σώμα δεν είναι σπουδαιότερο από το ντύσιμο; Κοιτάξτε τα πουλιά που δε σπέρνουν ούτε θερίζουν ούτε συνάζουν αγαθά σε αποθήκες, κι όμως ο ουράνιος Πατέρας σας τα τρέφει· εσείς δεν αξίζετε πολύ περισσότερο απ’ αυτά; Κι έπειτα, ποιος από σας μπορεί με το άγχος του να προσθέσει έναν πήχυ στο ανάστημά του; Και γιατί τόσο άγχος για το ντύσιμό σας; Ας σας διδάξουν τα αγριόκρινα πως μεγαλώνουν: δεν κοπιάζουν ούτε γνέθουν· κι όμως σας βεβαιώνω πως ούτε ο Σολομών σ’ όλη του τη μεγαλοπρέπεια δεν ντυνόταν όπως ένα από αυτά. Αν όμως ο Θεός ντύνει έτσι το αγριόχορτο, που σήμερα υπάρχει κι αύριο θα το ρίξουν στη φωτιά, δε θα φροντίσει πολύ περισσότερο για σας, ολιγόπιστοι; Μην έχετε, λοιπόν, άγχος και μην αρχίσετε να λέτε: «τι θα φάμε;» ή: «τι θα πιούμε;» ή: «τι θα ντυθούμε;» γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό· ο ουράνιος όμως Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη απ’ όλα αυτά. Γι’ αυτό πρώτα απ’ όλα να επιζητείτε τη βασιλεία του Θεού και την επικράτηση του θελήματός του, κι όλα αυτά θα ακολουθήσουν.
Μας λέει σήμερα ο Χριστός, μέσω της ευαγγελικής περικοπής: «Κανείς δεν μπορεί να είναι δούλος σε δύο κυρίους· γιατί ή θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλο, ή θα στηριχτεί στον ένα και θα περιφρονήσει τον άλλο. Δεν μπορείτε να είστε δούλοι και στο Θεό και στο χρήμα».
Ωραία λοιπόν, δεν μπορούμε να υπηρετούμε και τον Θεό και το χρήμα. Και δε πρέπει να έχουμε, λοιπόν, άγχος και να μη λέμε: «τι θα φάμε;» ή: «τι θα πιούμε;» ή: «τι θα ντυθούμε;» γιατί για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται το Θεό. Τι σημαίνουν πρακτικά όμως όλα αυτά; Ότι θα κάτσουμε σε μια ξαπλώστρα και θα περιμένουμε τον Θεό να μας στέλνει χρήματα ή τρόφιμα, να πληρώνει τους λογαριασμούς μας, να τακτοποιεί δάνεια και οφειλές; Είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; Φυσικά για τον Θεό όλα είναι δυνατά αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν κακό για εμάς και γι' αυτό δεν το κάνει. Τι άλλο λοιπόν μπορεί να σημαίνουν αυτά τα λόγια; Μήπως να μην κάνουμε οικονομία, να σπαταλάμε περισσότερα χρήματα από όσα βγάζουμε; Σίγουρα μια τέτοια νοοτροπία δε θα μπορούσε ποτέ να υποστηρίζεται από τον Χριστό.
Υπάρχουν δύο τρόποι για να ερμηνεύσουμε τα παραπάνω. Ο ένας είναι με τη βοήθεια ενός βιβλίου της Π. Διαθήκης, του Εκκλησιαστή. Ένα βιβλίο που διαπραγματεύεται τη ματαιότητα της ζωής. Ένα βιβλίο που αφού παρουσιάζει πόσο μάταια είναι όλα, τα πλούτη, οι γνώσεις, οι εξουσίες, η μόρφωση, η σοφία, τα παλάτια, καταλήγει στο ότι εμείς δεν πρέπει να σκάμε για τίποτα από όλα αυτά. Αυτό που μένει σε μας είναι να έχουμε φόβο Θεού, να ακολουθούμε το θέλημα Του, να το κάνουμε δικό μας και να ευχαριστιόμαστε τη ζωή μας με όσα καλά και άσχημα μας φέρνει.
Και συνεχίζει ο Εκκλησιαστής, προειδοποιώντας: Όποιος αγαπάει το χρήμα, δε χορταίνει ποτέ. Ό,τι κι αν φτιάξει, όσα κι αν μαζέψει ποτέ δε θα είναι αρκετά. Ουσιαστικά ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σκλάβος του χρήματος. Και όσο πιο πολύ θέλει να μαζέψει, τόσο περισσότερο δούλος γίνεται. Και από αυτή του την ακόρεστη δίψα, δε θα διστάσει να στραφεί και εναντίον των συνανθρώπων του και να τους εκμεταλλευτεί, να τους αδικήσει, να τους κλέψει. Ενώ ένας άνθρωπος που δεν ενδιαφέρεται για το χρήμα, παρά ως απλά ένα μέσο για να ζήσει, είναι πάντα πλούσιος ασχέτως του ποσού που κατέχει.
Τα πλούτη, τα λούσα, οι μεγαλοπρέπειες, όλα είναι μάταια. Το είδαμε άραγε και πρόσφατα με τον πιο τραγικό τρόπο στο ατύχημα στη περιοχή του ναυαγίου του Τιτανικού, όπου πέντε άνθρωποι, πολύ πλούσιοι, έδωσαν τεράστια χρηματικά ποσά για να καταλήξουν να χάσουν τη ζωή τους στον παγωμένο ωκεανό. Είχαν την ίδια τύχη δηλαδή με τους εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες που χάθηκαν στη θάλασσα ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ιταλία. Τόση μεγάλη διαφορά στο τρόπο ζωής μα και τόσο όμοιο τέλος.
Και τελικά το ζήτημα είναι αυτό που αναφέρεται στην αρχή της ευαγγελικής περικοπής. Με τι μάτια βλέπουμε τον κόσμο. Ο κόσμος είναι ένα μέρος όπου πρέπει να κυριαρχούμε, να πλουτίζουμε συνεχώς, να εκμεταλλευόμαστε και να αδικούμε ή ένα μέρος όπου ερχόμαστε για να λατρέψουμε τον Δημιουργό και Πατέρα μας και να Τον ευχαριστήσουμε για όποια δώρα μας δίνει, κάνοντας το θέλημά Του, δικό μας; Το βλέμμα μας, θα είναι ένα βλέμμα φωτός, που θα σκορπίζει και γύρω μας αυτό το φως ή θα είναι σκοτεινό, που θα σκορπά σκοτάδι;
Η Εκκλησία σήμερα μας καλεί να καθαρίσουμε το βλέμμα μας με το οποίο κοιτάμε τον κόσμο. Να σταματήσουμε να κυνηγάμε πλούτη και εξουσίες καταπατώντας στη πορεία μας τους συνανθρώπους μας. Να πάψουμε να είμαστε δούλοι του χρήματος και να κάνουμε θέλημά μας το θέλημα του Θεού. Τότε θα είμαστε λυχνάρια, όχι, όχι λυχνάρια απλά, μάλλον μικροί ήλιοι θα είμαστε, που πραγματικά θα φωτίζουμε τον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου